AHDE VEFA

Hani şu kısacık ömrümüzde çok defa dert yandığımız dost ve yakınlarımızdan yediğimiz darbeler var ya! Bu vefasızlar gerçekten ömür törpüleri. Bir diğer ifadeyle iyilik bilmezler. Her şeyi bilip kıymet bilmeyenler. O kadar bozulmuşuz ki herkes bu durumdan şikayetçi.
Ne yazık ki, ahde vefasızlık, insanlık tarihi kadar eski bir davranıştır. Merhamet, hak, hukuk, adalet anlayışı yoksa vefadan söz edilemez.
Oysa ki anamıza, babamıza, şehitlerimize, gönüldaşlarımıza, birbirimize karşı vefalı olmalıyız.
Bir davaya kendini vakfetmişler, ahde vefa gösterenler hem Allah indinde makbuldürler hemde toplumda sevilirler, itibar görürler.
Ahde vefa nedir?
Seyyid onbaşının gösterdiği kahramanlık mı?
İdam sehpasına gülerek metanetle giden mi?
Vefa bir uğurda her şeye katlanmak, meşakkatleri sineye çekmek, Yasevi tabiriyle acıyı yudum yudum içmektir.
Gönüldaşlarına karşı maddi, manevi borçlarını ödemek, sıkıntılı anlarında onların yanında durmak , adalet esaslı tercih yapmak da vefanın ulvi anlamı içindedir.
Merhum Akif’in dediği gibi;
“Ne çirkin yüzleri örtermiş, meğer o incecik perde,
Vefa yok, ahde hürmet hiç, lafz-i bi- medlül,
Yalan raiç, hiyanet mültezem, her yerde hak meçhul,
Ne tüyler ürperir ya Rab, ne korkunç inkılap olmuş,
Ne din kalmış, ne iman, din harab, iman türab olmuş.”
Beyler; Hatır, gönül sayın. Bu kadar menfaatçi olmayın. İşiniz bitince toz olmayın. Bey oldum diye ilk önce babanızı kesmeye kalkmayın. Azcık olsun arlanın! Dünya çok kısa.
Yol arkadaşına sırt çevirmek, vefasızlık etmek benim hiçbir zaman hoşgörü ile bakabileceğim bir husus olamaz. Belki de bunun için bu ve benzeri insani davranışları çok konu ediyoruz.
Ya Rab! Beni vefasız olanlardan eyleme…