Ana Sayfa Arama Galeri Video Yazarlar
Üyelik
Üye Girişi
Yayın/Gazete
Yayınlar
Kategoriler
Servisler
Nöbetçi Eczaneler Sayfası Nöbetçi Eczaneler Hava Durumu Namaz Vakitleri Gazeteler Puan Durumu
WhatsApp
Sosyal Medya
Uygulamamızı İndir
Mustafa Yılmaz DÜNDAR
e-posta: YAZARIN TÜM YAZILARI

Edep; Ya Hu – 100

“Kulum bana yürürse, Ben ona koşarım.” (Hadis-i Kudsi)
“O halde zikredin BEN’i (ki), zikredeyim sizi. Şükredin bana. Ve (sakın) küfretmeyin. (Bakara-152)”
Bu hadiste bir müjde veriliyor, ayette ise bize bir yöntem öğretiliyor: Zikredin Ben’i ki sizi zikredeyim. Ben’i hatırlarsanız sizi hatırlarım, Ben’i anarsanız sizi anarım. Ben’i unutmazsanız sizi unutmam…
“Kulun Allah’ı zikretmesi” veya “Allah’ın kulunu zikretmesi” nasıl bir şeydir ve bu ikisi kıyaslanabilir mi? Onu tarife geçmeden önce bu ayetin bize bir şeyi müjdeliyor olduğunu görelim ki o şudur: Eğer siz Billâhi algıya girerseniz Ben de sizi zikrederim. Allah’ı zikretmek kesinlikle Billâhi algı demektir. Başka bir kelime ile tanımı yoktur. Kul olarak, dünyada Billâhi algıdan başka zikrimiz olmaz. Billâhi algı ile gelen ikramı fark edin. DûniHİ algıdan kurtulur da Billâhi algıya girerseniz sizi zikrederim, sizi anarım, Ben de sizi umursarım. Ve ayet devam ediyor: “Şükredin bana ve sakın küfretmeyin.” Şükretmek her şeyi Allah’tan bilmek olduğuna göre “şükredin” uyarısı “her şeyi (Ben’de ve) Ben’den bilin” demektir: “Beni anmaya başladınız, Billâhi algıyla meşgulsünüz. Size ulaşanları, verilenleri, size geleni dûniHİ algı ile duniHİ güçlere, sebeplere bağlamayın. Ve sakın küfretmeyin; yani sakın dûniHİ algıya yaklaşmayın, sakın dûniHİ algıyla yaklaşmayın. Bakara-152 bize gayret ettiğimizde yardımın açılacağını hissettirdi. Enfal Sûresi 29. ayet ise şu müjdeyi açıklar: “Ey, iman edenler! Allah’tan ittika ederseniz (fıtrî ahdinize sahip çıkar ve Rasûlullah ile size ulaşanlara hıyanet etmezseniz) sizin için Furkan (Hakk ile bâtılı hızla ayırt eden ve Hakk’tan yana davranan akıl) oluşturur, seyyielerinizi siler ve sizi mağfiret eder. Allah, Zül fadlil Aziym’dir.”
Billâhi algı için özel gayret gerektiğini âyetlerden görüyoruz. “Ey iman edenler, Allah’tan ittika ederseniz” buyruğu bu gayreti somutlaştırıyor: İttika etmek! Bu çağrı Kur’an-ı Kerim’de o kadar çok geçer ki önemi yüzünden onu anlamamız, fark etmemiz gerekiyor. Onu yaşadığımız hayattan bir örnekle anlamaya çalışalım: Birisine bir konuda söz verdiniz ama bir türlü yerine getiremiyorsunuz. Vaadiniz var, vaadinizle ilgili bir zaman var ve verdiğiniz söz önemli. Yerine getiremediğiniz bu söz yüzünden onunla karşılaşmamaya çalışıyorsunuz ama karşılaştınız, ne yaparsınız? Sakınırsınız, çekinirsiniz, utanırsınız, bir an önce de o sözü yerine getirmeye çalışırsınız. Bu halinizle siz ondan ittika ediyorsunuz. Kur’an’ın “ittika