3 MAYIS’I ANMAK VE ANLAMAK

1 Mayıs 2010 Cumartesi 03:00:00
  Türkçülük ve Türk Milliyetçiliği hareketinde önemli günlerden ve dönüm noktalarından birisi de 3 MAYIS 1944 TÜRKÇÜLÜK HADİSELERİ’ dır. 3 Mayıs Türkçülük Olayları üzerinden 65 yıl geçmiş olmasına rağmen, 3 Mayıs 1944’ü doğuran şartlar canlılığını ve sıcaklığını korumakta ve benzer olaylar bu günde yaşanmaktadır.
O gün de başta Rusya olmak üzere yabancılara şirin görünmek isteyen, onlardan emir ve icazet almak peşinde olan bir idare vardı bu gün de ülkemizi yabancılardan emir ve icazet alan bir iktidar tarafından yönetilmektedir. Bu iktidarın hükümet etme anlayışı tam bir teslimiyetçiliğe hatta tarihi Türk düşmanları ile işbirliğine dönüşmüştür. Tıpkı 3 Mayıs 1994 olaylarında olduğu gibi “TÜRKLÜK VE TÜRKÇÜLÜK” suç olarak görülmektedir.
Bilindiği gibi Osmanlı Devleti’nin yıkılmasından sonra, “Benim hayatta yegane fahrim servetim Türklükten başka bir şey değildir”, “Doğuşumdaki tek fevkaladelik Türk olarak dünyaya gelmemdir”, ” Bir Türk dünyaya bedeldir”, “Ne mutlu Türküm diyene !” gibi daha nice sözlerin sahibi olan M. Kemal ATATÜRK’ün önderliğinde, tarihte GÖK TÜRKLER’den sonra ilk defa “TÜRK” adıyla bir devlet kuruluyordu. Yeni kurulan bu devletin kuruluş felsefesini ve temelini “TÜRKLÜK ŞUURU – TÜRKÇÜLÜK ve TÜRK KÜLTÜRÜ” oluşturmuştur. Tek devlet, tek millet, tek dil ve tek bayrak esasına “Egemenlik kayıtsız şartsız milletindir” düşüncesine ve “TAM İSTİKLAL” anlayışına dayanan yeni cumhuriyet ve cumhuriyetin kuruluşundan önce verilen MİLLİ MÜCADELE sadece Türk milletini esaretten kurtarmakla kalmamış aynı zamanda nice mazlum milletlerin örnek alarak istiklallerine kavuştuğu emperyalizme karşı verilen örnek bir mücadele hareketi olmuştu.Bu durumu Şair BEHCET KEMAL ÇAĞLAR şu şekilde ifade eder:
” Doğrulup gürlüyorsun yer yüzünde yeniden
Her silkinen, kalkınan, kurtulan ulusla sen
Tıpkı ilk sesin gibi Samsun’dan Amasya’dan
Son sesin yükseliyor Afrika’dan, Asya’dan ”
Türkiye’deki Türklük şuuruna ve Tam Bağımsızlık anlayışına dayanan Milli Mücadele ve Türkiye Cumhuriyeti devleti Endenozya’dan Tunus’a, Hindistan’dan Pakistan’a pek çok kardeş milletin bağımsızlık mücadelesine örnek olmuştur.
ATATÜRK’TEN SONRA
SAPMALAR BAŞLADI
Fakat Atatürk’ün ölümünden sonra Milli Şef İNÖNÜ döneminde devletin kuruluş felsefesi olan Türkçülük ve Türk Milliyetçiliğine ve Atatürk’e kaşı bir düşmanlık kampanyası başlatılmıştır. İnönü’nün Cumhurbaşkanı oluşuyla birlikte Atatürk’ün resimlerinin Türk parasından ve devlet dairelerinden indirilip mahzenlere kaldırılması bu düşmanlığın ilk belirtileridir. Bu düşmanlık 1944’lerde devleti kuran iradeye fikre yani TÜRKÇÜLÜĞE karşı bayrak açılarak kendisini iyice göstererek doruk noktasına ulaşmıştır.
Hatırlanacağı üzere , 1940’lı yıllar, İkinci Dünya Savaşının yeni bir aşamaya girdiği ve ülkemizde iç ve dış kaynaklı oyunların oynandığı dönemlerden biridir.
Bir taraftan savaşın karşıt cephelerini oluşturan batılı devletlerin, diğer yandan Komünist Sovyetler Birliği’nin çeşitli baskı ve yönlendirmelerine maruz kalan Türkiye, içerde de Milli Şef İNÖNÜ’nün baskıcı dikta rejimi altında yokluk ve sefalet içinde yaşamaktaydı. Ruslara şirin görünmek amacında olan İdarenin de müsamaha ve hatta teşvikleri ile bölücü ve komünist faaliyetler iyice artmış, devlet kurumlarında yoğunlaşan sol ve materyalist kadrolaşma ülkemizi farklı boyutlara götürebilecek bir boyut ve hız kazanmıştı.
İşte böyle bir zamanda kararlı ve ilkeli bir grup Türk Milliyetçisi aydın, rejimin tüm baskılarına ve dayatmalarına rağmen,tehlikeli gidişe dur demek için kamuoyuna ve devlete bir takım uyarılarda bulunmuştur. Büyük dava ve fikir adamı Nihal ATSIZ’ın önderlik ettiği ve rahmetli liderimiz BAŞBUĞ ALPARSLAN TÜRKEŞ’in de içinde yer aldığı bu aydın hareketine duyarlı Türk Gençliği hem de asil Türk Milleti destek olmuş; böylece o güne kadar sadece kültürel alanda ve fikri boyutta faaliyet gösteren Türk Milliyetçiliği hareketi, fikir akımı hüviyetinin yanında, siyasi ve sosyal bir hareket özelliği kazanmıştır.
İkinci Dünya Savaşı olanca hızıyla sürerken, Türkiye’yi idare edenlerin duruş ve tutumu da savaşın seyrine göre değişiyordu. Savaşta Almanlar başarılı iken , iktidar Almanlardan yana tavır koyuyor, Almanların hezimeti ile birlikte bu tavır Ruslardan yana dönüyordu.
O zamanki Türk medyasının bugünkünden pek farkı yoktu. (Devamı yarın)