“AİLE KÖŞESİ” / AFYONKARAHİSAR MÜFTÜLÜĞÜ

İnsanın mutluluğunu gaye edinen yüce dinimiz, aileye çok önem verir. Çünkü insanın mutluluğu, aile ile başlar, toplumların huzuru aile ile devam eder.
Aile, fert ve toplum hayatının en sağlam teminatıdır. Vatan sevgisi, dinî ve millî duygular, basit şekilde de olsa, çocuklara ilk önce aile yuvasında aşılanır. Örf ve adetler, gelenek ve görenekler, ilk defa ailede öğretilir. Geleceğin teminatı olan çocukların, ilk eğitim yeri ailedir. Aile yuvasında, genç dimağlara yerleştirilen bu güzel ve asil duygular ile aileden alınan kültür, hiçbir zaman zihinlerden silinip atılamaz. Yüce kitabımız Kur’an-ı Kerim’de aile ile ilgili pek çok hükümler vardır. Nitekim: “Allah, size evlerinizi huzur ve dinlenme yeri yaptı” buyrulmaktadır. (Nahl Sûresi, 70/80)
Huzurlu ve mutlu toplumlar, mutlu ailelerden teşekkül eder. Bir ailenin huzuru, güveni, sağlamlılığı ve devamlılığı için o ailenin fertleri arasında, birbirlerine karşı, sevgi, saygı, sadakat, güven, anlayış, fedakârlık, iyi niyet ve hoşgörü hakim olmalıdır. Bu konuda Hz. Peygamberimiz (sav); “Sizin en hayırlınız ailesine karşı en hayırlı olanınızdır. Ben de aileme karşı en hayırlı olanınızım” buyurmaktadır. (Tirmîzi, Menâkıb, 63)
Evlilik fedakârlık ister. Hayatta hiç kimse kusursuz değildir ve hiç kimse de diğerine göre mükemmel değildir. Her insanın diğerine göre birtakım özellikleri olabileceği gibi, birtakım eksikleri ve kusurları da olabilir. Zevkler, aynı olsa da, alışkanlıklar farklı olabilir. Yapılan evliliklerde, iki ayrı insan, yılların alışkanlıklarını beraberinde getirebilir. Dolayısıyla birinin alışkanlığı diğerine ters düşebilir.
Aileyi ayakta tutan en önemli faktörlerden biri ise sevgidir. Hayat, sevgi ile devam eder. Sevgi, hayatın bereketi, ömrün tadıdır. Evliliğin ilk adımıdır. Aile, sevgi temeli üzerine oturursa sağlam olur. Birtakım menfaat hesapları ile kurulan aileler, kısa zamanda çökmeye mahkûmdur.
Mutlu evlilik, zevkleri birbiriyle tıpatıp uyan, alışkanlıkları, huyları, karakterleri birbirinin aynısı olan, iki insanın bir araya gelmesi ile gerçekleşebileceği gibi, farklı zevklere, farklı alışkanlıklara olumlu yaklaşabilen, ayrı düşüncelere saygı duyabilen, iki insanın hayatını birleştirmesi ile de gerçekleşebilir. “Aynı dili konuşanlar değil, aynı duyguyu paylaşanlar anlaşabilir!” sözü ne kadar da önemlidir. (Mevlânâ Celâleddîn-i Rûmî)
Eşler arasında sarsılmaz bir itimat, karşılıklı güven ve samimiyetin bulunması, aile binasını sağlamlaştıran, aile saadetini kuvvetlendiren ana esaslardan bir diğeridir. Eşler, her konuda, birbirine güvenebilmelidirler. Yalan söylemek, hile yapmak, açıkça söylenmesi gereken bazı şeyleri gizlemek, aldatmak, kandırmak gibi güven duygusunu sarsacak söz ve davranışlardan sakınmalıdırlar. Bu bakımdan eşler, birbirine karşı samimi, candan ve açık sözlü olmalı, dürüst davranmalıdır. Ve… “Allah’ım Senden dinim, dünyam, ailem ve malım hakkında âfiyet dilerim” (Ebû Dâvûd, Edeb,100,101) diyerek bol bol dua etmelidir.
Alıntı: Diyanet işleri Başkanlığı “Ailem” kitabı ve Diyanet Aile Dergisi