edin” dediği işte bu duruma benzer, “söz verdiniz, sakının, edepli durun” mânâsını taşır. İttika etmek en fazla budur, verdiğimiz sözle ilgili olarak Allah’tan sakınmaktır, hem de öyle bir sakınmaktır ki… Kul bu ittika ile yaşama gayretine girdiyse ona müjde verir: Ey iman edenler! Allah’tan ittika ederseniz (fıtratınıza işlenmiş ahdinize sadık davranırsanız), o ahitle, o sözle ilgili olarak Rasûlullah’la size ulaşanlara sahip çıkar ve desteklerseniz, o gelene hıyanet etmezseniz Allah sizin için Furkan oluşturur…
Furkan Allah’ın çok önemli, çok güzel bir hediyesidir. Öyledir ki eğer size Furkan lutfedilmişse ne duyarsanız duyun, ne ile karşılaşırsanız karşılaşın o Hakk mıdır yoksa bâtıl mı, hemen anlarsınız. İlk kez duyup gördüğünüz şey bir bilgi, bir fikir, bir arzu, bir iş olabilir ve bir yerde yazılı değildir. Sizde Furkan oluşmuşsa o Hakk mıdır yoksa bâtıl mı hemen anlarsınız ve davranışınız kendiliğinden Hakk’tan yana olur, Hakk’a uygun fiil ortaya koyarsınız. Ayetin müjdelediği budur. İttika ederseniz size böyle bir akıl verilir! Allah size bir akıl verir ki onunla hayatınızdaki dûniHi ve Billâhi’leri anlarsınız ve vücudunuz otomatik olarak Billâhi fiile kayar. Bunu yapan Furkan Sistemi’dir. Siz o gayrette olursanız Allah size bunu ikram eder. Gayret ederseniz, kıpırdarsanız yardım edecektir, kalkar davranırsanız bunu ikram edecektir. Müjde henüz bitmedi. Furkan’ı verir ve dûniHi oluşturduklarınızı siler, bağışlar, mağfiret eder. Zül Fadlil Aziym olan Allah sonra da dûniHi algınızı siler, siliyor.
4. Bir gayretle oluşturulan Billâhi algısının beyindeki izi dûniHi algıdan daha derinde olmazsa, fiiller dûniHi algıya göre şekillenir, Billâhi algı beyinde bilgi olarak kalır ve siz “biliyorum ama uygulayamıyorum” sonuçlarıyla karşılaşırsınız. Bu madde, işi çok önemsememiz için bize mekanizmayı anlatıyor: Gayret edin, sabırlı olun, işi önemseyin ve üstüne gidin, mutlaka daha derin bir iz yapın. Derin iz yapmazsanız, konuyu iyi bildiğiniz halde, sorulduğu zaman bir bilgi yarışmasına katılmış gibi cevap verdiğiniz halde öyle fiiller çıkaramazsınız, sana “söylediğinle yaptığın uymuyor” derler. Aslında bunu önce kendine siz kendiniz söylersiniz. Çünkü sizdeki dûniHi iz yeni oluşturmaya çalıştığınız Hakk izden daha derinde.
5. İnsan gerçekten Billâhi algıyla meşgulse o algı içerisinde bilir ki Allah’ın dışı diye bir şey söz konusu değildir. “Allah’ın dışı” kavramı zihinden çıkınca, “Müstakilen VAR ve Muhtar” varlık iddiaları da kendiliğinden düşer. Zihinden “Allah’ın dışı” algısını silebilirseniz (ki sileceğiz inşaAllah, onu görüyoruz) o zaman “dışı” zannettiğiniz yerde oluşturup rol verdiğiniz herşey kendiliğinden düşer, onları artık tek tek silmeniz gerekmez, onlar kendiliğinden silinir. O zaman insan yine bilir ki kendisi de, bütün yaratılmış kullar da İlmullah’ta Allah’ın dileğinin sûretidir ve İlmullah’ta Var Gibi görünenlerdir. Ve yine bilir ki Var Görünen bu haline “BEN” demesi, Allah’ın BEN demesinden ona verdiği yetkidir; “Sen de Ben diyebilirsin” yetkisidir. İzzet’in Allah’a ait olduğunu paylaşırken gördüğümüz bir âyeti burada yeniden hatırlayalım: “Kibriya (Benlik) Semavat’ta ve Arz’da O’na aittir. O Aziyzül Hakiym’dir.” (Casiye-37)
