SEN TANRI MISIN? – 36-

EFENDİMİZ’İN (SAV) ÖĞRETTİĞİ DUA
Bir hadis var, bu hadisteki duayı Efendimiz (SAV) öğretirken sahabe diyor ki: “Bir ayet öğretiyor sandık. Öyle titiz, öyle dikkatli ve hiç kaçırmadan tekrar ettirerek öğrenmemizi sağladı ki bir ayet öğretiliyor sandık, oysa bir duaydı.” Efendimiz bunu onlar için o kadar önemli buluyor ki bu duayı böyle öğretiyor. Bu yüzden, bazıları “salâtta, selam vermeden önce bu duanın yapılmamasının bir noksanlık olacağını” söylüyorlar, bu kadar önemsiyorlar. Bu duada önemli dört nokta var: Cehennem noktası, kabir noktası, deccal noktası, hayat ve ölüm noktası. Bu dört önemli nokta, korunmak için Allah’a sığınılması gereken dört önemli yerdir, dört zor yerdir. Dua şöyle: “Allahümme inni euzü bike min azabi cehennem ve euzü bike min azabil kabri ve euzü bike min fitnetit deccal ve euzü bike min fitnetil mahya vel memat.” Allah’ım bu dört şeyden Sana sığınırım diyorsunuz; cehennem azabından Sana sığınırım, kabir azabından Sana sığınırım, Deccal’ın fitnesinden Sana sığınırım, hayat ve ölümün fitnesinden Sana sığınırım. Hadiste Efendimiz (SAV) ashabına diyor ki; cehennemin azabından Allah’a sığının. Hepsi sesleniyor; cehennemin azabından Allah’a sığınırız. “Kabrin azabından Allah’a sığının.” Hepsi tekrarlıyor, sığınırız diyor. Deccal’ın fitnesinden Allah’a sığının.” Sığınırız diyorlar. “Hayat ve ölümün fitnesinden Allah’a sığının.” Hepsi yine sığınırız diye sesleniyorlar. Bu duayı çok talim ediyorlar. Bizim de bu duayı mutlaka dilimize zikrullah yapmamız ve bunun gereği fiillerle de meşgul olmamız gerekir.
Bu hadis duada “deccalın, hayatın ve ölümün fitnesi” ifadesi var. Fitne küfür fitnesidir, ikilem oluşturmak demektir. Fitne çıkarmak kişiyi tereddüde düşürmektir: Öyle mi, böyle mi? Ayetler öyle diyor ama gerçekten öyle mi? Buna benzer ikilemde bırakmaktır. Bu fark edildiği zaman imtihan kelimesi akla gelir, onu nasıl düşünmemiz lazım? İmtihanı iki türlü düşünmek lazım, hem “İnsan 29” açısından hem de “İnsan 30” çerçevesinde. İmtihanı İnsan-29 çerçevesinde düşündüğünüzde bakışınız farklı olur, İnsan-30 çerçevesinde düşünürseniz daha farklı! İnsan-30 açısıyla bakınca onun bu dünyada zannettiğimiz gibi, yani beşeri yaşantı içerisindeki imtihanlar gibi bir imtihan olmadığı görülür. Ama İnsan-29 ve İnsan-30 ayetlerinin ikisini birleştirip düşündüğünüzde imtihan, yalnızca İnsan-29 kavşaklarıdır, yani herhangi bir olayda kulun ne yaptığıdır: Rabbine yönelmesi gereken kul, Rabbine yöneliyor mu, yönelmiyor mu, imtihan budur. Yani zerre kadar hayr mı, zerre kadar şer mi?
ŞER ALLAH’I ÖRTMEKTİR; HAYR İSE, ALLAH HAKİKATİNİ ÖRTMEDEN DÜŞÜNMEK VE YAŞAMAKTIR
Hayr ve şer denilince, şerrin de hayrın da doğru manasını yeniden vermek, onları net olarak tanımlamak lazım. Şer, Allah’ı örtmenin adıdır, şer yalnızca budur; başka bir şer yoktur, başka bir şer tarifi yoktur: Şer Allah’ı örtmektir; Allah’ı örten her fiil şerdir. Allah’ı örten her düşünce, her davranış, her fikir şerdir. Allah’ı örten neyse o şerdir. Hayr ise, Allah hakikatini örtmeden düşünmek ve yaşamaktır. Allah’ı örtmeyen “B” takdimi yaşantısı hayrdır, bunun en güzel örneği Efendimiz (SAV)’in şeriatıdır, yaşantısıdır. Sistem gereği, eğer siz zerre kadar şer yapmışsanız yani zerre kadar örtücüyseniz karşınıza çıkacak, zerre kadar örtmemişseniz o da karşınıza çıkacak! İşte fitne, kişiyi bu ikilemde tutar; onu hayr, şer ikileminde tutar. Burada cazibe önemli, fitneye ait bir cazibe var, o önemli. Eğer kişi kendisindeki deccala hayransa, kendisindeki “A” Takdim Formu “BEN”le yaşamayı seviyorsa, günü geldiğinde onun piriyle, üstadıyla, sultanıyla karşılaşınca ondaki küfür cazibesine kapılır ve onu “doğru” bulur, “doğru” ilan eder, küfre “bu doğrudur” der. Çünkü “A” Takdim Formu “BEN”inin kudretinin sultanını gördü! Kendisindeki kudreti örtücü olarak kullanıyordu, onu bu yönde maksimum kullananı görünce kabul ve tasdik etti. Fitne budur, örtücülüğe meyildir. Oradaki cazibe örtücülüktür, fitne örtmesi yönünden caziptir.
