SORUNLAR EĞİTİMLE ÇÖZÜLÜR

Günümüzde öğretim eğitimle çok karıştırılıyor. Asıl olan eğitimdir lakin öğretim olmadan da eğitim olmaz. Öğretim; öğretici konumunda olan insanların, öğrenme isteğinde bulunan insanlara bir takım bilgileri anlatarak, uygulayarak göstererek.. öğretmesidir. Eğitim ise öğrenilen bu bilgilerin bir davranışa dönüşmesidir. Davranışa dönüşmeyen, uygulamaya geçmeyen bilgi öğretimden öteye geçmez. Bundan dolayı eğitim asıl olandır. Öğrenim görüş lakin eğitimden yoksun çok insan vardır. İşte sorunun asıl kaynağı da buradadır. Doğruluk dürüstlük, ehliyet liyakat, kul hakkı, milli ve manevi değerler istediğimiz kadar anlatalım, anlatılan kişilerde herhangi bir tesir uyandırmıyor ve sadece kuru bilgi olarak kalıyorsa bir faydası olmaz. Öğrenen kişi bunları davranışa fiiliyata dönüştürürse bir değeri olur. Eğitimin ilk verilmesi gereken yer de aile ortamıdır. Anne baba çocuğun ilk öğretmenidir. Sorumluluk alarak en güzel şekilde çocuklarını eğitmek için her türlü fedakarlığı yapmalıdır. Önemli olan temel değerleri, ahlak olgusunu, vatandaşlık bilincini, iyi bir insan olmanın gereklerini yaşayarak uygulayarak, örnek olarak öğretmeliler ve öğretilen bu bilgilerin davranışların, çocuklarında bir karşılık bulduğunu denetlemeliler. Çocuklarda bu bilgiler eyleme dönüşmüşse o zaman eğitim gerçekleşmiş demektir. Öğretim ve eğitim sevgi ile olmalıdır. Direk dikte edilerek, emir kipi kullanılarak anlatılan bilgilerin ve öğretilmeye çalışılan kavramların çok fazla bir karşılığı olmaz. İlk başlarda var gözükse de sürekliliği olmaz. Aile öğretim ve eğitimini okul takip etmeli ve öğretmenlerimiz de, sevgi ve anlayışla çocuklarımızı bilgilerle donatarak bu bilgilerin eğitim sürecine dönüştüğünün kontrolünü yapmalıdır. Çevre eğitimi de diğer bir aşamadır. Çevre eğitimini de denetlemek aile ve eğiticilerin sorumluluğunda olması gerekir.
Günümüzde baktığımızda, bir kısım çocuk ve gençlerimizde saygı olgusunun tam oturmadığını müşahede etmekteyiz. Şımarıklığın adı bazılarına göre özgüven olmuş, bazılarına göre hazır cevap. Kavramları birbirine karıştırır olmuşuz. Özgüven iyidir, her insanda olması da gerekir lakin bunun ölçüsünü iyi ayarlamak gerekir. Toplu taşıma araçlarında bakıyoruz küçük çocuklar, gençler bile, ayaktaki yaşlıya, engelliye, çocuklu kadına.. yer vermekten imtina eder hale gelmiş. Yalan dolan yayılmış, kul hakkı yemek normalleşmiş, sigara alkol, kumar, uyuşturucu gibi.. kötü alışkanlıklar küçük yaşlara kadar inmiş, ahlaki zaaflar çoğalmış, şiddet olayları artmış, insanların birbirine saygısı azalmış, bencilllik alabildiğine almış başını gitmiş maalesef.
Listeyi uzatabiliriz, demek ki bir şeyleri yanlış yapıyoruz. Düzeltmek için de baştan beri ifade ettiğimiz konu yani eğitim devreye girmelidir. Topyekün eğitim anlayışıyla, aile okul çevrenin yanında, yazılı işitsel görsel basın, sosyal medya, yaygın eğitim ve toplumun bütün katmanları ile eğitim seferberliği yapılmalı, kültürel değerler unutulmamalı, tarihimizden güzel örnekler nazara verilmelidir. Türk-İslam medeniyeti bu anlamda rehberimiz olmalı, ceddimizin bize bıraktığı değerler yol göstericimiz olmalıdır. Üzerine ciddiyetle eğildikten sonra çözülemeyecek hiçbir sorun yoktur. Yeter ki çözmek için biz azim ve sebat gösterelim. Saygılarımla..