Her kulun imtihanı farklıdır. Kimi inancıyla, kimi hastalıkla, kimi ailesiyle imtihandadır. Kimi fakirliği, kimi de zenginliği ile imtihandadır. Allah bize değer vermiş imtihan etmiş. Bize düşen Allah’tan gelene kalben razı olmaktır.
En büyük savaşlarımızdan biri de nasibimizle kavga içinde olmamızdır. Birşey isteriz, nasip değildir olmaz, üzülürüz. Bir şey kaybedersin yine öyle. Bu durumda geçmişe takılıp kalır isek hem kendimize, hem de çevremize zarar veririz. Nasiple kavga yerine, Allah’ın her zaman bizim için hayırlı ve güzelini vereceğini bilip teslim olmalıyız. Mutluluk ve huşu nasibe razı olmaktan geçer.
İnsanoğlu olarak elbet gayreti elden bırakmayalım. Ancak gayret ile hırs arasındaki çizginin farkında olmalıyız. Dünyalık işler için hırslanırsak sonunda zararlı çıkarız. Biz bilemeyiz neyin hayr, neyin şer olduğunu. Nasip, çok güzel bir ihtimaldir. Allah ne yazdıysa o olur. İsyanda değil, imtihanda olmalıyız.
Ne kadar hesap yaparsanız yapın, hesapta olan değil, nasipte olan gelir başınıza.  
Niyet kuldan, nasip Allah’tandır.
Ağılda oğlak doğduğunna, derede otu biter.
Her olayı hayır bil, her geceyi Kadir bil, her geleni Hızır bil.
Bazı zavallılar Allah’a sığınmak yerine kerameti kendilerinde görürler. Herşeyin ellerindeki sihirli değnekle oluverdiğini zannederler. Sanki onlardan habersiz bu dünyada birşey olmayacak gibi düşünürler. Bu düşünce ile insanlara tepeden bakarlar. Alnı yükseklerde olacağı yerde burnu yükseklerdedir. Hep başardıklarından bahseden gafiller bilmezler ki hiç birşey olmadıklarını. Oysa ki, işin bir de sonunu görmek gerekir. Atalarımız, “Ne oldum deme, ne olacağım de.” diye boşuna dememişlerdir.
Kısmet etmiş ise Mevla; El getirir, yel getirir, sel getirir. Kısmet etmez ise Mevla; El götürür, yel götürür, sel götürür.
Kısacası Değerli dostlarım; Nasibin farkında olmakta ayrı bir nasiptir.