İSLAM’DA AİLE

Yüce Allah kâinatta her şeyi erkekli ve dişili olarak çift yaratmıştır. Çift yaratılanların başında da en şerefli varlık olan insanoğlu gelmektedir. Yüce Allah (c) Kur’an-ı Kerimde; Sizi bir tek nefisten (Âdem’den) yaratan, (gönlü) onunla huzur bulsun diye eşini de o(nun özünden/cinsi)nden var eden O’dur. (A’raf, 7/189.
İslam’a göre aile toplumun temelidir. Evliliğin en büyük amacı ise insan neslinin devamıdır. Evlenmek ‘ev’ köküne ‘lenmek ‘ ekinin eklenmesiyle oluşmuş bir kelimedir. Ev ve evli Türk dilinin en eski sözcüklerindendir. Eski Türk kültüründe evlenen çiftlere yeni ev açıldığından, bir kadınla bir erkeğin birleşmesine, bir ve beraber olarak hayatlarını devam ettirmek üzere bir araya gelmesine evlenmek denmiştir. Eski Türkler aynı zamanda eşlerine sonuna deş-daş ekinin eklenmesiyle “ Evdeş” adını vermişlerdir. Türkçemizde “deş ve daş” ekleri anlam bakından çok yüklü ve yüksek manalı kavramları kullanmak için kullanılmıştır. Yoldaş, ülküdaş, soydaş, milletdaş, dindaş, arkadaş gibi…
İslam dininde; insan neslinin devamını ve meşru bir şekilde çoğalmasını sağlamak için nikâhla evlenme emredilmiş; zina ve fuhuş haram kılınmıştır. Ana babaya, velilere evlenme çağına giren bekârların evlendirilmelerini emreden Yüce Allah Kur’an’da şöyle buyurmaktadır:
“İçinizdeki bekârları, köle ve cariyelerinizden sâlih (evlenmesi uygun) olanları evlendirin. Eğer fakir iseler, Allah lütfuyla onları zengin eder. Allah lütfu ve ihsanı geniş olandır, O her şeyi bilendir.” (Nur, 24/32. bk. 4/25)
Peygamber Efendimiz (s.a.v.) de evliliği teşvikle ilgili olarak şöyle buyurmaktadır:“Ey gençler sizden evlenmeye güç yetirenler evlensin. Zira evlilik gözü harama bakmaktan iffet ve namusu harama düşmekten daha çok korur.” (Buhari, Nikâh, 3, VI, 117; Müslim, Nikâh 1, II, 1018.)
“Birbirini sevenler için nikâh kadar sevgiyi artırıcı bir şey görülmedi.” (İbn-i Mace, Nikâh, )1.
“Dini ve ahlakı sizi memnun eden birisi kızınızı talep ederse onu evlendirin. Böyle yapmazsanız, yeryüzünde fitne ve büyük bir fesad zuhur eder.” (Tirmizi, Nikâh, 3.)
İnsanın sıcak bir yuvaya, hayatını birlikte geçirebileceği bir eşe ve sahip olacakları çocuklara yaratılışı itibariyle muhtaç olduğu açık bir gerçektir. Konuya bu açıdan baktığımızda, insanın bir eşe olan ihtiyacının sadece cinsel tatminden ibaret olmadığı anlaşılır. Evlilik bir hayat arkadaşlığıdır. Hayatın sayısız zorlukları, bu birlik sayesinde daha kolay aşılabilir. Eşlerin, zorlukları aşma mücadelesinde birbirlerine maddi ve manevi olarak destek ve yardımda bulunmaları, bu alandaki başarılarını da artacaktır.
Evliliğin mutlu bir aile yuvası tesis etmesi ve sağlıklı şekilde devamı için, belli ölçülere dikkat etmek gerekir.
Bu konuda Hz. Peygamber bizlere; “Kadın dört özelliğinden dolayı nikâhlanır. Malından dolayı, soyundan dolayı, güzelliğinden veya dindarlığından dolayı, eli bereketlenesice sen dindar olanını tercih et.” (Müslim, Rada 53, II, 1086.)
Buyuruyor.
Yukarıdaki hadisi şerifte bize verilmek istenen mesaj; güzellik denen şey nisbi ve geçicidir. Bu bakımdan güzellik eş seçiminde tek ölçüt olarak alınmamalıdır. Dindar ve ahlaklı olan eş adayının, güzel, zengin ya da soylu olana tercih edilmesi gerekir. Zira evlenmenin asıl maksatlarından biri de Allah’ın rızasına uygun bir hayat yaşama konusunda destek ve destekçi bulmak, gelecek nesiller için de bu imkânların bulunduğu uygun ortamlar bırakmaktır.
“Kendileriyle huzur bulasınız diye size kendi (cinsi)nizden eşler yaratması ve aranıza bir sevgi ve merhamet vermesi de O’nun (varlığının ve kudretinin) delillerindendir.”[8] Rum, 30/21