Keşke hep Ramazan olsa – Kocatepe Gazetesi

11 Ağustos 2013 Pazar 03:00:00
  Ramazan ayı geldi geçti. Aç kaldık, susuz kaldık, ihtiyaç sahiplerini unuttuk.
Dedikodu yaptık, ama bir önceki aya göre daha insaflı bir şekilde infaz ettik “kurbanlar”ımızı.
Sinirlensek sustuk, susarken kendimizi telkin ettik.
Kimimiz beş yıldızlı otellerde iftar açmayı yeğledi, kimimiz iftar çadırlarını donattı. Her ikisini gerçekleştiren de oldu; Ramazan boyunca sadece evinde iftar yapanlar da…
Peki hiç şu acı soruyu sorduk mu kendimize?
Kaç kişi iftar ya da sahur yapamadı?
Bir soru daha:
Otellerde, davetlerde harcanan parayla kaç kişi doyardı?
Fakat her ay Ramazan olsa keşke.
İftar ve sahur saatlerindeki disiplin, oruç tutan ve tutmayanın asgari de olsa birbirine saygısı, hoşgörü sınırlarının üst düzeye çekilmesi biraz da olsa ferahlık verdik gönüllere.
Bununla birlikte “Ramazan ayında mıyız gerçekten” diye kendimize sorduk kimi zaman. Çünkü Teravih’ten sonra sahura kadar “uyku kaçamağı” yapmak isteyen kimse, pencereleri açık vaziyette uyuyamadı.
Ya sinekler istila etti evleri, ya da egzoz sesleri bunalttı. “La havle” deyip taşladık içimizdeki küfür cümlelerini.
Belki o üstü çizilesi cümlelerin bir kısmını da Ramazan’dan sonraya sakladık.
Yine de her ay Ramazan olsa keşke.
Fırınlardan her daim pide bulunabildi zira.
Şehir ayaktaydı düpedüz.
Şenliklerimiz, büyük alışveriş merkezlerinin müşterisine hitabetle sınırlı kalsa da, çok da sıkılmadık.
Açıktı kafeler, kahvehaneler, bazı lokantalar, bazı çay bahçeleri.
Sohbet edebildik görece, açık havada.
Ne zaman ki Ramazan ayı sona erdi, o zaman kapandı yine dükkanların büyük bölümü, akşam 20 oldu mu.
Vatandaşlar, evlerine hapsolmaya başladı. Açık olan “mekan”lar “Bu saatten sonra müşteri alamıyoruz” diye uyardı Ramazan’da dışarı çıkmaya alışanları.
İyi niyetle bu durum için “bayram”ı gerekçe gösterdik.
Oysa biliyorduk: Afyonkarahisar’da hayat, normal günde akşam vakti dururdu. Yine duracaktı işte.
Ekmek ihtiyacı olsa vatandaşın, bulamayacaktı yine.
Gecenin bir yarısı, örneğin Devlet Hastanesi’ne, Park Hastanesi’ne, Fuar Hastanesi’ne, Afyon Kocatepe Üniversitesi Hastanesi’ne, Otogar’a, ya da akrabasına dolmuş ya da özel halk otobüsüyle gidemeyecekti.
Vardiyalı ulaşım fikri, daha buralara uğramamıştı zira.
Hareketlilik emaresi görmek için, Ramazan ayı olsa keşke her ay.