Nöbetçi Eczaneler
5 Mart 2012 Pazartesi 02:00:00 PEYGAMBERİMİZİN AİLE HAYATI
Peygamberimiz örnek bir aile reisi idi. O, hanımlarına karşı çok nazik bir eş, çocuklarına karşı da şefkatli bir baba idi. Peygamberimiz ev işlerinde hanımlarına yardım eder, evin ihtiyaçlarını çarşı ve pazardan alarak eve kendisi getirirdi. O, ne kadın ne de hizmetçi hiç kimseyi dövmemiş ve incitmemiştir.
Peygamberimizin evi, dünyadaki aile yuvalarının en mutlusu idi. Bu yuvada kavga-gürültü yoktu. Huzur vardı. Peygamberimiz evde daima güler yüzle hareket eder, hanımlara karşı kırıcı söz söylemez, kaba davranışta bulunmazdı. O, Müslümanların da aynı davranışta bulunmasını istemiş ve şöyle buyurmuştur:
«Sizin en hayırlınız, kadınlarına karşı iyi davranandır.»
,Peygamber Efendimiz, erkeğin, eşinin davranışlarını hoşgörü ile karşılamasını da istemiş ve şu tavsiyede bulunmuştur:
«Bir kimse eşine nefret etmesin; çünkü hoşuna gitmeyen huyları varsa, buna karşılık hoşlanacağı huyları da vardır.»Sevgili Peygamberimiz ölürken üç şeyi vasiyet etti. Konuşurken pelteleşen dili sonunda sustu, şöyle buyuruyordu:
“-Namaza, namaza. Eliniz altındakilere.. Onlara güçlerinin üzerinde yük yüklemeyin. Kadınlar hakkında Allah’tan korkun, Allah’tan korkun. Onlar sizin elinize düşen bir esirdir… Onları Allah’ın emaneti olarak aldınız.. Avret yerleri Allah’ın buyruğu üzere size helal oldu. “ ( İ.Gazali, Mükaşefetül Kulub/528 )
Bir başka hadislerinde yine şöyle buyurdu:
“ – Kadının huysuzluklarına sabırla katlanan erkeklere Ulu Allah, karşılaştığı belalara katlanan Eyyüb’e verdiği mükafatı verir. Kocasının huysuzluklarına katlanan kadınlara da Firavun’un karısı Asiye’ye verdiği sabrı verir.” ( İ.Gazali, a.g.e./528)
Bilinmelidir ki, kadınlara karşı iyi huylu olmak sadece ona karşı fena davranmamak değil, ondan gelen sıkıntılara katlanmak hatta bu konuda Peygamber Efendimizi örnek alarak kadınların sinirli ve taşkın hallerinde onlara karşı yumuşak davranmaktır Peygamberimizin eşleri, bazen O’nun sözlerine karşılık verirlerdi. Hatta zaman zaman içlerinden bazıları, O’nunla akşama kadar bir gün küs kalırlardı.
Bir gün Hz.Ömer’in (r.a.) eşi kendisine sözle karşılık ve-rince Hz.Ömer eşine: “ Bana mı karşılık veriyorsun” dedi. Eşi de: “ Peygamberimiz senden daha üstün olduğu halde ona bile eşleri karşılık veriyor” dedi. Hz.Ömer “ Eğer Hafsa Peygamberimize karşı koyuyorsa aldandı ve yandı “ dedi. Arkasından kızı Hafsa’ya Peygamberimizi sözle karşılık vermemesini tembih ederek: “ Sen Ebu Bekir’in kızına bakıp, Peygambere sözle karşılık verme, O, Peygamberimizin sevgilisidir” dedi.
Diğer bir seferinde Peygamberimiz Hz.Aişe validemizle tartışmıştı, araya Hz. Ebu Bekir’i hakem koymuşlar. Peygamberimizin Ayşe’ye (R.Anha.) “Sen mi konuşacaksın, yoksa ben mi konuşacağım“ diye sorunca Hz. Ayşe Peygamberimize. “Sen konuş, fakat sadece doğruyu söyle” dedi. Bu söze sinirlenen Ebu Bekir kızına sert bir tokat atarak ağzını kanattı ve ona “ Ey nefsinin dostu! O doğrudan başka bir söz söyler mi ki“ dedi. Dayağı yiyen Hz. Aişe validemiz hemen Peygamberimizin arkasına geçti O’na sığındı. Peygamberimiz de Ebu Bekir’e “Seni bunun için çağırmamıştık ve böyle yapmanı istememiştik” dedi.
