SİVİL TOPLUM KURULUŞLAR I (2)

Geçen hafta STK başkan ve yöneticileri ile ilgili çok ses getiren bir konu yazdık. Olumlu tepkiler aldık. İhtiyaç ve talebe göre yazıyoruz.
Yazıda “bazı yöneticiler” diye belirtmiş, görevini gereği gibi yapanları da tebrik etmiştik.
Dostlarımızda ”acaba kimler kastediliyor ?” diye merak oluşmuş.
Öncelikle, tespitlerimiz geneledir. Yarası olan gocunsun ama bu durum toplumun yarasıdır. Yazdıklarımıza uyan birçok yönetici var. Belki yöneticiler yazılardan faydalanır ve ihmallerini giderirler. Vicdan muhasebesi yaparlar. Biz de hayra vesile olmuş oluruz.
Aslında onlar kendilerini gayet iyi bilirler. İsabetli ve gerçekçi tespitler yaptığımızdan eminiz. Sonuçta ben de bir odanın, bir partinin, birçok dernek ve vakfın üyesiyim. Yaşadıklarımız var.
Üyelerin sayesinde gününü gün eden, odasından dışarıya çıkmayan, etkisiz eleman gibi silikçe, ne şiş yansın ne kebap anlayışıyla kafa sallayan, yıllarca oraları babasının çiftliği gibi görenleri sadece ben değil, herkes biliyor.
Bazılarına göre biraz ağır kaçıyor olabilir. Ama ne yapalım; sevdiğimize sevdik, kızdığımıza kızdık oluyoruz. Riyakarlık, yalakalık ve tavırsızlık yapmıyoruz. Doğru ile yanlışa aynı davranmıyoruz. İçten pazarlıkçı değiliz. Karekterimiz bu. Üç günlük dünya için eyvallah etmeye değmez deriz. Kim muhabbet, kim husumet içinde biliriz.
Bizler kamuoyunu doğru bilgilendirmeliyiz.
Kimseye kastımız, kinimiz ve korkumuz yok. Gönüllülük esasına dayalı, düzgünce çalışan yönetici başımızın tacıdır.
Bir de hukuki problemler var. Kanunlarımız koltuğa yapışıp kalmaya müsait. Delegeyi kendinden yazdılar mı iş tamam.
Artık bıraksalar da başkalarına yol açsalar iyi olmaz mı? Bunun bir sınırlaması olmalı. Demokrasiye ve başarıya katkı olur.
Demokrasinin vazgeçilmezi dediğimiz kurumlarda demokrasiyi mumla aramayalım.
Sağlıcakla kalınız.