Nöbetçi Eczaneler
23 Ocak 2015 Cuma 02:00:00 Cenâbı Hakk yüce kitabımızda ancak ve ancak göndermiş olduğu sevgili resulüne uyan, O’nun sünnetine tâbi olan kullarını seveceğini ilan etmiş ve şöyle buyurmuştur:
“(Ey Resûlüm!) De ki: “Allah’ı seviyorsanız bana uyun ki Allah da sizi sevsin ve günahlarınızı bağışlasın. Çünkü Allah çok bağışlayan ve merhamet edendir. (Yine) de ki: “Allah’a ve Peygamber’e itaat edin.” Eğer yüz çevirirlerse (kâfir olurlar), şüphesiz ki Allah kâfirleri sevmez.” (Ali imran31-32)
(Âyet-i kerîmede Allah’ı tanımak ve bilmekten değil, O’nu sevmekten söz edilmektedir. Çünkü samimi sevgide, münâfıklık olmayıp yakın ilgi, alâka ve bağlılık vardır. Bundan dolayı bir şeye ne kadar ilgi ve alâka gösteriliyorsa, ona olan sevgi de o ölçüde demektir. Allah’ı sevmenin ölçüsü de O’nun emirlerini içtenlikle sevmek, yakın ilgiyle onları yerine getirmek, Resûlü’ne/onun sünnetine uymak ve onun prensiplerini örnek almaktır. İşte buna karşılık da yüce Allah, bizi seveceğini ve mağfiret edeceğini vaad etmektedir.) [bk. 3/164; 4/80; 7/158; 24/63; 33/21. Ayrıca Hz. Peygamber’in emrine aykırı davrananlar için bk. 4/14; 24/63; 33/36]
Peygamber Efendimiz buyurmuşlardır ki:
“Size iki emanet bırakıyorum, onlara sarılıp uydukça yolunuzu hiç şaşırmazsınız. O emanetler, Allah’ın kitabi Kur-an-ı Kerim ve Benim sünnetimdir. “
Peygamberimize İtaat Etmeyen Allah’a İtaat Etmemiş Olur.
Yüce kitabımızda “Bana ve anana babana şükret. Dönüş ancak bana’dır dedik” (Lokman:14) buyrulmuştur. Bu ayet hakkında İbni Abbas şöyle demiştir:
“Üç ayeti kerime hükümce birbirlerine bağlı oldukları üç şeyle nâzil olmuşlardır. Birinin hükmü ifâ edilip yerine getirilmedikçe diğeri – ifa olunsa- dahi kabul edilmez:
1- Allah’ın: “Allah’a itaat edin, Peygambere itaat edin” (Nisa:59) mübarek emridir. Kim Allah’a itaat edip Resûlullah’a itaat etmezse onun bu itaati kabul edilmez.
2- -Kur’anın “Namazı dosdoğru kılın, zekatı verin” (Bakara:110) hükmüdür ki, namazını kılıp fakat zekatını vermeyen kimselerin namazı kabul edilmez.
3- Cenab-ı Hakk’ın: “Bana ve ana babana şükret” (Lokman:14) fermanıdır. Kim ki Allah’a şükredip de ana ve babasına teşekkür etmezse Allah’a karşı yaptığı şükrü şayan-ı kabul değildir. (Tirmizi, İbni Hıbban, Hakim) (İslam Şeraitinde Büyük Günahlar, ,Kitâbuu’l Kebair, s:41 İmam Zehebi, çeviren:Sıdkı Gülle)
Ebû Yûsuf, Resûlullah (s.a.)’ın kabağı sevdiğini rivayet etmiş, oradaki bir adam da (Ebu Yusuf’un oğlu) “ben onu sevmem” demiş. Bunun üzerine Ebû Yusuf kılıncını sıyırmış ve “imanını tazele, yoksa seni öldürürüm” demiştir.
İbn Hacer, bu hadisten hareketle sünnete kendi görüşü ile karşı çıkanın te’dib edilmesinin ve babanın büyük de olsa oğlunun suçunu bulduğunda azarlamasının caiz olduğunu söylemiştir. (Sünen-i Ebu Davud Terceme ve Şerhi, Şamil Yayınları: 2/401-402.)
