Nöbetçi Eczaneler
1 Nisan 2011 Cuma 03:00:00 Dilimize yerleşmiş deyimlerden biridir “Kaş yapayım derken göz çıkarmak”. Küçük bir işi düzelteceğim derken daha büyük bir zarara yol açanlar için kullanılır. Tıpkı, şehrimizde son yıllarda yapılan altyapı yatırımlarında, kamuya hizmet getiriyoruz derken, kamunun gözünün çıkarılması gibi…
Sayısız örnek sıralayabiliriz de en sonuncusunu 31 Mart 2011 Perşembe günü Eski Otogar Kavşağı’ndan Sahipata yönüne giden Ankara yolundaki demiryolu geçidinde yapılan altyapı çalışmalarında yaşadık.
Demiryolu geçidinde çalışma yapan muhteremler, yolu kapatıp trafiği Çimento Fabrikası’nın önündeki yola yönlendirmişler. Ne bir işaret, ne bir levha. Haydi, biz Afyonkarahisarlı olduğumuz için yolu bulup tekrar Ankara yoluna çıkabiliriz de yabancı biri ne yapacak? Hiçbir yönlendirme levhası olmadığı için şehrimizin caddelerinde kaybolsa hak mıdır, reva mıdır?
Şöyle düşünelim, Afyonkarahisar’dan Ankara’ya gidiyorsunuz, yol üzerindeki kentlerden birinde yolu kapatmışlar, trafiği servis yoluna yönlendirmişler. Ama ne bir işaret, ne de levha var. O kentin sokaklarında kaybolsanız, Ankara yoluna çıkmak için kırk kişiye yol sorsanız o kentin başta yöneticilerine, sonra yolu kapatanlara, ardından hiçbir işaret levhası koymayanlara en derin saygılarınızı (!) sunmaz mısınız? Benzer bir örneği geçen yıl, İzmir İstasyonu civarındaki bir su onarımı sırasında yapmışlar ve İzmir tarafından gelen trafiği, hiçbir işaret ve yönlendirme levhası olmadan Sarıkız Kayalığı’nın arkasındaki sokaklara yönlendirmişlerdi. Bu uygulama sırasında kim bilir kaç yabancı yolunu şaşırdı, yanlış yollara girdi.
Birkaç hafta öncesiydi. Mezarlığın karşısındaki su borusu döşeme çalışmaları sırasında Afyonkarahisar’dan İzmir yönüne giden yol Kızılburun Kavşağı’nda kapatılarak trafik Alpaslan Türkeş Köprüsü üzerinden Uydukent’e, ve Çevre Yolu’na yönlendirildi. Allah var, bu uygulamada yönlendirme levhaları kullanılmıştı ama farz edelim ki Kırmızı Hastane’ye hasta götüren birisi, köprüye 500 metre uzaklıktaki hastaneye gidebilmek için Uydukent, Otogar Kavşağı, Çevreyolu’nu kullanıp Zeyland Kavşağı’ndan geri dönerek kilometrelerce yol kat etmek zorunda bırakılmıştı. Sonunda birileri hidayete ermiş olmalı ki, çalışma yapılmayan diğer şeridi kırmızı-beyaz trafik ayraçlarıyla bir geliş, bir gidiş olmak üzere ikiye ayırarak olması gerekeni yapmayı akıl etti. Günlerdir bu şekilde trafik tıkır tıkır akıyor.
Görüldüğü gibi sorunun çözümü atla deve değil.
Bu örnekler, şehirlerarası yollardan. Şehiriçindeki uygulamaları yazacak olsak, ciltler dolusu kitap olur. Söz gelimi yolun kavşağa yakın olan bir yeri kazılmış çalışma yapılıyor. Ama yolun girişi trafiğe kapatılmamış, Araçlar da tereddütsüz giriyor. Yolun iki tarafında da araçlar park edilmiş olunca, giren her araç geri geri çıkmak zorunda kalıyor.
İleri toplumlarda her şey toplumun refahı ve huzuru için yapıldığı için, böylesi yol kapatma işlerinin trafiğin en az olduğu gece yarılarında yapıldığını, yapılırken de insanların istedikleri yöne en kısa sürede ulaşmaları için işaret ve levhaları koyduklarını biliyoruz. Tabii bütün bunlar, insana saygının bir göstergesi olsa gerek. İnsana saygınız varsa, işini zorlaştırmıyor, kolaylaştırı-yorsunuz, insana saygınız yoksa her türlü cefayı reva görüyorsunuz.
Dönelim konumuza… Bu yol kapatma, trafiği yönlendirme işlerini, orada çalışan sıradan işçiler yapıyorsa ki öyle görünüyor, yolunu kaybeden araç sahiplerinin yukarıda sözünü ettiğimiz en derin saygılarını (!) sundukları makam bilesiniz ki öncelikle o işçiler değil, o şehrin yöneticileri olmaktadır.
Bu durumda başta şehrimizin yöneticilerini, sonra altyapı çalışmalarını yapan yüklenici firmaların sahiplerini ve mühendislerini, bu işin kontrolünü yapan mühendis etiketli kamu görevlilerini, en sonda da uygulamayı yapan işçileri insana saygıya davet etsek, saygısızlık mı yapmış oluruz acaba?
