Eleştiri her ne kadar seviliyormuş gibi görünse de, aslında hemen hemen hiç sevilmez. Batar, doğaldır… Eleştirene karşı bir alerji oluşur ister istemez. Ne yapalım birilerine de “eleştiri” görevi verilmiş, sevin ya da sevmeyin… Hal böyle iken, “yaptıklarımızla eleştirildiğimiz için mutluyuz, ya birşey yapmadığımız için eleştirilseydik” diyenlere pek anlam veremiyoruz doğrusu. Muhteremler! Siz zaten bir şeyler yapmak için göreve talip olmadınız mı, bulunduğunuz yerlere bir şeyler yapmak için gelmediniz mi? Muhafazanallah, bir şey yapmadığınız için eleştirilirseniz, buna en hafif tabirle “ayıp” denirdi. Öyle değil mi?
YAZARLAR
TÜMÜ