Yıl 1957 Arkadaşım Yücel Çakmaklı, “Bugün istiklal caddesi Atlas sinemasına gidiyoruz” dedi. “Yeni Melek’e gidelim” dedim, “Hayır Atlas” diye ısrar etti. Gittik. Sinemanın girişi büyük bir salon. Bir köşede genç bir kız bacak, bacak üstüne atmış, oturmuş etrafına bakınıyor. Çakmak gibi, parlayan gözleri var. Güzellerin güzeli. Yücel’le yanına gittik. Beni “Arkadaşım Galip” diye takdim etti. “Yakışıklıymış” dedi. Çevireceği film için tebrik ettim. Gülümseyerek teşekkür etti.
Bu kız Fatma Girik’ti. Vefatına üzüldüm. Düzgün doğru filimler çevirdi. Dedikodulu yaşamı olmadı. Onun yaşamından, yeni yıldızları ders almasını beklerim. Arkadaşım Rejisör Yücel’e ve Fatma Girik’e rahmet dilerim. SADE BEN DEĞİL SANATINI toplum için kullananlar hep üzüldü.
Galip Leblebicioğlu
BİR YILDIZ KAYDI
YAZARLAR
TÜMÜ