Aile; hayatımızdaki tüm ilklerin tanığı, ortağı, ilk ayağa kalkışımız, ilk sevincimiz, ilk gözyaşımız….
Kudüs ise; dinmeyen yürek acısı, koskocaman inanç, zafer ve şehadet demek.
Kudüs’te aile demek; doğarken bile ölüme hazır olmak demek. Kudüs’te aile olmak demek, emanet bilincinin en üst seviyesinin yaşanması demek…
Kudüs’te aile olmak;
Emaneti korumak için savaşmayı, dik durmayı, ağlamamayı öğrenebilmek demek. İnsanın çocukluğunu yaşayamadan büyümesi demek.
Kudüs’te aile olmak;
Mescid-i Aksa zaferinin, hayalleri süslemesi demek. Müslüman kardeşlerinin kendilerini kurtaracakları, yalnız bırakmayacakları duaları ve nidalarıyla yeri göğü inletmek demek. Selahaddin Eyyûbî gibi kahraman olabilmek demek.
Kudüs’te aile olmak;
Büyük sorumluluk demek. Değişmemek demek; taşların, tüfeklerin ve bunları atanların ellerinin hiç değişmemesi belki de…Ne olursa olsun yine de hep kazanmak demek aile. Cennette hep beraber olacaklarını bilmek demek. Hiç kaybetmemek demek. Şehitlik mertebesini hemen hemen her ailenin alması demek… Her evde mazlumun olması, dualarının arşı alayı titretmesi demek… Merhamet demek. Balığı yıkıntılar içerisinden kurtaracak kadar koca yürekli yetiştirmek demek çocuklarını…
Umuttur, ümittir Kudüs’te aile demek;
Bayram gününde balonların havada dans etmesi bundandır. Heyecan duymaktır. Karanlık bir gecede yolunu aydınlatan tek şey yıldızlar olur ya; tıpkı her yerden ümidini kesmişken tek yol göstericinin Allah olduğunun unutulmamasıdır Kudüs’te aile.
Ve şu çığlıktır;
“Siz sıradan kelimelerden geçenler!
İsimlerinizi toplayın çekilin!
Saatlerinizi, zamanımızdan çekin!
İstediğinizi alın:
Denizin maviliğinden ve hatıraların kumundan alın ve gidin!
Burada mazi bizim.
Burada varoluşun sesi bizim.
Şimdi ve gelecek bizim.
Dünyamız ve ahiretimiz burada bizim.
Gidin karamızdan, havamızdan, buğdayımızdan, tuzumuzdan, yaramızdan gidin!
Ey sıradan kelimelerden geçenler!
Hatıralarımızın hatırasından çekilin…”
Emine Pınar
Kur’an Kursu Öğreticisi