Nöbetçi Eczaneler
29 Eylül 2012 Cumartesi 03:00:00 Kur’an-ı Kerim peygamberin kıyamet günü Allah’a şöyle şikâyette bulunacağını
söylüyor: “ve gâlerrasûlü yâ rabbi inne gavmittehazû hâzel gur’âne mehcûran” “Peygamber diyecek ki: “Ey Rabbim benim halkım bu Kur’an’ı terketti.” (Furkan suresi 30. ayet) Bu ayetin Kur’an’a kulak vermeyen, onunla alay eden Mekkeli kafirlere hitaben indirildiği ifade ediliyor. Fakat Kur’an-ı Kerim’in esneklik ve genellik özellikleri dikkate alınınca âyetin bütün zamanlarıa ve insanları hitap ettiği anlaşılır
Ayette geçen “Kur’an’ı Mehcur” tabiri “Terk Edilmiş, Bir Kenara Atılmış, Bırakılmış, Uzaklaşılmış Kur’an” demektir.
Peygamber Efendimiz Rabbine hangi halkı şikâyet edecek dersiniz? Kimdir bu Kur’an’ı kenara iten terk eden halk ? Okumak üzere elimize aldığımız Kur’an’a hepimiz “Kur’an-ı Kerim” deriz ve özellikle biz Türkler saygıda kusur etmeyiz. Fakat biz bu mukaddes kitabı ve şanlı adı göstermelik saygılarla “Kur’an-ı Mehcur” a dönüştürdük. Yatak odalarımızda karyolalarımızın başlarına, misafir odalarımızda aksesuar olsun diye duvarlara asarak… Dönüp bakmadık, açıp okumadık, ne dediğini hiç merak etmedik bile… İşte “Kur’an-ı mehcur” demek, dönüp bakılmaya gerek duyulmayan, terkedilmiş, bir kenara atılmış, bir duvara asılmış kur’an demek…
Toplumumuzda “KUR’AN Mekke’de nazil oldu, Mısır’da okundu, İstanbul’da yazıldı” diye meşhur bir söz vardır. Kur’an’ın tarihteki serancamını adeta özetliyor: Nazil oldu, okundu, yazıldı.
Peki, nerede anlaşıldı? Nerede yaşandı? Diye soran ve araştıran yok..
Kendi kendimize bir soralım; Kur’an’ın ne dediğini anlamaya çalıştık mı? Beş vakit namazın her rekâtında okuduğumuz Fatiha suresinin manasını anlamaya ve o mananın ruhuna uygun bir hayat yaşamaya çaba sarf ettik mi? Ramazan’da birkaç sefer hatim etmekle öğünenler ömründe bir defa olsun Kur’an’ın mealini, tefsirini baştan sona okudular mı? Bu soruya verilecek cevabınız olumsuz ise; işte sizde Kur’an’ı terk edip onu “Kur’an-ı Mehcur/Terk edilmiş Kur’an” haline getirenlerden birisiniz.