“Vehmin Zulmeti’ne dalarak Muhtariyet iddiasıyla “DECCALİYET KISIR DÖNGÜSÜ”ne nefsinin şerri yönüyle dâhil olan örtücü ilahın, ALLAH Yokmuş Gibi veya sanki O, Ehadüs Samed Değilmiş Gibi davranarak nefsine zulmeden zalimlik kimliği “A” Takdim Formu “BEN”in bilinci şeytani vasıflıdır.”
DERDİMİZ KUDRETE KARŞI OLMAK DEĞİL, KUDRET ALLAH’IN KUDRETİ! KARŞI OLDUĞUMUZ ŞEY, ONUN
SUİİSTİMAL EDİLDİĞİ ZULMANİ HALLERDİR
“Vehmin zulmeti” ve “Muhtariyet İddiası” deccaliyet için çok önemlidir. Küfre ait bütün kavramlar, manalar, hepsi vehmin zulmeti çerçevesinde, vehmin zulmetine dalarak yani muhtariyet iddiasıyla, nefsinin şerri yönüyle Deccaliyet Kısır Döngüsü’ne dâhil oluyorlar. Nefsin şerri yönüyle demek, muhtariyet iddiasıyla ve örtücülükle demektir. Nefsin şerri örtücü olmaktır, örtücülük iddiasıdır. Nefsin şerri yönüyle deccaliyete dâhil olan örtücü ilah, Allah yokmuş gibi veya sanki O Ehadüs Samed değilmiş gibi davranarak nefsine zulmediyor. Onun bu zalim kimliği “A” Takdim Formu “BEN”dir ve bu “BEN”in bilinci şeytani vasıflıdır. “A” bilincinin yeni bir vasfıyla tanıştık: Şeytanlık! “A” Takdim Formu “BEN” veri tabanı ve “A” bilinci şeytani vasıflıdır. Bu veri tabanının meyli hep kudretten yanadır. Peki, paylaştığımız ilimde kudretin yeri yok mu, kudretin doğru kullanımı nasıl?
Doğru Kudret’i anlamak için mutlaka şuna dikkat etmek lazım: Kudreti sergileyen kim? Kudret “A” Takdim Formu “BEN”le mi sergileniyor, kudreti o mu gösteriyor? Deccaliyet kapsamındaki kudret “A” Takdim Formu “BEN”le sergilenir. Müstakilliğini ilan etmiş olan “A” Takdim Formu “BEN” bilincindeki birisinden açığa çıkan kudret tehlikelidir. Bir de onun kudrete sahip çıkışını sevmek, ona hayran olmak, onu tasdik etmek yanlıştır. Kudrete sahiplik elbisesi giydirip “benim, onun” diyenlerin hallerini sevmek yanlıştır; yanlış olan kudrete meyil budur! Derdimiz kudrete karşı olmak değil, kudret Allah’ın kudreti! Karşı olduğumuz şey, onun suiistimal edildiği zulmani hallerdir.
Kudreti somutlaştırmak, net olarak tanımlamak istesek nasıl tanımlayabiliriz? Kudretin esas tanımı “yoktan var etmek”tir. Allah kudret sahibidir, yani yoktan var edicidir. Yoktan var etmesi Allah’ın kudretidir. Bir şeyi yoktan var etmek Kudret’tir. Bu bizim “güç” dediğimiz midir, onun için mi “la havle ve la kuvvete” diyoruz gibi sorular düşünülebilir. Kudretin insan boyutunda ortaya çıkışı güçtür. Biz, bize öğretildiği üzere “ve la havle ve la kuvvete” diyerek bu güce sahip çıkmadığımızı ilan ediyoruz. Fakat bu kudrete karşı çıkmak demek değildir. Yani biz bu konuyu kudrete karşı çıktığımız için anlatıyor değiliz. Bizde kudreti suiistimal eden bir yapı var, o yapıyı tanımak ve onu fonksiyonsuz yapmak için bunu konuşuyoruz. Yoksa kudret Allah’ın kudretidir. Ama o “A” yapı, bu güce “benim” diyor. Tabi şunu unutmayalım, ona sahip çıkan bu zulmani hal de İnsan-30 ayeti gereğidir, Allah’ın izniyledir, O’nun dilemesiyledir. Kudretin suiistimaliyle özdeşleşen ve gücünü göstermek için gelecek olan Deccal’da, bir beşerde açığa çıkabilecek kudretin maksimumu vardır. Eğer kişi yaşarken kudrete hayran ise, kendisindeki kudrete sahip çıkmaya meyilli ise, kudrete sahip çıkanları, “benim gücüm” diyenleri ve onların o hallerini seviyorsa, onların o hallerine hayransa, günü geldiğinde bunun en iyisini yapan Deccal’la karşılaşınca ona “işte ilahımız” diyecektir, ona vurulacaktır! Kendiliğinden! Doğal olarak böyle olur!
