Evlatlarını saç kurutma makinesiyle ısıtıp intihar eden annenin,
Oğluna pantolon alamadığı için intihar eden babanın,
Bu olayı haber yaptığı için gözaltına alınan gazetecinin,
Yıllarca atama bekleyen, ardından umudunu yitirip intihar eden gencecik öğretmenin,
İş cinayetlerinden, yatakhanedeki, yemekhanedeki tahta kurularından şikayet ettiği için vatan haini ilan edilip tutuklanan işçinin,
İşsiz olduğunu belirterek üzerine benzin dökerek kendisini yakan vatandaşın,
Kapının önünde oynarken kaçırılıp, tecavüz edilen ve günler sonra yaşama veda etmiş halde bulunan kanatsız melekler ve onların çilekeş annelerinin,
Çanakkale’de borçları nedeniyle evinde kendini asarak intihar eden, 2 çocuk babası esnafın,
Özgürlüğü kısıtlanan, siyaseten aylarca rehin tutulan milletvekili Enis Berberoğlu’nun,
Silivri’de tutuklu kalan onurlu Türk subaylarından nöbeti devralan ve 79 nolu “tek kişilik Kral Suitinde” kalan Eren Erdem’in,
Ve ister içeride, ister dışarıda olsun çökmüş, bunalmış insanların yaşadığı bir ülke olduk.. Birçoğumuzun gelecek için umudu azaldı, ya da kayboldu.
***
Bunca acı ve utanç karşısında söylenecek çok da fazla söz yok. Aslında sözün bittiği yerdeyiz. Birileri unutsa da biz unutmayacağız.

“Saraylar saltanatlar çöker
kan susar birgün
zulüm biter.
Menekşeler de açılır üstümüzde
Leylaklar da güler.
bugünlerden geriye,
bir yarına gidenler kalır
bir de yarınlar için direnenler…
….
ey herşey bitti diyenler
korkunun sofrasında yılgınlık yiyenler.
ne kırlarda direnen çiçekler
ne kentlerde devleşen öfkeler
henüz elveda demediler.
bitmedi daha sürüyor o kavga
ve sürecek
yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek!”
Adnan Yücel
Son Söz: “Umutsuz durum yoktur. Umutsuz insanlar vardır.” Gazi Mustafa Kemal Atatürk