Duada önemli olan samimiyet ve duanın usulüne göre yapılmış olmasıdır. Uzun uzun duada bulunmak, kafiyeli, seciyeli, abartılı sözler söylemek, bağırmak ve çağırmak  ve dua ederken dua edenleri usandırmak duanın sünnete uygun değildir
A’raf suresi 55. ayette Cenâb-ı Hak, şöyle buyuruyor:
“Rabbinize yalvararak ve gizlice dua edin Muhakkak ki, Allah, bağırıp çağırarak haddi aşanları sevmez.” Bu ayete göre bağırarak, çağırarak dua etmek uygun değildir.
Sevgili Peygamberimiz duayı seciyeli (kafiyeli, bağırıp çağırarak) yapmayınız buyurarak şöyle demiştir:
“ Duada seci (kafiyeli okumak) yapmaktan kaçınınız. Herhangi birinizin:
Ey Allah’ım! Ben senden cenneti ve cennete yaklaştırıcı söz ve amelleri isterim. Cehennemden sana sığınırım. Ona yaklaştırıcı söz ve amellerden de sana sığınırım demesi kafidir.”
Yine Sevgili Peygamberimiz yüksek sesle dua edenlere hitaben:
“Ey Nas- Ey insanlar çağırdığınız Allah ne sağırdır ne de gaib. Kesinlikle biliniz ki çağırdığınız zât, sizinle bineklerinizin boynu arasındadır. (yani herşeyren daha çok siza yakındır.)” (Müslim ve Buhari)
Aişe validemiz: “Namazda sesini pek yükseltme, çokda gizleme. Bu ikisini arası bir yol tut.” (İsra 110) ayetinin tefsirinde “Namazdan gaye duadır” demiştir.” (İ.Gazali, İhya 1/ 777)
Seleften biri secili (kafiyeli,abartılı) dua yapan biri  yanından geçtiğinde o  hikayaciye şöyle haykırdı:
“- Sen Cen”ab-ı Hakka karşı mübalağa mı yapıyorsun? Ben Allah rızası için şehadet ederim ki, (ümmetçe salih bir kul olarak kabul edilen) Habib el – Acemi’yi gördüm. Dua eder ve şu kelimelerden fazlasını söylemez idi: “Ey Allah’ım! Bizi iyiler zümresinden eyle. Ey Alahım! Bizi kıyamet gününde rezil etme. Ey Allahım Bizi hayırlı işlerde muvaffak kıl..”
Seleften biri şu tavsiyede bulundu:
“- Fazilet ve fakirlik diliyle dua et. Fesahat ve belağat diliyle dua etme. Deniliyorki: Alimler ve Abdallar, dualarında yedi kelimeden ne fazla, ne etsik yapmazlar. Bakara suresinin son ayeti de buna şehadet eder. Çünkü Cenab-ı Hak, duanın hiç bir yerinde kullarının yedi kelimeden fazla olan dualardan haber vermemiştir. (i.Gazali, İhya, cilt 1/778)
Başka bir hadis-i şerifte şöyle buyruluyor :
“Sizden herhangi biriniz dua ettiği zaman, istediğini büyütsün. Çünkü hiç bir şey Cenâb-ı Hakk’ın kuvvet ve kudretine nisbetle büyük değildir.” (Yani ‘ Dilersen ver, dilemezsen verme, dilersen bana mağfiret eyle’ demesin, ne kadar büyük bir şey istersen, o kudreti ilahiyesine nisbeten küçüktür. Ve verilmesinde herhangi bir zorluk ta söz konusu değildir.” (İbni Hibban, Ebu Hureyre’den) (İ.Gazali, İhya cilt 1/779)