Nöbetçi Eczaneler
1 Ağustos 2015 Cumartesi 03:00:00 Cenâb-ı Hak, insanı kendisini bilmesi, iman ve ibadet etmesi için yaratmış (Zariyat 51/56) ve İnsana iki yol göstererek şükredici ya da nankör birisi olmakta serbest bırakmıştır. (İnsan: 76/3. Beled: 90/10)
“Din(e girmede/iman etme)de zorlama yoktur. Doğruluk ile sapıklık (iman ile küfür, hak ile batıl) meydana çıkmıştır. Artık kim, tâğûtu (Allah’tan uzaklaştıran ve emirlerini yapmaktan men edenleri) tanımayıp da Allah’a iman ederse, işte o, kopması (mümkün) olmayan sağlam bir kulpa yapışmıştır. Allah (her şeyi) hakkıyla işitendir, bilendir.(Bakara 2/256)
İslâm, iman konusunda zorlamayı değil, tebliği, daveti ve irşâdı esas almış, iman edip etmemeyi, herkesin hür irade ve vicdanına bırakmıştır (Ebû Davud, “Cihad”, 126).
“De ki: “Hak (olan bu Kur’an) Rabbinizdendir. Artık dileyen inansın, dileyen de küfre sapsın (kâfir olsun).” (Kehf 18/29) (Bak: Ali İmran 3/20; Âdiyât 100/6).
İman (tasdik) ve inkâr açısından insanlar temelde inanan ve inanmayan şeklinde iki gruba ayrılmakla birlikte, şöyle tasnif edilebilir: Mümin, münafık, kâfir, müşrik.
Bunlardan, ahiret hayatında sadece Mü’minler ebedi cennetliktir. Mümin dışındakiler kâfir oldukları için hepsi cehennemliktir.
Mü’mim Kime Denir?
Mümin: Allah’ı, Allah’ın Resulünü ve O’nun Allah’tan getirdiği gerçekleri tasdik ve kabul eden kişi demektir. (Seyit Şerif-Tarifat s.131)
El Mü’min aynı zamanda Allah’ın en güzel isimlerinden birisi olup, dostlarını azaptan, kullarını zulümden emin kılan, güven veren demektir.
Münafık Kime Denir?
Dıştan mümin ve Müslüman görünmek, kalpte ise Allah’ı, rasûlünü ve onun getirdiklerini kabullenmemek manasına gelen nifak küfrün bir çeşididir. (Ahmed Saim Kılavuz, İman Küfür Sınırı, 65, Marifet yayınları, İstanbul 1982 )
Allah’ın varlığına ve birliğine, Hz. Muhammed’in peygamberliğine ve Hz. Peygamberin getirdiklerine kalbi ile inanmadığı halde dili ile inandığını söyleyen kimseye münafık denir.
Kâfir Kime Denir?
Kâfir; ALLAH’ın varlığına ve birliğine, Hz. Muhammed’in peygamberliğine ve Hz. Peygamberin getirdiklerine kalb ile inanmayan ve inanmadığını dili ile söyleyen kimselere denir.
Allah kullarını küfre düşmesini istemez, kul ısrarla küfrü isterse küfrü yaratır. Bu gerçeğe Zümer suresinde dikkat çekilir:
“İn tekfurû fe innallâhe ganiyyun ankum, ve lâ yerdâ li ıbâdihil kufr(kufra), ve in teşkurû yerdahü lekum, ve lâ teziru vâziretun vizra uhrâ, summe ilâ rabbikum merciukum fe yunebbiukum bimâ kuntum ta’melûn(ta’melûne), innehû alîmun bi zâtis sudûr(sudûri).” (Zümer 39: 7)
“Eğer küfre saparsanız, şüphesiz Allah’ın siz(in imanınız)a ihtiyacı yoktur. Bununla beraber kulları için küfre razı olmaz. (Kulları ısrarla küfrü isterse yaratır.) Eğer şükreder (iman ve itaat eder)seniz sizin (faydanız) için ondan razı olur. Hiç bir günahkâr, diğerinin günahını yüklenmez. Nihayet dönüşünüz yalnız rabbinizedir. (O) size, yapmakta olduklarınızı haber verir. Çünkü gönüllerde (gizli) olanı bilir.”(Zümer 39: 7)
Müşrik Kime Denir?
Küfrün çeşitlerinden birisi olan “Şirk”; insanın imanında veya ibadetinde Allah’a başkalarını ortak koşması, Allah’ın zat, isim ve sıfatlarında eşi ve ortağı olduğunu, Allah’tan başka ilahlar bulunduğunu kabul etmesi demektir. Allah’a şirk koşan kimseye “müşrik” denir. Şirk, küfrün çeşitlerinden biridir. Her müşrik kâfirdir, ancak her kâfir müşrik değildir. Hıristiyanlar ve Yahudiler Allah’a ortak koştuklarından dolayı hem Müşrik, hem de kâfirdirler. Bir insan Müşrik olmadığı halde, yani Allah’a ortak koşmadığı halde kâfir olabilir. Çünkü küfür, iman esaslarından birini inkâr etmekle de ortaya çıkmaktadır. Sözgelimi “Ben Müslüman’ım” diyen bir insan içkinin haram olduğunu inkâr etmekle hiç içmemiş olsa bile kâfir olur. Burada Allah tarafından koyulmuş bir hükmü (içki yasağını) inkâr vardır. Allah’ın koyduğu bir hükmü inkâr etmek, Allah’a şirk koşulmasa da kâfir olma sebebidir.
En büyük günahların başında Allah’a şirk koşmak gelir. Sahabeden Abdullah bin Mes’ud, en büyük günahın ne olduğunu merak etmiş ve Sevgili Peygamberimize:
“Allah katında en büyük günah hangisidir?” diye sormuş. Peygamber Efendimiz (s.a.v) de “Seni yaratmış olduğu halde Allah’a şirk koşmandır” (Müslim, İman 37,I,90) buyurmuştur.
