Nöbetçi Eczaneler
Ahıska Türklerinin Amerika Birleşik Devletleri’ne Göç Etmesi
Ahıska Türklerinin ABD’ye göç etmesi 1989’da yaşanan Fergana faciasıyla başlamıştır. 1989’da yaşanan Fergana olaylarından sonra Rusya Federasyonu’nun Krasnodar bölgesine göç etmek zorunda kalan Ahıskalılar, tarım ve hayvancılıkla uğraşarak son derece ilkel koşullarda hayatlarını sürdürmekte idiler. Vatandaşlık haklarından yararlandırılmayan, oturma ve çalışma izinleri verilmeyen, sağlık ve eğitim hizmetlerinden yoksun bırakılan ve etnik ayrımcılığa tabi tutulan Ahıska Türkleri ABD’ye göç ettirildiler.
2004 yılında Uluslararası Göç Teşkilatı vasıtasıyla 15 bine yakın Ahıska Türkü ABD’ye getirilip, farklı eyaletlerine yerleştirilip hayatlarına devam etmektedirler (Ganiyeva, s.183, Güzeloğlu, 2016, s.1).
Ahıska Türklerinin ABD’de farklı eyaletlere dağınık bir şekilde yerleştirmeleri, milli kimliklerini ve kültürlerini korumaları bakımından uygun değildir. ABD’deki Ahıskalı soydaşlarımızın bir arada yaşamaları için, ABD makamlarına karşı girişimde bulunmak ve bu yönde mücadele etmek gerekir.
Temmuz 1992’de 3835 Sayılı “Ahıska Türklerinin Türkiye’ye Kabulü ve İskânına Dair Kanun” TBMM tarafından kabul edilmiştir. Söz konusu Kanun, 8 maddeden oluşmaktadır.
Kanun’un madde 1’e göre, “1) Eski Sovyetler Birliğini oluşturan cumhuriyetlerde dağınık halde yaşayan ve “Ahıska” Türkleri olarak adlandırılan soydaşlarımızdan Türkiye‟ye gelmek isteyenler, en zor durumda bulunanlardan başlamak üzere, Bakanlar Kurulunca belirlenecek yıllık sayıyı aşmamak kaydıyla, serbest veya iskânlı göçmen olarak kabul olunabilirler. Bunların kabulleri ve iskânları, bu Kanun ile 2510 sayılı İskân Kanunu hükümlerine göre yapılır. 2) Gayrimenkul verilerek yapılacak iskânda vali ve kaymakamlar temlikle yetkilidir. Temlik cetvelinde, ailenin bütün fertleri eşit hisselerde belirtilir ve tapuya da temlikteki gibi tescil edilir”.
Bu bağlamda, 1993 yılında yaklaşık 150 Ahıska Türkü ailesi iskânlı göçmen olarak Iğdır iline getirilip yerleştirilmiştir. Ancak, bundan sonra, Ahıska Türkleri iskânlı göçmen olarak değil de, tüm zorlukları göze alarak, kendi imkânları dâhilinde serbest göçmen statüsünde Türkiye’ye gelmektedirler. (Serbest göçmen: Türk soyundan ve Türk kültürüne bağlı olup, yerleşmek amacıyla tek başına veya toplu halde Türkiye’ye gelip, Devlet eliyle iskân edilmelerini istememek şartıyla yurda kabul edilenlerdir” (İskan Kanunu, m.3 e).
Zira 3835 Sayılı Ahıska Türklerinin Türkiye’ye Kabulü ve İskânına Dair Kanun çıkalı 20 yıl geçmesine rağmen, Türk Devleti tarafından yaklaşık 150 aile sadece bir defasında iskânlı göçmen olarak kabul edilmiştir. Hâlbuki 3835 Sayılı Kanun’un madde 1’de “Ahıska Türkleri, Bakanlar Kurulunca belirlenecek yıllık sayıyı aşmamak kaydıyla, serbest veya iskânlı göçmen olarak kabul olunabilirler” diye ifade edilmiştir. Şayet, Ahıska Türkleri söz konusu Kanun’da belirtildiği gibi, düzenli olarak iskânlı göçmen statüsünde de Türkiye’ye kabul edilseydi, Ahıska Türklerinin sorunları (çalışma izni, oturma izni, vatandaşlık) büyük ölçüde çözülmüş olacaktı. Nitekim maddi açıdan zor durumda bulunan Ahıska Türkleri için, serbest göçmen statüsünde Türkiye’ye gelebilmek neredeyse imkânsızdır.
Yaklaşık yirmi yıl geçmesine rağmen, Ahıska Türklerinin Türkiye’ye göç süreci devam etmektedir. Günümüzde 70.000’e yakın Ahıska Türkü, Türkiye’nin çeşitli illerine yerleşmiş bulunmaktadır (İstanbul, Ankara, İzmir, Antalya, Bursa, Yalova vb). (http://www.aktifhaber.com/ahiska-turkleri,-sosyal-haklarini-istiyor-612815h.htm, 3 Haziran 2012.) (Ganiyeva, 2012, s. 185)
Bu rakam çok düşük bir rakamdır. Bölücülük sorunu yaşayan bir ülkede Türklük şuuru çok yüksek olan Ahıska Türklerinin Türkiye’ye zorluk çıkarılmadan iskânlı göçmen olarak kabul edilmesi, hatta Ahıska Türklerinin Türkiye’ye göçlerinin teşvik edilmesi ve Türk vatandaşlığı hakkı verilmesi, milli çıkarlarımız ve bekamız açısından da gereklidir.
