NAMAZDA SECDE YERİNE BAKMAK – Kocatepe Gazetesi

27 Aralık 2014 Cumartesi 02:00:00
  Namaz, huzur, dikkat, saygı ve edep makamıdır. Bir bakıma vuslat/kavuşma zamanıdır. Fatiha’yı okumak suretiyle Allah ile konuşma makamına yükselme dönemidir. Göğüs ve alın kıbleye yönelik, gözler secde yerine bakar vaziyette kemal-i edeple durup ibadet etmek, şüphesiz ki büyük bir bahtiyarlıktır. Dikkatin başka bir yana dağılması, insanı asıl dikkat edeceği noktadan uzaklaştırır. O bakımdan namazda gözle de olsa sağa sola iltifat etmek, duvarlardaki yazı ve nakışlarla, halı ve kilimlerdeki renk ve motiflerle meşgul olmak namazın feyiz ve faziletini düşüreceğinden mekruh sayılmış tavana doğru kaldırmak da doğru değildir.
Konuyla ilgili hadisler:
İbn Sirîn’den yapılan rivayete göre “Resûlullah (a.s.) Efendimiz (bazen, gözlerini semaya doğru çevirirdi. O sebeple, “Onlar ki namazlarında saygıyla korkarlar…” mealindeki âyet indi. Rasûlüllah (a.s.) Efendimiz, başını eğdi.” (Müsned-i Ahmed.)
Resûlüllah (a.s.) Efendimizin zaman zaman namazda olsa bile gözlerini semaya doğru çevirmesi, Allah’a olan aşk ve üstün saygısından kaynaklanır, inen ilâhi tecellilere hayranlık duymasının ayrı bir tezahürü hikmetini taşırdı. Diğer insanların böyle bir mazhariyete ermeleri söz konusu olmayacağına göre, Resûlüllah’ın (a.s.) O davranışı, namazın sünnetlerinden sayılarak ümmeti tarafından taklit edilmesini önlemek için, ilgili âyetle, secde yerine bakmak suretiyle ümmetine namaz adabından birini daha öğretmesi tavsiye edilmiştir.
Ebu Hureyre (r.a.)’den yapılan rivayette, Peygamber (a.s.) Efendimiz şöyle buyurmuştur:
“Bazı topluluklar namazda ya gözlerini göğe doğru kaldırmaktan vazgeçerler, ya da gözleri herhalde kapılıp alınır.” ((Müsned-i Ahmed, Müslim, Nesâi)
Enes (r.a.)’den yapılan rivayette, Peygamber (a.s.) Efendimizin şöyle buyurduğunu söylemiştir:
“Bazı topluluklara ne oluyor da namazda gözlerini göğe doğru kaldırıyorlar?”
Sonra da Rasûlüllah (a.s.) Bu husustaki sözünü biraz daha tesirli kılarak buyurdu ki:
“Ya vazgeçerler, ya da gözleri (bakışları) kapılıp alınır.” (Buhari, Ebu Dâvud, Nesâî.)