Süksesinden geçilmez, her dem suratı asık!
Baldırında bir jokey, ayağında bir basık.
Saçlar coni vari öne doğru dökülmüş.
Gömleğinin düğmeleri dona kadar sökülmüş.
Kollar sıvanarak çıkmış bazuların üstüne.
Gömleğine bakanlar sanırlar ki japone.
Küçük, büyük, zengin, fakir tanımaz o eşitlik.
Suratta bin dört yüz poz, şivede değişiklik.
Kullanır her anında, şifreli kelimeler.
Kimyager sanki meret, hep formüllü cümleler!
İşte bak şu an bile ağzı turşu satıyor!
Yolda giden kadına da söz ile sataşıyor.
Der ki: “Vay anasına! Çıkıntılara bak be!
Vergi alınmalı çıkıntı çok fazladır diye!
Kadın tahammül gösterir ve de hiç konuşmaz.
Züppenin adetidir, konuşmadan duramaz:
“Meyve olsan, toplasam dallardan, budaklardan!
Alsam senin tadını kollardan, dudaklardan!..
Dilini yuttun galiba? Konuşsana be kadın.
Öğrenmek istiyorum, acep nasıldır tadın?!..
Kadın öfkelenir, yerinde güçlükle durur.
Züppeye yaklaşır, yüzüne bir tokat vurur:
Bilmem ki senin eşşek olsa gerektir adın!
Tatlı sandın; ama benim çok acıdır tadım!
Züppe bu ani tepkiye afallar ve şaşırır!
Kadın onu tek yumrukta yere serer, düşürür!
Çevrede izleyenler der: “Helal sana be abla!..
Ve sen kazandın bu maçı tek yumrukta, nakavtla!..
            01.09.1959 Salı Afyon