Nöbetçi Eczaneler
19 Ocak 2013 Cumartesi 02:00:00 Bir fotoğraf düşünün:
O fotoğrafta kentin bütün önde gelenleri var. Fotoğraf karesindeki herkes ortak bir amaç için, fotoğrafın çekildiği alana gelmiş.
Bir fotoğraf düşünün:
Fotoğraf karesindeki herkes belirli kariyer sahibi. Bir kısmı mesleklerinde artık “ustalık” evresine gelmiş. Bir kısmının kariyerinde, bulundukları yerden daha da yükselecekleri aşikâr.
Bir fotoğraf düşünün:
Milyon liraların telaffuz edildiği, kırmızı halıların hazırlandığı, kaliteli kurdelelerin boy gösterdiği tören, objektiflere yansımış.
Ama diğer taraftan bir fotoğraf düşünün:
O milyon liraların, o görkemin, o büyük sloganların izlendiği, törenin boyutuyla ters orantılı bir televizyon ekranı.
Bir fotoğraf düşünün:
Kentin önde gelenleri, eşrafı, büyükleri, tecrübelileri, gençleri, dinamikleri, gelecek vaat edenleri bir arada. Fakat hepsinin yüzü asık.
Bir fotoğraf düşünün:
Fotoğrafın pozlandığı andaki havanın sıcaklık derecesini, pardösülerin dik hâle getirilmiş yakalarından, bazı burunların ucundaki kızarıklardan, ceplere gizlenmiş ellerden anlaşabiliyorsunuz.
Bir fotoğraf düşünün:
İlk bakışta, “belli bir amaç için oraya geldiği” düşünülen hemen herkesin yüzünde “Benim burada ne işim var yahu” ifadesiyle karşılaşıyorsunuz.
Bir fotoğraf düşünün:
“Şimdi orada olmak vardı” iç geçirişiyle bakılan ekran ve ekrandaki devlet ricalinin kente uzak kalmasının verdiği hüzün hissedilsin.
Bir fotoğraf düşünün:
Bu “merkezde” gösterişli, ancak “yerel”de oldukça sönük ve düşük heyecanlı tören için basın mensuplarına özel araç kaldırılsın. Ancak basın mensupları, o fotoğrafın çekildiği alanda kenarda dursun, protokolün arkasında dahi yer almasın.
Öyle eskileri düşünmeyin hemen.
Öyle koalisyon dönemleri falan gelmesin aklınıza.
Bahsettiğim fotoğraf, 17 Ocak 2013’te, Afyonkarahisar’da çekildi.
Ankara’da Çevre ve Şehircilik Bakanlığı’nın düzenlediği tören çerçevesinde, Afyonkarahisar’a da canlı bağlantı kurulması öngörüldü. Nitekim kuruldu da. Afyonkarahisar’da da konuşma yapıldı. Protokol üyeleri de fotoğraf karesinde yer aldı. Çok yaygın tabirle “maksat” hasıl oldu.
Tabii burada maksat neydi onu sorgulamak lazım.
Fakat içimize sindi mi?
