Nöbetçi Eczaneler
8 Ekim 2013 Salı 03:00:00 Selamünaleyküm değerli okurlarım. Allahın rahmeti bereketi ve selameti üzerinize olsun.
Dün tasavvuf kavramından bahsetmiştik hatırlarsanız. İnsanlar neden tasavvufi yolda ilerlemek ister istemeyenler neden istemez demiştik.
İster kısmına dün kısaca değinmiştik, ruh Allah tealayı her daim arzuladığı için tasavvuf ikliminde yaşamak ister demiştik. İstemeyenler neden istemez, olumsuz eleştirir, uzak durur, tasavvuf ilmini almaya çalışanlara da bazen derler ya senin beynini yıkıyorlar vs. bunların sebepleri ise insanın içinde taşıdığı nefistir tam olarak. Çünkü nefis yaratılış itibariyle imansızdır, onu imana getirmek kişinin kendi görevidir. İnsan bedeninin organları gibi ruhunda organları vardır. Ruhun organlarından biri de nefistir. O imansız olması sebebiyle reddeder, onu yavaş yavaş eğitmek imana getirmek lazımdır. Bu elbette bizim gibi avam kullar için epey zordur, en azından her dediğini yapmamak ortalama bir insan olmamızı sağlar.
Tasavvuf ilminde birde rehber insanlar vardır, nefis eğitimi konusunda epeyce donanımlıdırlar. Onlar biz istersek her an yanımızda olabilecek kadar bize yakındırlar. Eğer bu yola düşüp nefsinizi eğitmek arzusunda olursanız onlar size her daim yardımcı olmaya hazır öğretmenlerdir.
Onlara tasavvuf ilminde Allah dostları diyoruz. Bu kavramı da açacak olursak ne derece önemli olduğunu birlikte hissederiz. Bizler sıradan birer birey olarak kendimize arkadaşlar dostlar ediniriz ailelerimiz vardır kardeşimiz eşimiz çocuklarımız fakat hiç çekinmeden her derdimizi her kredimizi sunabileceğimiz kişiler bizim en samimi dostlarımızdır. Yeri gelir eşinize çocuğunuza söyleyemeceğiniz dertlerinizi dostunuza anlatırsınız. Birbirinize destek olursunuz, bir selamıyla hiç tanımadığınız insanlara destek olursunuz.
Peki bir kul nasıl Allah dostu olur? Allaha dost olmak kolaymıdır? Allah teala ki yerin göğün, bildiğimiz bilmediğimiz alemlerin yaratıcısı herşeyin yegane sahibi.
Allah dostu kendi benliğinden varlığından maddi, beşeri herşeyden vazgeçip kendini Allah yoluna adayan kul demektir. Bu dediğiniz o kadar zordur ki böyle insanlar şu an vardımıdır diyebilirsiniz fakat içiniz rahat olsun böyle kullar gerçekten şu an yeryüzünde var. Tüm varlığını Allah tealanın hoşnutluğuna adamış bütün insanlığı O”nun yoluna davete çabalayan Allah dostları.
Nasıl ki fakültelerde alınan eğitimin basamakları varsa onlarında manevi anlamda derece ve kademeleri vardır, Allah tealanın onlara bu kademelere göre sunduğu kredileri vardır. Onlar kendilerine tanınan bu krediyi yine insanoğluna kullanıp hiçbir zaman kendi menfaatlerini gütmezler.
Binlerce kez şükürler olsun ki ben onlardan birini tanıdım inşallah sizde tanırsınız. Onlardan birini tanıdığım günden beri hayatımda kimseyi tanımaya ihtiyaç duymadım. O ki bir bakışıyla bir duruşuyla kalpleri yumuşatan, bir defa bakmakla ona gerçekten farklı bir insan olduğunu hissettiren, kalbinizi ruhunuzu yeryüzünden alıp çook güzel alemlere götüren insan. Bir göz o kadar mı güzel bakar, bir söz o kadar mı güzel söylenir, bir insan o kadar hassas, sakin, nur dolu olabilir. Şahsım bu ona olan hislerini saymaya devam ederse kitaplar yetmez gibi.
Üstad Necip Fazıl Kısakürek te aynı aşka tutulanlardan. O aşkta onu şu şiiri yazdırmış. Ne kadarda haklı bir duygu. “Benim efendim! Ben sana bendim! Bir üfledin de Yıkıldı bendim. Ben ki, denizdim, Dağbaşı bendim. Şimdi sen oldun, Âleme pendim. Benim efendim! Benim efendim, Feza levendim! Ölmemek neymiş; Senden öğrendim. Kayboldum sende, Sende tükendim! Sordum aynaya: Hani ya kendim? Benim efendim! Benim efendim! Emri yüklendim! Dağlandım kalbden Ve mühürlendim. Askerin oldum, Başta tülbendim; Okum sadakta, Elde kemendim. Benim efendim…”
Allahın selameti bereketi rahmeti üzerinize olsun. Bir sonraki yazımda görüşmek dileğiyle…
