Afyonspor- Adıyamanspor Maçları

Hesilaç Afyonspor’un 4 Mayıs 2024 Cumartesi günü Adıyaman’da oynayacağı maç (Bu sezonun son maçı) bana; 17 Ekim 1982 Pazar günü Afyon’da, daha sonra da Adıyaman’da oynadığımız çok zorlu ve çekişmeli maçları anımsattı ve geçen haftaki köşe yazımda bu maçlarla ilgili bir yazı yazacağımı belirtmiştim.
1960’lı yıllarda kurulan ve Türkiye liglerine katılan profesyonel takımları bulunan kulüplerin sayısı hızla çoğalmış, hemen her ilin bir profesyonel futbol takımı olmuştur. Bu sayede yerel liglerde oynayan futbolcuların ve antrenörlerin ülke çapında tanınmalarına olanak sağlayan yeni dünya yeni bir bir futbol ortamı çıkmıştır ortaya…
1967 yılında kurulan ilk profesyonel futbol takımı Afyonspor, Afyonkarahisar’daki yerel amatör futbolcular, yerel futbol antrenörleri için de bir dönüm noktası olmuştur.
Hemen belirtelim ki o yıllara kadar ülkemizde İstanbul, Ankara ve İzmir dışında profesyonel futbol takımları yoktu ve bu takımlar lig sezonlarında cumartesi ve pazar günleri gittikleri illerde iki maç yaparlardı.
Kuruluşunun, oynadığı maçların, futbolcuların, antrenörlerin taraftarlarının, o günkü toplumsal ve ulaşım şartları içinde deplasmana gidişlerin, oralardan dönüşlerin; her birinin ayrı bir hikâyesi olan bu Afyonspor 1974’te ekonomik yetersizlikler ve yanlış yönetimler sonucu amatör kümeye düştü. (3.lig daha yoktu o zamanlar) ve ertesi yıl da kapandı…
Afyonspor 1981’de yeniden kuruldu; kasasında bir kuruş bile yoktu. Fabrikatör, müteahhit, siyasetçi filan yoktu yönetimde, “sponsorluk” terimi daha girmemişti futbol sözlüğüne; ancak cesur, dürüst, çalışkan, fedakar ve futbolun içinden gelmiş yöneticileri vardı… 1980 12 Eylül İhtilal süreci yaşıyordu ülkemiz… Zamanın Gençlik Ve Spor Genel Müdürü babası Afyon’un ilçelerinde memurluk yapmış Emekli Yücel Seçkiner’in de destekleriyle “2. Türkiye Ligi’ne Yükselme Maçlarına” katıldı.
Afyonspor: Adıyamanspor, Bilecikspor, Çankırıspor, Niğdespor, Sinopspor ve Yozgat Bozokspor’un yer aldığı “A Gurubunda”ydı. Şampiyon olanlar direk çıkacaktı “2.Türkiye Ligi”ne…
Takımın hazırlık dönemi planlamasını rahmetli Burhan Geçer Hocayla birlikte yaptık. İdeal kadroda Kaleci Cem Onuk, Haldun, Fikret, Zekeriya, Taner, Cemil, Yusuf, Nuri gibi Ankaralı futbolcular vardı; Kadro Afyon-Ankara karması gibiydi. İbrahim O tarihlerde amatör kümede göze çarpan futbolculardan Eşit, Fikri Öztürk, Yener Güney, Musa Sert, Mustafa Keser Ahmet Başkurt, Kadir Balakan, Kamil Altınkaya, İbrahim Kocakulak’ı kattık kadroya… İleriki haftalarda Adana’dan İhsan Selçuk, Eskişehir Demirspor’dan İhsan, Göztepe’den genç milli Halil, Hatayspor’dan, kaleci Feyzi Gürbüz, ile Sarı Tuncay’ı transfer ettik. (İlk yarının sonunda Bilecik’te oynadığımız maçta kalemizi Göztepe’nin tanınmış kalecisi Güngör korumuştu; fakat Güngör 3-0 kazandığımız Bilecik maçından sonra gittiği İzmir’den dönmedi bir daha.) Bunlar arasında İbrahim Eşit, Fikri Öztürk ve Yener Güney yıldız gibi parladılar ve takımın şampiyon olmasında önemli roller oynadılar… Ancak antrenör lisanslarımız amatör lisans idi ve yaklaşık on beş yıldır antrenör kursu da açılmamıştı; ben de Anadolu Üniversitesine bağlı Meslek Yüksek Okulu’nda öğreti görevlisiydim, zamanım yetersizdi; o sıralarda Ankara’da futbol hakemliği yapan İsmail Irmak hemşehrimizin aracılığıyla Ankara Demirspor’un tanınmış antrenörlerinden “Jandarma” lakaplı ve “BLisanslı” Selahattin Sunman Hoca’yı getirdik ve birlikte çalıştık. Deneyimli, dürüst, mert, sağlam karakterli bir kişiydi Selahattin Hoca…
