İnsan, Nihayet bir kul, elbet hataları olur.
Hoş görüsü olan ise mutlak huzuru bulur.
Ancak hoşgörünün ölçüsü terazisi olmaz.
Bir iş mikronları ararken, diğeri santim aramaz.
Bir makine var ki az toleransla tıkır, tıkır çalışır.
Bir makine de var ki sıkışıktır, çalışarak alışır.
Lakin en ideali yerine göre olmalıdır tolerans.
Olursa en çok gelir en çok başarıya şans.
Sosyal yaşamda da öyle değil midir bu?
Toleranssız evliliğin hüsran değil mi sonu?
Hoşgörü yoksa bir yuvada hiç huzur olur mu?
Müsamaha görmeyen hiç orda huzur bulur mu?
Katı kural ve kaideler bıktırırsa nihayet.
Ardından geliyor işte, boşanmalar, cinayet.
Her fert toplumdaki özgürlük sınırını bilmeli.
Hoşgörü sınırları ise asla ihlal edilmemeli.
Bizler kuluz nihayet, elbet hata yaparız.
Niyetimiz halis ise, gene elden tutarız.
Ama burada bir şey var; toleransı istismar..
Bir de araya girince, kişisel maddi çıkar.
Hele bir de varsa kişide egoizm ve ben.
Sarpa sarar işler. Arama sen, bu iş neden?
Şu an toplumda her kesim haddini bilemiyor.
İhlaller de olunca bir türlü gülemiyor,
Özgürlük sınırım nedir? Nerelerde bitiyor?
Bunu bilemeyen ise kendini hatalara itiyor.
Tüm hakları satırlara sırala hepsini birer, birer.
Çoğunu hep biliyoruz da; bana tatbik edeni göster.
Azınlıktaysa tatbik eden eyvah! Vay halimize!
Felaketler gelecektir say, hiç huzur yoktur bize.
Tolerans gösterene hoşgörü vardır bizden.
İstismar etmemekse istenir hepimizden.
Korona gibi salgınlarsa pek de götürmez toleransı.
Hata, ihmal artarsa eyvah! Kalmıyor yaşam şansı …
18-12-2020