MÜFREDAT DEMİŞKEN – Kocatepe Gazetesi

Millî Eğitim Bakanlığı tarafından yeni hazırlanan eğitim-öğretim müfredatının tanıtım toplantısı, Millî Eğitim Bakanı İsmet Yılmaz tarafından tanıtıldı. Yeni müfredat, vatandaşın görüşlerine de açıldı. Vatandaşlar, 10 Şubat’a kadarhttp://mufredat.meb.gov.tr internet uzantısı üzerinden düşüncelerini bildirecekler.
Açıkçası, vatandaş görüşlerinin doğrudan bir etkisinin olacağını zannetmiyorum. Bu gibi durumlarda devlet dairelerinin, yazılan çizilenleri “medya takip” uygulamaları üzerinden daha kolay takip ettiği kanısındayım. Bu yazıyı da o yüzden yazıyorum.
Yeni müfredat taslağı ile ilgili 2-3 dersin dosyalarına baktım. Dosyaların yarısı Türkiye’deki bilimsellik anlayışı doğrultusunda, eski bilgilerin boca edilmiş hâli. Öncelikle bunu aşmak gerekiyor. Bir metnin 80-90 sayfa olması, o metnin iyi olacağı anlamına gelmez. Tam tersi, kısa ve öz metin, “kötüdür” demek doğru değil. 80-90 sayfalık taslaklar, esasında 40 sayfada özetlenebilir.
Türkiye’de adet oldu. Bir konu gündeme geldiğinde hemen “şucular ve bucular” olarak 2’ye ayrılmak ve buna göre görüş bildirmek zorunda hissediyoruz kendimizi. Oysa müfredat böyle bir şey değil. Müfredat, bu ülkenin geleceği.
Yeni müfredat tartışmalarının “Mustafa Kemal Atatürk’ü çıkaralım, İsmet İnönü’yü kötüleyelim, Adnan Menderes’i dışlayalım, Turgut Özal’ı silelim” gibi yaklaşımlardan uzak kalması gerek.
Ben, müfredatta görmek istediğim unsurları aktarayım:
Yeni müfredat, öğretmenlerin ders yüklerini azaltmalı, hayat ile ders arasında irtibat kurmasını sağlamalı. Öğrenciler ise yeni müfredat ile birlikte öğrendiklerini hayatta uygulama imkanı bulmalı.
Bunun yöntemi de, okulda işlenen ders saatini azaltmaktan geçiyor. Siz öğrenciyi, 7-8 ders saati okula kapattığınızda, öğrenci ne top oynayacak vakti buluyor, ne de araştırma-inceleme merakı kalıyor.
Her gün 7-8 ders saatinde öğrenciyle ders işlemek yerine, haftada belki 1 gün, belki 2 gün 4 ders saatinde ders işlenmeli. Geri kalan zaman diliminde uygulamalar, etkinlikler, araştırmacılık oyunları gibi öğrenci-öğretmen bütünleşmesini sağlayacak “iş”lere imza atılmalı.
Peki ne okutulmalı?
Millî Eğitim, geleneği olan bir teşkilat. O gelenek devam ettirilmeli. Bununla birlikte mutlaka F Klavye dersi zorunlu hâle gelmeli, F Klavye dersleri, şimdiye kadar Ticaret Liseleri ile Büro Yönetimi bölümlerinin olmazsa olmazı gibi kabul edildi. Oysa, F Klavye Türk gencinin 10 parmak ve bilgisayara, klavyeye bakmadan yazmasını sağlar. Hatta İntersteno Bilgi İşlem Federasyonu Türkiye Temsilcisi Seçkin Köse’nin dediği gibi, Türk gencinin Dünya Şampiyonu olmasını, bu gururu yaşamasını sağlar.
Yaklaşık 30 bin kelimenin taranmasından sonra meydana getirilen, rahmetli İhsan Yener Hoca’nın bize bıraktığı miras olan F Klavye dersi, ortaokuldan itibaren zorunlu olursa, öğrencilerimiz için önemli bir kazanım sağlanacaktır.
Bununla birlikte “Sosyal Medya” dersinin de konulması yararlı olacaktır. Madem devletimiz AçıköğretimSınavları’nda “Tivitır” ve “Feysbuk” soruları soruyor, bu konuların işlendiği bir dersin konması da mümkündür.
Yeni müfredatta, “elzem” olan başka bir ders ise “Milli Kahramanlarımız” adını taşımalı. Bu derste devlet adamlarımızdan ziyade ilim ve bilimadamlarımız yer almalı. Ali Kuşçu Bey de anlatılmalı bu derste, Nizamülmülk de, Akşemseddin de, Vecihi Hürkuş da, Oktay Sinanoğlu da. Tarihimizin öncüleri, tarih derslerinde, genel kültür bilgisi geçiştirilmemeli, başlı başına bir derste yer almalı, ayrıntılarıyla öğretilmeli.
Gençler, Türk Milleti’nin sadece askerî ve siyasî alanda değil, akla gelebilecek her müspet harekette öncü olabileceğini, insanlığa yararlı olabileceğini öğrenmeli ki atasını örnek alsın.
Bunun yanı sıra Süleyman Çobanoğlu’nu, İsmail Kılıçarslan’ı, Tarık Tufan’ı, Tuna Kiremitçi’yi, Sunay Akın’ı da tanımalı gençlerimiz.