19 Eylül 1982 tarihinde başlayan ve ilk dört maçını kazandığımız bu ligin beşinci maçını Adıyamansporla oynadık… 17 Ekim 1982 Pazar… Bizim en yakı takipçimizdi ve şampiyonlukta da iddialı bir takımdı Adıyamanspor. O zamanın koşullarına göre güçlü bir kadro ve güçlü bir ekonomik yapılanması vardı… Uzak bir deplasman ve kırsal kesimlerinde de “terör korkusu” olması nedeniyle de takımlar oralarda tedirginlik içinde maçlara çıkıyorlardı…
Maçtan bir gün önce Afyon’a gelen Adıyamanlı taraftarlar uzun çarşıda olay çıkarmışlar, kentte gerginlik yaratmışlardı. Maç günü tribünler hınca hıç dolmuş stad kapıları beş altı saat önce kapatılmıştı… Zaten bütün maçlarımız yoğun bir seyirci kitlesi altında oynanıyor ve seyirci avantajını yaşıyorduk. Bu maçta gerginlik fazlaydı çünkü; sayıca beklenenin üstündeydi ve taşkınlık yapıyorlardı Adıyayanlılar…
Kıran kırana ve gollü bir maç oldu o gün. İkinci yarıda takımın değişmez futbolcularında Zekariya’nın kırmızı kartı ve kalecimiz Cem’in talihsiz bir günü sonucu, ( 0-1/1-1/ 1-2 /2-2/2-3 ve 3-3 ) karşılıklı gollerle 3-3 bitti, son golümüzü 87. dakikada penaltıdan takım Kaptanı Fikret attı… İlk golümüzü o günlerde yüksek bir form yakalayan santrafor Afyonlu futbolcumuz Fikri Öztürk Attı… İbrahim Eşit ve Yener Güney de çok iyi oynadılar…
Yazmadan geçemem:
1. O günlerde bugünkü TV ve iletişim olanaklarının yarısı bile olsaydı başta Fikri, İbrahim, Yener olmak üzere fazla süre almasalar da Mustafa Keser, Ahmet Başkurt, Kadir Balakan gibi genç futbolcuların daha üst liglerde oynaması işten bile değildi.
2. Ankara PTT’den aldığımız Fikret, Afyonspor’a gelmiş en kaliteli ve efendi daima iyiliklerle hatırladığım futbolculardan biri olmuştur…
3.Belediye başkanı Nuri Demirayak, Kulüp Başkan Enver Şahin, Genel Kaptan Orhan Durak, Ali Çekdemir, Aliosman Bozok, İbrahim Yüksel, Erdal Sayar, Çimento Fabrikası’ndan emekli yönetici İsmail Diker, Pamukbank müdürü Mürsel Bey, Hacı Öztabak, Mustafa Hazer gibi yöneticilerin Afyon futboluna katkıları ve destekleri daima hatırlanacaktır…
Maçtan sonra Adıyamanlı taraftarlar kapıları kırmışlar, futbolcular da soyunma odalarını tahrip etmişlerdi…
Ertesi gün, ikinci yarı Adıyaman’a nasıl gideceğimizi düşünmeye başladık… Esprili bir kişi olan Burhan Hoca, “Selahattin Hoca’yı göstererek,” Fazla düşünme Agâh Hoca, yanımızda Jandarma Selahattin var” dedi… Gülüştük… Yıllar önce vefat eden bu güzel insanları rahmetle anıyorum…
24 Ekim 1982 günü Bilecik’te oynadığımız maçı 3-0 kazanarak devreyi Adıyamanspor’dan beş puan farkla lider olarak bitirdik…
Takımı sevk ve idare eden biz teknik heyet başta olmak üzere, Hoca, yönetici, futbolcu, taraftar ve yerel basın, aynı yöne bakıyorduk. Şampiyon olacağımıza dair inancımız daha da artmış ve pekişmişti yüreğimizde… Takım istim üstündeydi artık…
Adıyaman maçının rövanşını Adıyaman’da 20 Aralık 1982 Pazar günü oynadık… Bu deplasmanın ilginç bir hikâyesi vardır ve yeri gelirse yazacağım…