Nöbetçi Eczaneler
Nefsin şerrinin diline ait konuşma dilini hayatımızdan çıkarmak için biz cennet dilini öğrenmeye çalışıyoruz. Cennet diliyle ilgili önceki yazılarımızda öğrendiğimiz maddeler şunlardı:
– Zanlara dayalı fikirlerden kaçınmak
– Merak ve kıyas cümlesi kurmaktan sakınmak
– Suçlama içeren cümle kurmamak
– Şikâyet cümlesinden sakınmak
Bu yazımızda yeni bir maddeyle devam edeceğiz: Hak olmayan halleri aklayan cümlelerden sakınmak!
Hak olmayan halleri aklayan cümleler, ilahlık hissiyatının yaşayabilmesi için bir nefestir; eğer bu cümleler olmazsa o yaşayamaz, dili kesilir.
İnsanda ilahlık hissiyatı nasıl oluşuyordu, hatırlayalım. Müstakilen var ve muhtar olan sadece Rabbimiz olmasına rağmen, kendimizde müstakillik ve muhtarlık iddia edebilmek için “güç sahibiyim, mülk sahibiyim, hüküm sahibiyim” dediğimiz her şey bizim ilahlık hissiyatımızı besler.
Mesela bir işverenin faizin haram olduğunu bilmesine rağmen “Bu zamanda faize bulaşmadan iş yapılır mı hiç!” demesi, bir ilahlık hissiyatı çığlığıdır. Diyor ki: “Ben (var sandığım) gücümü nasıl bırakırım? Mallarımın çoğalması için bu kaynağa ihtiyacım var! Hem bu kaynağı kullanarak açtığım fabrikada yüzlerce işçi çalışacak, evine ekmek götürecek.” Böyle diyerek kendini akladığını düşünür. Aslında Rabbimizin ayeti karşısında doğru tarafta durmadığını kendisi de bilir. Bilir, ancak ilahlık hissiyatından vazgeçemez.
Rabbimiz bu duruşu bize Neml Suresi (14)’de şöyle anlatmıştır: “Mucizeleri açık ve kesin olarak görüp idrak ettikleri halde zulüm ve kibirlerinden ötürü onları inkâr ettiler (Elif). Bozguncuların sonunun nice olduğuna bir bak (Elif)!”
Ayetlerin muhatabının kendimiz olduğunu daha iyi idrak edebilmek için ayetlerin sonunda lütfen siz de kendi isminizi söyleyin, bunu yapınca göreceğiz ki ayetlerin muhatabı biziz.
Nisa Suresi (105): “İnsanlar arasında Allah’ın sana gösterdiğine göre hükmedesin diye hakkı içeren kitabı sana indirdik; hainlerden taraf olma (Elif)!”
Demek ki: Dünyada yaşarken ahseni takvim hale ulaşabilmemiz için uymamız gereken kurallar bize Kur’an-ı Kerim ile bildirilmiş. Öyleyse bu kurallar yokmuş gibi yaşamayalım, Allah’ a karşı hain olmayalım.
Örneğimize tekrar dönelim. Doğru yolda olduğunu düşünen işveren kendince haklı sebeplere sarılır, “bu kaynaktan alacağım parayla yapacağım yatırımda yüzlerce kişi çalışacak, işsizlere gelir kapısı doğacak” diye düşünür. Bu davranışıyla aslında rızaya uygun bir hareket yapmadığını bilmesine rağmen bu gerekçelere sarılarak kendini haklı gösterdiğini zanneder. O kendini bu şekilde aldatmaya mecburdur ve bu haliyle ancak şeytanı kendisine dost edinir.
Araf Suresi (30): “O, bir grubu doğru yola iletti, bir grup da sapkınlığa müstahak oldu. Çünkü onlar Allah’ı bırakıp şeytanları kendilerine dost edindiler. Böyle iken kendilerinin doğru yolda olduklarını sanıyorlar.”
Zuhruf Suresi (37): “Kendilerini doğru yolda zannederken bu şeytanlar onları yoldan saptırıp dururlar.”
Kehf Suresi (103-104): “De ki: “Size, iş ve davranışları bakımından en çok ziyana uğrayanları bildirelim mi? Onlar, iyi yaptıklarını sandıkları halde, dünya hayatında çabaları boşa giden kimselerdir.”
Ayetlerden de anladık ki bu hali kendimizde hemen yakalayamamamızın sebebi, bu davranışı gösterirken kendimizin doğru yolda olduğunu düşünmemizdir. Zaten insan yanlış yolda olduğunu idrak edebilse bu hali terk etme çabasına gireriz ve kurtuluruz.
Bu hayatı, doğru idrak olan Billahi idrakda yaşamak için, öncelikle yazılarımızda üzerinde çalıştığımız cennet dilini hayatımıza yerleştirmek gerekiyor. Böylelikle, nefsin şerrinin dilini kesmiş oluruz ve hayatımızı billahi idrakda yaşamaya başlarız.
Bu amaçla, Rasulullah (SAV)’den öğrendiğimiz “Allahümme elhimniy rüşdiy ve eızniy min şerri nefsiy (Allah’ım rüştümü bana ilham et ve nefsimin şer davranışlarından sana sığınırım)” duasına sarılıp nefsimizin şerrinden Rabbimize sığınabiliriz.
Elif Çaylıoğlu
