Nöbetçi Eczaneler
25 Ekim 2010 Pazartesi 03:00:00 Hac, her şeyden önce Allah’ın emri olduğu için yapılır. Bununla beraber bütün ibadetlerde olduğu gibi hac ibadetinde de insanlar için pek çok yararlar vardır. Esasen Allah Teâlâ faydası olmayan bir şeyi insanlara emretmez. O’nun emri olan her şeyde mutlaka insanlar için dünya ve ahiretle ilgili yararlar vardır. Çünkü O’nun hiçbir şeye ihtiyacı yoktur. Muhtaç olan bizleriz.
Haccın yararları konusunda Kur’an-ı Kerîm’de şöyle buyuruluyor:
“Bir zamanlar İbrahim’e Kâbe’nin yerini hazırlamış ve (ona şöyle demiştik:) Bana hiçbir şeyi ortak koşma, tavaf edenler, ayakta ibadet edenler, rukû ve secde edenler için evimi temiz tut. İnsanlar arasında haccı ilân et ki gerek yaya olarak gerekse nice uzak yoldan gelen yorgun argın develer üzerinde kendilerine ait bir takım yararları görmeleri, Allah’ın kendilerine rızık olarak verdiği kurbanlık koyunlar üzerine belli günlerde Allah’ın adını anmaları için Kâbe’ye gelsinler. Artık ondan hem kendiniz yiyin hem de yoksulu yedirin.” (Hac, 26–28 )
Ayet-i Kerîme’de ifade buyrulan bu yararların bazılarına işaret etmek yerinde olacaktır.
İnsanlar çoğunlukla mala karşı gönül doygunluğuna erememiş aşırı bir istek içinde bulunur. Peygamberimiz insanın bu aşırı isteğinin kazandıkça arttığını bildirir. Şöyle buyurur:
“İnsanoğlunun iki dere dolu malı olsa bir üçüncüsünü ister. İnsanoğlunun ihtiras dolu gönlünü topraktan başka bir şey doyurmaz. Şu kadar ki tövbe eden kişinin tövbesini Allah kabul eder.”(Buhari, Rikak, 10.)
Burada bir noktaya işaret etmekte yarar vardır. Yüce dinimiz ahiret ve dünya dengesine önem veren bir dindir. Ahiret için dünyayı, dünya için ahreti terk etmeyi emretmez. İslamda nefsi öldürmek değil terbiye etmek esastır. İslâm dini mal kazanmaktan ve ihtiyaç zamanı için mal biriktirmekten men etmiş değil, bilâkis teşvik etmiştir. Hadîs-i şerifte bildirilen, ihtiras derecesinde insanlık faziletine engel olan çeşididir. İnsan elbette çalışıp kazanacak, kendisinin ve çoluk çocuğunun geçimini sağlayacak, kazancının bir bölümünü de Allah yolunda harcayacaktır. Böyle yaptığı takdirde mala karşı olan tutkusunda bir azalma olacaktır. Böylece yoksullara ve hayır kurumlarına daha çok yardım etme duygusu gelişecektir.
İşte hac’da da harcanan para Allah yolunda harcanmış olacak ve insan için bir eksiklik sayılan ihtirastan onu kurtarmış olacaktır.
Dinî ibadetler özellikle hac, dinî duyguları kuvvetlendirir. Yeryüzünde Allah’a ibadet için ilk inşa edilmiş olan mabedi Kâbe’yi ziyaret etmek, alemlere rahmet olarak gönderilen Peygamberimizin doğup büyüdüğü, Peygamber olarak görevlendirildiği ve son semavî kitap Kur’an-ı Kerîm’in kendisine indiği bu kutsal yerleri görmek insana heyecan verir ve onu asırlar öncesine Peygamberimizin yaşadığı mutluluk asrına götürür. Bu ise hiç şüphesiz onun manevî duygularını kuvvetlendirir.
Hac, insana zorluklara karşı dayanma gücü kazandırır. Onun içindir ki “Hac sabırdır” denmiştir. Hac turistik bir gezi değildir, oldukça yorucudur. Bunun için hac niyetiye yola çıkan kişininin daha çok sabırlı ve hoşgörülü olması başkalarını incitici, kırıcı söz ve davranışlardan kaçınması gerekir. Kur’an-ı Kerîm’de şöyle buyurulmuştur:
“Hac bilinen aylardadır. Kim o aylarda hacca niyet ederse hac esnasında kadına yaklaşmak, günah sayılan davranışlara yönelmek, kavga etmek yoktur.” (Bakara, 197.)
Hac, insana mahşer gününü hatırlatır; tevbe ve istiğfar etmesini sağlar.Bilindiği üzere hacca niyet edilirken normal elbiseler çıkarılır ihrama bürünülür. Sosyal durumları ne olursa olsun her seviyedeki erkek hacı adayı aynı kıyafete girmek zorundadır. Bu ise ona doğuşta herkesin Allah katında eşit olduğunu, öldükten sonra tekrar dirilip Allah’ın huzurunda dünyada yaptıklarının hesabını vereceğini hatırlatır ve ona o hesap günü anını yaşatır. Düşünmesi bile insana dehşet veren o anı hatırlaması ise o güne kadar yaptığı pek çok şeye karşı pişmanlık duymasını ve tövbe etmesini sağlar.
Hac, İslâm kardeşliğini pekiştirir. Toplu halde yapılan ibadetler insanların birbirleriyle tanışıp kaynaşmalarını sağlar.
Hac, dünya üzerinde yaşayan dilleri ve renkleri ayrı olan müslümanları, ibadetlerinde yöneldikleri Kâbe’de bir araya toplar, böylece tanışır ve kaynaşırlar. Ülkeleri hakkında bilgi alışverişinde bulunurlar. Birbirlerinin dertleriyle ilgilenir, ortak problemlerine çare ararlar.
Bütün bunlar, İslâm kardeşliğinin güçlenmesini sağlar.
