SEVGİLİLER GÜNÜ GERÇEKTE NEDİR?

Kapitalizm dayatması ve Roma-Hıristiyan kültüründe yer alan bir olayın bütün dünyaya tüketim çılgınlığı olarak da yansıması ve Türk-İslam kültüründe yer almayan bir olayın ve günün Müslüman Türk toplumuna bir kısım medya, sosyal medya, tüketime özendiren firmalar, holdingler ve mahalle baskısı sonucu yansıtılma olayıdır.
Her şeyden önce şunu ifade edelim ki; sevginin günü olmaz, sevgiler gönüldedir. Sevgiler sadece sözle olmaz, insanın kalbindedir. Sevgi yılda bir kez 14 Şubat’ta olmaz, sevgiler ömürdedir. Yani bizim ecdadımızdan da gördüğümüz gibi sevgiler ömürlüktür. Büyüklerimiz onun için eşlerine ‘ömrüm’ diye hitap ederlerdi.
Gerçekte 14 Şubat nedir? Roma imparatorluğu zamanında Rahip Valentine adında bir zat insanları iyi edermiş ve gelen hastalarını motive etmek için onlara bahçesinde yetiştirdiği çiçeklerden hediye edermiş. Rahip Valentine zamanında yani İmparator II. Claudius devrinde, İmparator, savaşacak asker bulamadığından evlenmeyi ve Hıristiyan merasimlere göre nikâh kıymayı yasaklamıştır. Bu yasağa rağmen Rahip Valentine nikâh kıymış ve insanları sevmeye, sevilmeye, evlenmeye teşvik etmiştir. Bunu duyan İmparator II. Claudius bir rivayete göre Rahip Valentine’i sopayla döverek öldürtmüş, bir diğer rivayete göre de derisini ters yüz etmiş ve o şekilde öldürmüştür.
Hıristiyanlar Romalıların âdetini değiştirerek kızların isimleri yerine inancı uğruna ölümü bile göze alan mübarek addettikleri Rahip Valentine’in isimlerini kâğıtlara yazdılar ve bunları halka dağıttılar. Bu sayede Rahip Valentine aynen Santa Claus (Noel Baba) ve benzerleri gibi nam saldı ve aşkın, sevginin ve ailenin koruyucusu kabul edildi. 14 Şubat 270 yılında ölen Rahip Valentine’nin ölüm günü o günden sonra “Sevgililer Günü” olarak kutlanmaya başlanmıştır.
Kısaca böyle bir geçmişi vardır, gördüğünüz gibi Türk-İslam kültürü ile uzaktan yakından bir ilgisi yoktur. Bizim inanç, örf ve kültürümüzde sevgiyi ifade etmek için bir güne ihtiyaç var mıdır? Elbette ki hayır. Sevgi sözcükleri her zaman ifade edilebilmelidir. Sevdiğin bir kimseye güzellikler yapmak, ona sevildiğini hissettirmek ve bunu dile getirmek, bunlar aslında çok hoş davranışlar. Nitekim Peygamber Efendimiz bir hadis-i şeriflerinde “Sevdiğiniz insana sevdiğinizi söyleyiniz” buyurmuştur. Lakin bunu 14 Şubat’a veya başka bir tek güne indirmek ve o günün nerede, nasıl ve niçin ortaya çıktığını bilmeden, başkalarına benzemek için bunları yapmak doğru değildir.
Peygamberimiz bu hususla ilgili şu cümleyi sarf etmiştir: “Kim bir millete (kavme) benzemeye çalışırsa, o da onlardandır.”
Kapitalist kesimin ve tüketim çılgınlığının çağrılarına uyup da, sevgiyi sadece bir güne hapsetmeyelim. Sevdiklerimize, sevgimizi sıkı sık ifade edelim. Sevgili olayı zaten bizim inancımıza, kültürümüze ve örfümüze aykırıdır. İnsanın sevgilisi eşidir, hayat arkadaşıdır, aynı yastığa baş koyduğudur. Flörtü, çıktığı, bazılarının sadece gönül eğlendirdiği kimseler değildir. SEVGİ SADECE BİR GÜNLÜK DEĞİL ÖMÜRLÜKTÜR..