KİŞİ HER ŞEYİN İLİŞKİSİNİ YA BİR ÖRTÜCÜ İLAHLA
VEYA EFENDİMİZİN AÇIKLADIĞI KADERLE KURAR
Kudretin bu yolda kullanıldığı örnekler yok mu? Elbette var, olmaz olur mu? Halifelerimizden Hz. Ömer’in önceki ve sonraki yaşantısını düşünürsek, gücün kullanımına güzel bir örnek değil mi? Güzel bir örnek! O gücü “A” Takdim Formu “BEN”den bir anda “B” Takdim Formu “BEN”e hicret ettirmeye güzel bir örnek. Çünkü mesele kudretin kendisi değil, onun suiistimal edilmesi. Bu yüzden, kudretin suiistimalinden kurtulmak gerekiyor. Bu kurtuluş bir mücadeledir, bir ömür sürecek gayrettir. Onun hemen olup biteceği zannedilince, sıkıntımız şu olur: Biz neden İhlâs Hayat Döngüsü’nde sabit kalamıyoruz. Salâtta veya tefekkür ederken İhlâs Hayat Döngüsü’ne giriyoruz, ama sonra hayata dönünce neden düşüyoruz? Nasıl olacak, nasıl kurtulacağız? Önemli olan, Billahi anlamda imanla gayret etmektir, mücadele etmektir ve sabretmektir, yani Allah’ın o konudaki hükmünü beklemektir. Mücadeleye, yönelişe ve tefekküre devam edilince, salâtta da normal hayatta da o idrakta kalmak kolaylaşır. Yaşantınızdaki her şeyin ilişkisini, Rasulullah Efendimiz (SAV)in açıkladığı kaderle kurarsanız bu sistemi geliştirirseniz, “B” hayatında sabit kalmak kolaylaşır inşaAllah. Nefs-i Levvame’yi ele aldığımız yazılarımızda onu gördük. Kişi her şeyin ilişkisini ya bir örtücü ilahla veya Efendimizin açıkladığı kaderle kurar. Ama genellikle bu ilişki örtücü ilahla kurulur. Nasıl kurulur? Konunun ilişkisi ya kendi örtücü ilahıyla veya karşısındakinin örtücü ilahıyla kurar ki, bu o an doğrudan Deccaliyet Kısır Döngüsü’ne girmek demektir. Her hangi bir konunun ilişkisini örtücü ilahla kurduğunuz zaman o konu suiistimal edilmiş olur ve hemen Deccaliyet Kısır Döngüsü’ne girersiniz. Efendimiz (SAV)’in açıkladığı kaderle kurduğunuzda Rabbinize yol tutmuş olursunuz. Bunun basamakları şöyledir: Önce her şeyin ilişkisini kaderle kurmak, her işi mutlaka kaderle ilişkilendirmek ve bulduğunuz sonuçları duaya çevirmek gerekiyor. İşi kaderle ilişkilendirdiğinizde bir sonuca varırsınız, o sonuçları duaya çevirmek gerekiyor. Duaya çevirdikten sonra da yapacaklarınızı tespit etmek gerekiyor. Bu yöntemi mutlaka alışkanlık haline getirmek lazım! Bunun dışına çıkmak İhlâs Hayat Döngüsü’nden düşmektir. Bu döngünün dışına çıkmamak gerekiyor. Olayların, ilişkisini kaderle kurmak sizi B noktasına bir iple bağlar, sizi orada tutar. Sizi oraya sıkı bağlayan şey budur; her şeyin ilişkisini bize açıklanan kader çerçevesinde görmeye alışmaktır. Yalnız seccadede değil, yaşarken de her konu için bu böyledir. Uyanmanız, giyinmeniz dâhil, hepsinde “Allah’ın inzal ettiğiyle hüküm verecek” bir davranışa girmek, örtücü ilahla ilişkilendirmeden yaşamak gerekiyor.