KAYNAKLAR:
Acaloğlu, A. (2011) Gürcistan Türklerinin Folklor Mazemesi Üzerine Mitolojik Açıdan Değerlendirmeler, Ordu Üniversitesi Güney Kafkasya Halkları Dil- Tarih–Kültür İlişkileri Uluslar Arası Bilgi Şöleni Bildirileri, Ordu, 70-71.
Avşar, Z.B, Solak, S, Tosun, S. (2002) Türklerin Demografisi (1950-2025) Türkler, c.1, s.2025-241)
Ahıska (Meskhetian) Turks in TurkeyandKazakhstan, Doktora Tezi. Ankara: Orta Doğu Teknik Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Aydıngün, A., Aydıngün, İ. (2014). Ahıska Türkleri Ulusötesi Bir Topluluk Ulus Ötesi Aileler. SFN Televizyon Tanıtım Tasarım Yayıncılık Ltd. Şti.
Aydıngün, Ayşegül ve Asker, Ali (2012). “Gürcistan: De JureÜniter, De FactoParçalı”. (Der.) Aydıngün, İsmail ve Balım, Çiğdem. Bağımsızlıklarının Yirminci Yılında Azerbaycan, Gürcistan ve Ukrayna, Türk Dilli Halklar-Türkiye ile İlişkiler. Ankara:Atatürk Kültür Merkezi Başkanlığı Yayını, s. 117-207.
Aydıngün, Ayşegül (2013). “Ahıska Türklerinin Dünü, Bugünü ve Yarını”. Yeni Türkiye, Türk Dünyası Özel Sayısı II. No. 54, s. 2665-2674.
Baydar-Aydıngün, Ayşegül (2001). Rethinking Ethnic Identity Formation: The Case of theBlandy, Charles (1998). TheMeskhetians: Turksor Georgians? A People Withouta Homeland. Surrey: ConflictStudiesResearch Center.
Şıhaliyev E. A. (2005) Ermenilerin Kimliyi ve Büyük Ermenistan Efsanesi (Rus Ve Ermeni Kaynaklarına Göre), Ankara Üniversitesi Osmanlı Tarihi Araştırma veUygulama Merkezi Dergisi (OTAM).
Koç, A.(2016). “Bun-Türkler”, BAL-TAM Türklük Bilgisi Dergisi, sayı: 24,Eylül-2016,Prizren-KOSOVA,
Khazanov, Anatoly (1992). “Meskhetian Turks in Search of Self-Identity”. Central AsianSurvey. C. 11, No. 4, s. 1-16.
Avşar, B. Zakir ve Tunçalp, Zafer S. (1994). Sürgünde 50. Yıl Ahıska Türkleri. Ankara: Türkiye Büyük Millet Meclisi Yayınları.
Kırzıoğlu, F. (2008). “Ahıska-Ardahan-Artvin ve Oltu’da Hıristiyan AtabeklerHükümeti-I (1268-1578)”. Bizim Ahıska. No. 10, s.12-17.
İzzetgil, Elşan (2012a). “Ahıska Sorunu: Sürgün, Yurda Dönüş Mücadelesi ve SonGelişmeler”. USGAM Raporu. Rapor No. 7, Ankara.
Demiray, Erdinç (2012). “Anavatanlarından Sekiz Ülkeye Dağılmış Bir Halk; Ahıska Türkleri”. TurkishStudies International PeriodicalfortheLanguages, Literatureand History of TurkishorTurkic. C. 7, No.3, s. 877-885.
Günay, N. (2010) Karahisarı Sahip Sancağı’na Yerleştirilen Ahıska Türkleri.
Günay, N. Osmanlı’nın Son Döneminde Ahıska Türklerinin Anadolu’ya Göç ve İskânı (2012). Bilig Dergisi, sa.61, ss.121-142, 2012)
Güzeloğlu, H. (2016) Bitmeyen Hasret-Ahıska, Ardahan Üniversitesi, İnsani Bilimler Dergisi, Belgü, Cilt, Sayı 3, s.7-15
Seferov, R, – Akış, A. (2008) Sovyet Döneminden Günümüze Ahıska Türklerinin Yaşadıkları Coğrafyaya Göçlerle Birlikte Genel Bir Bakış, Selçuk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Dergisi, Yıl 2008, Cilt, Sayı 24, s. 393 – 411
Ganiyeva, S. (2012). Ahıska Türklerinin Türkiye’ye göç etmesi ve Türk vatandaşlığına alınması ile ilgili hukuki sorunlar. Selçuk Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 20(1), 175-199.
Bayraktar, R. (1999). Ahıska, 21. Yüzyılda İnsanlık Dramı, 1999, İstanbul: İhlas Matbaacılık.
Muharrem Günay
