MİLLİ EĞİTİM MÜDÜRLÜĞÜ NEDEN ASLİ GÖREVİNİ YAPMAZ?

Bir Ortaokulda öğretmenim, Liseye gönderdiğim öğrencilerime baktığımda çabuk değiştiklerini, yoğunlaştırılmış test programlarından başını kaldıramadıklarını, sonunda da kişilik ve davranış bozuklukları ile karşımıza çıkıyorlar.
Bu günlerde, son 1- 2 yıldır bilgi-beceri kazanmak için karşıma gelmiş lise düzeyindeki çocuklarımızda şu olumsuz özellikleri sıklıkla gözlemiyorum.
– Bilgisayarı sadece oyun amacıyla kullanmak istiyorlar.
– İnternet sitelerinde yazılı olan her bilgiyi doğru kabul ediyorlar.
– Ödevleri / projeleri kitaplardan yararlanarak değil, web sitelerinden kopyalayarak yapmayı uygun buluyorlar.
– Öğretmenlerini dinlemek istemiyorlar.
– Yeni bilgileri öğrenmeye istek duymuyorlar.
– Markasız elbiseleri giymeye razı değiller.
– Saç, sakal kesmeyi, temiz olmayı eziyet olarak algılıyorlar.
– Hemen hemen tümünün cebinde 500-1500 TL’lik akıllı (?) telefonlar mevcut.
– Sürekli olarak sosyal medya sitelerine bağlı kalmak istiyorlar.
– Klasik sınavları değil şıklı (test) sınavlarını talep ediyorlar.
– Bir konuda fikir yürütmeyi gerektiren metinleri yazmakta çok zorlanıyorlar.
– Teneffüs saatlerinin ders saatlerinden daha uzun olmasını istiyorlar.
– Ders araç gereçlerini (kitap, defter, kalem, silgi, cetvel, pergel, T cetveli, pense, tornavida, kontrol kalemi, havya vb.) okula getirmeye üşeniyorlar.
– Eğitim materyallerini uzun süre kullanamıyorlar
– Sık sık kişisel eşyalarını kaybediyorlar.
– Kitap, dergi, gazete okumayı önemsemiyorlar.
– Matematiksel işlemleri hesap makinesi olmadan yapamıyorlar.
– Verilen ödevleri asla zamanında getirmiyorlar.
– Çoğunlukla kahvaltı yapmadan okula gelip ilk molada kantindeki zararlı ürünlere saldırıyorlar.
– Sigara, içki gibi zararlı alışkanlıklara meyilleri çok yüksek.
– Anne-babalarının doğru nasihatlerini kaale almıyorlar.
– Bahis/şans oyunlarına para vererek kısa yoldan köşeyi dönme hayalleri kuruyorlar.
– Okullarda yapılan kültürel ve sosyal etkinliklere (folklor, tiyatro, koro, satranç, spor vb.) katılmayı değil bir an önce sokağa çıkmayı doğru buluyorlar.
– Dersler işlenirken sürekli olarak telefon ile oyalanmaya yelteniyorlar.
– TV’lerde yayınlanan abuk eğlence (?) programlarını ve dizileri ezbere biliyorlar.
– Geleneksel mutfağımızın sağlıklı yemeklerini değil Amerikan tipi sahte yiyecekleri talep ediyorlar.
– Öğretmenlerini 5-10 dakikadan fazla dinleyemiyorlar.
– Amerikan yapımı sıradan filmlerin oyuncularını ve sahte sanatçıların tümünü biliyorlar.
– Futbol maçlarını ciddi biçimde takip ediyorlar.
– Dinsel konularda akıl almaz yanlış yargılara varıyorlar.
– Kendilerini eğitmek için uğraşan insanlara kaba ve saygısız davranmayı normal görüyorlar.
15 yıl öğrenci olmuş ve çeyrek asırdır öğretmenlik yapan ortalama bir vatandaş olarak gidişatın negatif olduğunu düşünüyorum. Belki de yaşlandıkça tutuculaşıyor, durumları abartıyorum.
“Yukarıda sıraladığın feci durumlara nerede şahit oldun” diye soranlara mekanın ve bölgenin hiç önemli olmadığını da belirtmek istiyorum.
Hiç olumlu davranışlara sahip öğrenciniz yok mu derseniz var ama bu yüzde 10’luk oranı maalesef geçemiyor.
Bu yazıyı hazırlamaktaki amacım siyasal eleştiri yapmak, hükümetleri karalamak değildir. Niyet okuması yapılmamasını diliyorum.
Daha nitelikli bir nesil yetiştirmek için daha çok gayret göstermemiz gerekiyor diyerek sözümü bağlıyorum. (Bir eğitimci)