0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Bugün esintilerin son bölümünü yazacağız. Elimizden, dilimizden geldiğince eğitimimizin dününü sohbet tadında yazmaya çalıştık.
Bugün size çok ilginç bir anımı aktaracağım. Emeklilikten sonra bunalıma düştüm. Aylar sonra büfecilik yapmaya başladım.
Çalıştığım yıllarda bizim gurubu Bolvadin İlçesinde görevlendirdiler. Bir gün sanırım orta dereceli bir okulun önünden geçiyoruz. Birisi okuldan doğru koşarak yanıma geldi. Bana “Hocam beni buraya gönderdiler. Burada çok huzursuzum. Aman hocam beni buradan kurtar, elini ayağını öpeyim.” dedi. Hizmetli olan bu arkadaşı Afyon Öğretmen Evi’nden de tanıyorum. Gariban birisi olarak biliyorum. Kendisine “ilgileneyim” dedim. Daha sonraki yıllarda Bolvadin Belediye Başkanı olacak olan rahmetli Mehmet Koçum’a rica ettim. İlçe Milli Eğitim Müdürü olan Mehmet Koçum bizi kırmamış. Bir gün Bolvadin Öğretmenevi’ne gittiğimizde hizmetli arkadaş karşımıza çıktı. Teşekkür için elime sarıldı. Son derece rahat olduğunu, burada konaklamasına da izin verdiklerini söyledi.
Aradan yıllar geçti. Emekliden sonra büfecilik yaparken hizmetli arkadaş büfenin önünden geçti. Ben büfenin önündeyim. Böyle kostak kostak, kasala kasala yürüyor.
Adıyla hitap ederek “ya insan bir selâm verir, selâmsız sabahsız geçiyorsun” dedim.
Bir anda döndü “ben sana niye selâm vereyim, müfettiş değilsin, bir şey değilsin, emekli bir adamsın” dedi. Meslekten de yüz kızartıcı bir suçtan dolayı ihraç edilmiş olan bu arkadaşa “haklısın oğlum” dedim.
O zamanlar çevre okullardan alışverişe gelen hizmetliler olsun öğretmenler olsun, kendilerine çekidüzen veriyorlar. Ben ise “rahat olun, o iş bitti, biz artık esnaf olduk” diyorum. Bize bu terbiyesizliği yapan arkadaş sonradan gördüğü her yerde özür diledi, lakin artık çok geçti.
Bu olay “Kime iyilik yaparsan, ondan bulursun kötülük” atasözünü kanıtlayan niteliktedir.
Emekliliğe hazırlanan arkadaşların sivil yaşamındaki bu tür nahoş olaylara hazırlıklı olmaları, gerekir. Sivil yaşam hiç de çalışma hayatına benzemiyor.