Vurdularsa birini, o kurşunlarda Amerika var

Türkiye Cumhuriyeti’nin başkentinde yaşanan patlamanın ardından herkes suçlu arıyor; hesap sorulacak mevki, makam arıyor.
Böyle bir feryatta hak vardır.
Bir devletin başkentinde ayda bir bomba patlar hâle gelindiyse, o devlette hiç değilse İçişleri Bakanı görevden alınmalı, herkes pürdikkat kesilmelidir.
Bu denli faciaların tekrarlanmaması için keskin önlemler gündeme getirilmelidir.
Önerilerin hepsine katılıyorum.
Ancak uzun vadede yapmamız gereken başka şeyler var.
Meselâ Amerika Birleşik Devletleri ile olan “müttefiklik” ilişkilerimiz…
Anadolu’nun göbeğinde İncirlik Askeri Üssü gibi bir fitne-fesat yuvasının bulunması, benim için utanç kaynağıdır.
Kan dökmesi, işgalleri, ülkeleri parçalaması, diş geçiremediği ülkelerde de yeraltı teşkilatları kurması ile ünlenen, asıl ismi yerine “Kuzey Atlantik Terör Örgütü” diye nitelenen NATO üyesi olmamız, bugüne kadar olumlu bir tek sonuç vermemiş hatalarımızdandır.
Ankara’da 13 Mart’ta meydana gelen saldırıdan saatler önce, Amerika Birleşik Devletleri’nin Ankara Büyükelçiliği’nin kendi vatandaşlarını “Türk kamu kurumlarına yönelik muhtemel bir saldırısı” bilgisiyle uyarması, dikkatimizden kaçmamalı.
Şimdi diyorlar ki “Biz istihbarat bilgisini Türk yetkililerden aldık.”
İnanalım mı?
Bana hiç inandırıcı gelmiyor bu açıklama.
Karşınızda dünyanın en çok yalan söyleyen devleti var.
Yalan söylemek, Amerika Birleşik Devletleri için sıradan bir alışkanlık.
Dolayısıyla böyle bir devlet, elbette “Kusura bakmayın. Ortadoğu’daki emellerimiz için, Büyük Ortadoğu Projesi için Türkiye’yi karıştırmamız gerekiyor. O nedenle bu tür saldırıları planlayıp taşeronlarımıza ihale ediyoruz” demeyecek.
Ya ne diyecek?
“İstihbaratı Türkiye’den aldık.”
Rahmetli Necmettin Erbakan Hoca ne derdi:
“Hadi oradan!”
Ankara’daki terör saldırısından sonra hatırladığım, doğum yerinin Zile olması itibariyle nüfus kâğıdı hemşehriliği hissettiğim Cahit Külebi’nin şiirini aktarmak istiyorum.
Amerikasız bir şer olmaz günümüzde.
AMERİKA
Önce Kristof Kolomb buldu Amerika’yı,
Sonra biz.
Umutlar azaldı, günden güne, mutluluklar
Ve ekmeğimiz.
***
Bir çocuk ağlarsa dağ başında
Gözyaşında Amerika akar.
Vurdularsa birini, kanı şorladıysa
Bilin ki o kurşunlarda Amerika var.
***
Kişi kişiye köle tutulduysa, asıldıysa
Darağaçlarında Amerika var.
Ama biz yine de direneceğiz
 Sonuncumuza kadar.