İnsanın “BEN” demesi bu çerçevededir, Billâhi algıda “BEN” böyle söylenir. Billâhi algıda olan da dûniHi algıda olan da düşüncesinde, hayalinde, zannında ve yaşantısında “BEN” der. Ancak Billâhi algıdaki kul bilir ki “BEN” demesi Allah’ın kendi “BEN” deyişinden verdiği bir izindir, sen de bu haline “BEN” diyebilirsin yetkisidir. “BEN” kelimesini telaffuz edip etmemeyi tartışmak ve onunla uğraşmak boş iştir. Önemli olan “BEN” diyebilmek için neye sahip olmak gerektiğini bilmenizdir. Kişinin “BEN” diyebilmesi bir sonuçtur. Sende ne var da senden bu sonuç çıkıyor, yani “BEN” diyebiliyorsun? Bu sonucu çıkarabilmen için sende ne var acaba? Bulunması gerekenlerin tümünü içeren en önemli mesele budur: Sende ne var ki sana “BEN” dedirtiyor. Kul kendisindeki ne ile “BEN” diyor? Nasıl “BEN” dediğinizi bir inceleyin. Başlangıç için çok yumuşak bir alt sınır söyleyelim: Sana sen de “BEN” diyebilirsin yetkisi verilmiştir. Bu yüzden çekinme, “BEN” de.
6. “İnsan bilir ki” diyerek bir önceki maddede sıraladığımız yöntemler için şöyle devam edelim: “İnsan bilir ki” diyerek paylaştığımız bilgiler, Billâhi algıda mutlaka bir hayale dönüştürülmeli, devamlı zihinde tutulmalıdır; yani mutlaka bir Billâhi hayal! Tâlibin başka bir hayali olmayacak! Bütün bu anlatılanları hayale dönüştürecek ve sürekli o hayal zihninde olarak yaşayacak! Bu iş algı işidir, malzememiz yalnızca algıdır ve hayal bunun önemli bir yanıdır. Tâlip mutlaka bir Billâhi hayalle yaşayacak: Ben İlmullah’ta Allah’ın dileğinin sûreti olarak var görünenim. BEN deyişim, O’nun BEN deyişinden bana verdiği bir yetkidir. Allah’ın dışında müstakilen var ve muhtar bir varlık değilim. Bu fikri kendinizce bir hayale dönüştürecek ve zihninizde bu hayali devamlı tutacaksınız. Bu hayali öyle tutacak ve kuvvetlendireceksiniz ki ona göre davranmaya başlayacaksınız. Bu hayal çok önemli bir zikrullahtır. Zihninizde başka şey ve elinizde tesbih… Olmaz! Tesbih tutma sevabı alırsınız. Tesbihle söylediğinizi hayalinizde mutlaka yapabilmelisiniz. O hayal bu söylediğimizdir. Bunun dışındaki bir şey dûniHİ algı kapsamında olur. Billâhi hayal şarttır. Billâhi anlamında hayal kurmak, Allah’ta, Allah’la, Allah’tan olan bir yaşantının, yani kul olmanın hayalini kurmaktır. Özellikle salâtta mutlaka böyle durabilmek gerekiyor, mutlaka.
Bunun için de Biiznillah gayret, gayret, gayret…

YAZARLAR

TÜMÜ

SON HABERLER