CENNETE ANCAK MÜSLÜMANLAR GİRER -9

22 Şubat 2011 Salı 02:00:00
  Vehb İbn Münebbih ise şöyle der: Onlar, yalnız ve yalnız Allah’ı tanıyan, fakat kendisiyle amel edecekleri şeriatları bulunmayan ve küfür sözünü de söylememiş olan bir topluluktur. İbn Vehb der ki: bana Ebu Zenâd babasından nakletti ki; Sâbiîler Irak’tan ötede oturan bir topluluktur. Bunlar bütün peygamberlere inanırlar, senede otuz gün oruç tutarlar. Ve Yemen’e doğru günde beş vakit namaz kılarlar. Daha başka şeyler de söylenmiştir.” (İbni Kesir Tefsiri)
“Kendilerine kitap verdiğimiz kimselerden onu (Kur’an’ı) hakkıyla okuyanlar (Yahudi ve Hıristiyanlardan müslüman olanlar) varya, işte onlar, ona gerçekten iman edenlerdir. Kim de onu inkar ederse, işte (dünya ve ahirette en büyük) zarara uğrayanlar onlardır.” (Bakara/121) (Karş: Ankebut 29/47)
Bu ayetlerden de anlaşıldığı gibi Hz. Muhammed ve Yüce kitabımızın gelmesi ile birlikte önceki kitap ve şeriatlerin bir hükmü kalmamıştır. Daha önceki din, şeriat, kitap ve peygamberlere inanan Yahudi, Hıristiyan, Sabiiler’den (Hz. Peygamberimizden önceki zamanlarda) salih amel işleyenleri ile birlikte; Sevgili Peygamberimizin peygamber olması ve Kuran-ı Hz. Peygamberimize indirilmesi ile birlikte eski din ve inançlarını terkedip Müslüman olanlar elbette cennetliktirler.
Elmalılı Tefsiri
Bakara 121: “O heva ve heves sahipleri, o tahrif ve bid’at ehli, artık gerçek mânâsıyle Kitap ehli değiller. Çünkü Bizim kendilerine kitap verdiğimiz ehliyetli kimseler o verdiğimiz kitabı tilavet ederler, yani dikkatle ve tane tane okurlar, dillerine vird ederler, ders yaparak okurlar, üstelik hakkıyle tilavet ederek okurlar, tilavetinin hakkını vererek okurlar. Tahriften, karıştırmaktan koruyarak, heva ve heveslerinde n uzak kalarak, kelimelerinin telaffuzunu, mânâsını ve hükümlerini cidden gözeterek, dikkatlice, saygılı ve devamlı bir şekilde, bilmediklerini, anlamadıklarını ehlinden sora sora, iyi niyetle, temiz kalble ve temiz ağızla okurlar. Gelişi güzel, baştan kara, bir eğlence gibi okumazlar. Şarkı, gazel, türkü, mânî, roman, hikaye yerine koymazlar. Kemal-i hürmet ve ta’zîmle, edeble okurlar. İşte böyle okuyanlar, o kitaba iman ederler ve gerçekten Kitap sahibidirler. Ve fakat her kim o kitaba inanmaz, onu in k ar ile ona nankörlük ederse, onu hakkiyle okumayıp, kendi hevasına göre bozar ve tağyir ederse işte onlar hüsrana uğramış kimselerdir. O büyük saadetten mahrumdurlar. Bu âyet, ashabın âlimlerinden Abdullah b. Selam ve benzeri kimseler gibi Kitap ehlinin müminleri hakkında nazil olmuştur ki, bunlar Tevrat ve İncil’i hakkıyle tilavet edegelen gerçek iman sahibi kimseler oldukları için Kur’ân’a ve son peygamber olan Peygamber Efendimiz’e iman etmişler ve Resulullah’ın gelişinden memnun ve razı olmuşlardır. ” Ashab-ı Sefîne” (Gemi Ashabı) denilen zevat dahi bu cümledendir: Bunlar Cafer b. Ebi Talip ile beraber bir gemide gelmiş olan otuz ikisi Habeşistanlı, sekizi de Şam râhiplerinden olmak üzere kırk kişi idiler.
Burada İsrailoğulları’nın da, sayıları az da olsa, bir kısmının müminler arasına girmiş ve ilâhî öğmeye nâil olmuş bulunduklarını görüyoruz. Bu mazhariyetin ve bu yeni özelliğin getirdiği şevk ve heyecan ile şimdi İsrailoğulları’na, bir taraftan yukarıdan beri sürüp gelen hitapları tamamlamak, diğer taraftan daha sonra gelecek olan İbrahim kıssasına geçişe hazırlık mahiyetinde bir hüsn-i tehallus olmak üzere, şimdi görüleceği gibi, yeni bir hitap daha yöneltip, arkasından imamet, millet, ümmet meseleleri izah buyurulacaktır.” (Elmalılı Hamdi Yazır Tefsiri)
“(Onların) hepsi bir değildir. Ehl-i kitap içlerinden artık (Müslüman olup) Allah’ın emirlerini tutan gece vakitlerinde Allah’in Allah’ın âyetlerini okuyan ve secde edenler vardır.” (Ali İmran 113) (H. Tahsin Feyizli Meali)
“Bunlar, gerçekten) Allah’a ve ahiret gününe inanırlar; iyiligi emreder, kötülüğe engel olurlar ve hayır işlerinde yarışırlar. İşte bunlar (Allah katında) iyilerdendir.” (Ali İmran/114) (H. Tahsin Feyizli Meali)
“Yahudi hahamları ve Ehl-i kitaptan birçoğu, içlerinden Abdullah bin selâm (r.aa.) ile birlikte İslama girenlere karşı: ‘ siz en kötü insanlarsınız, bu dine girmekle kendinize yazık ettiniz’ demişlerdi.” (Mehmed Vehbi 11, 702) Bu ayet bu olay üzerine nazil olmuştur.) (Devamı Yarın)