Çalışma Hayatımız

Ülkemiz çalışkan insanların yaşadığı bir ülkedir. Ama bu her zaman işe yaramayabilir.

Nedenlerine gelince; Türkler işi en başta çok güzel götürür ama sonra tamamlamaz. Son noktayı koyamaz. İşi teslim etmekte güçlük çeker. Ya uzatırlar yada kötü yaparlar. Susarlar, geçiştirirler. Ya da konuşmaktan iş yapmaya fırsat bulamazlar. Telefonlarını açmazlar. Mazeret bulurlar. Kurnazlık yaparlar. Hele birde iş tesliminden önce ödemenin tamamını almışsa teslim zamanı daha da uzar. İtiraz eden varsa etrafında olup bitenleri inceleyebilir. Biz gerçekleri yazıyoruz.

Akademik hayatta da böyle. Çalışanlar var, işin hakkını verenler var, iş bitiremeyip ömrünü öyle tamamlayanlar vardır.

Demem o ki, esnaf, usta, işçi, akademisyen pek çoğumuz iş ahlakı açısından iyi değiliz. Başarısız olduk, sınıfta kaldık, yapamadık.

Bu olumsuzlukların belirgin sebebi, çok kişi seçtiği işe tesadüfen gelmiştir. Çalışkan olan dahi zamanla nereye yürüdüğünü bilmiyor ve zihni uyuşuyor. Hani hep okul tercihlerinden, eğitim, üniversite ve iş seçiminden bahsediyoruz ya işte bu durumlar da onların uzantısıdır. Anlayacağınız zincirleme kaza.

Demek ki sadece çalışkan olmak işe yaramıyor. Bazıları çalışkan oluyor, dürüst olmuyor. Bazıları da dürüst oluyor, tembel oluyor. O yüzden dikiş tutturamıyoruz.

Değeli dostlarım; Elbette genelleme yapıyoruz. Mutlaka çok düzgün ve ahlaklı iş yapanlar var. Onlar baş tacımızdır. Amacımız sayılarının artmasıdır. Sözümüz diğerlerinedir.

Önerimiz, Türkiye’de çalışma hayatının bir standartı, bir kuralı, bir düzeni olmalıdır. Hak, hukuk, adalet anlayışı, liyakat, dürüstlük, çalışkanlık bir bütün olarak düşünülmelidir.