HZ. PEYGAMBERİ ÖLDÜRME PLANLARI VE İŞKENCELER

Kureyşin ileri gelenleri Hz. Peygamberi öldürmek için, Ebû Tâlib’e müracaatta bulunurlar. Buna karşılık iç¬lerinden kimin oğlunu evlat edinmek isterse, alabileceğini teklif ederler. Ebu Talip te “Sizin benim oğlumu öldürmeniz, benim de sizin oğlunuza yedirip içirmem adil midir? Diyerek cevap verir.” (Hamidullah, İslâm Peygamberi, 1/100-101.)
Kureyşlilerden her kabile, içlerinden Müslüman olanları, hapsetmek, dövmek, aç susuz bırakmak, en sıcak zamanlarda güneş altında tutmak suretiyle dinlerinden döndürmeye çalışırlar. Müşrikler, ilk Müslüman olanlar içinde kendilerine arka çıkacak kuvvetli adamı bulunmayan, kabîle hâmisi olmayan zayıf gördükleri fakirlere, yapmadık zulüm ve işkence bırakmıyorlardı. Onları aç ve susuz bırakırlar, döverler, kızgın kumların üzerine yatırıp işkence yaparlardı.
Ammar b. Yasir’in babası ve Annesi dinlerinden dönmeyip işkence altında ölenler arasında idi. Abdullah b. Abbas işkenceye dayanamayıp putlara Allah demek mecburiyetinde kalır. Bunun üzerine Yüce Allah böyle durumda olanların günaha girmeceğini haber verir. (Bk: Nahl:16/106: İbn Hişam, age,1/343:Hasan İbrahim Hasan, a.g.e, 1/82:Asım Köksal, age, IV/70)
Hz. Peygambere komşu olan Ebû Lehep ile Ukbe b. Ebî Muay hayvan işkembesini ve insan pisliklerini Peygamberin kapısına atarlardı. (Asım Köksal, age, lV/73) Hz. Hamza pisliği dökmek isteyen Ebû Leheb’i görmüş, elinden alarak başına dökmüştür. (Asım Köksal, a.g.e. lV/74.)
Ebû Lehep ve karısının Peygamberimize düşman¬lığı o kadar ileri gitmişti ki, Peygamberin kızlarını oğullarından boşatmışlardı. Müşriklerden bazıları secdede iken Hz. Peygamberin üzerine pislik attıkları için lanetlenmişlerdir. (Bk: Asım Köksal, age, IV/77-S7)
Hz. Peygamberin müezzini Hz. Bilal kızgın taşlar altında işkence edilenler arasında bulunur. Umeyye b. Halef öğle sıcağında onu işkenceye tabi tutmuş, inkar etmedikçe bırakmayacağını söylemiş, O’da, Allah bir Allah bir diyerek cevap vermiştir. (İbn-i Hişam, a.g.e. l/340: Hasan İbrahim Hasan, age . 1/83).
Müşriklerin yaptıkları işkenceler sadece erkeklerle sınırlı kalmamış, kadınlara da işkence ve zulüm yapmışlardır. Bunlardan biri Zinnîre hatundur. Ebu Cehil’in yaptığı işkenceler neticesinde gözleri kör olmuştur. Ebu Cehl’in gördün mü? Lat ve Uzza senin gözlerini de kör etti demesi üzerine, Zinnîre hatun vallahi böyle değil diye itirazda bulunur. Bir gün sonra Zin-nîre hatunun gözlerine Allah şifa verir. Bunun üzerine Müşrikler, bu Muhammed’in sihridir diyerek cevap verirler. (İbn Hişâm. a.g.e. 1/340; Asım Koksal, a.g.e. IV/91-92.)
Yine Ebu Cehl’in sal¬dırısına uğrayan kadınlardan biri de, Ammar b. Yasir’in annesi Sümeyye vâlidemizdir. Bir gün çok sert geçen bir münakaşadan sonra Ebu Cehl O’nu mızrağı ile öldürür. Böylelikle, İslam’ın ilk kadın şehit unvanını Sümeyye validemiz almış olur. (M. Hamidullah, İslâm Peygamberi, 1/171)
Yâser ailesine işkence: Ebû Cehil, Kureyş’den birinin İslam olduğunu haber alınca, O’na gelir ve O’na malında ve ticâretinde eziyet ederdi ve ettirirdi. Ammar bin Yâser’in başına ateşte kızdırılmış saç koyarlar, bu şekilde işkence ederlerdi. Ammar’ın babası Yaser, kardeşi Abdullah ve annesi Sümeyye de îmanları yüzünden Mekke’nin kızgın çölüne çıkarılıyorlar ve eziyet ediliyorlardı.
Allah Rasûlü onlara uğruyor, onların çektikleri azap ve ızdırapları bizzat görüyordu. Fakat Müslümanların az ve zayıf olmasından dolayı hiçbir şey yapmağa muktedir olamıyorlardı ve onlara şöyle diyordu: “Sabredin, Ey Yâser âilesi, size cennet vaat edilmiştir.”
Yâser, Peygamber Efendimiz’e; “Zaman hep böyle mi sürüp gidecek?” diye sordu. Peygamber Efendimiz; “Allahım!.. Yâser âilesine rahmet ve mağfiretini ihsan et!” diyerek onlara duâ etti.
Bir müddet sonra Yâser, işkenceye dayanamayarak can verdi. Zevcesi Sümeyye çok yaşlanmış zayıf bir kadındı. Ebû Cehil, Sümeyye’ye: “Sen, ancak cemâline aşık olduğun için Muhammed’e imân ettin” deyince, Sümeyye ona ağır laflar söyledi. Ebû Cehil de kızarak elindeki mızrağını O’na saplayıp Sümeyye’yi şehîd etti.