MÜNAFIKLAR AHİRETE İNANMAZLAR

Müslüman öldükten sonra dirilmeye, ahirete inanırlar. Münafıklar ise sadece bu dünyaya inanırlar, ahrete inanmazlar.
Kur’an-ı Kerim’de Münafıklar; “İnsanlardan, inanmadıkları halde, “Allah’a ve ahiret gününe inandık” diyenler vardır.” (2/Bakara–8) şeklinde tarif edilirler.
Münafıklar Çıkarlarına Düşkün Olup Mal, Mülk Ve Makam Hırsı Yönünden Bir Arayış İçindedirler.
Münafıkların menfaatleri için yapmayacakları, meşru görmeyecekleri şey yoktur. Mal ve menfaat için bazen mümin, bazen da kâfirlerden yana tavır takınırlar:
“Onlar sizi gözetleyip duran kimselerdir. Eğer Allah tarafından size bir fetih (zafer) nasip olursa “Biz sizinle beraber değil miydik?” derler. Şayet kâfirlerin (zaferden) bir payı olursa, size üstünlük sağlayıp sizi müminlerden korumadık mı? derler…” (Nisa; 4/141)
“- Eğer sana bir iyilik dokunursa fenalarına gider. Eğer sana bir musibet gelirse “Biz zaten tedbirimizi önceden almıştık.” derler ve sevine sevine dönüp giderler. (Enfal 8/50)
Münafıklar Yeryüzünde Bozgunculuk Yaparlar.
“(Münafıklara) yeryüzünde fesat çıkarmayın’ denildiği zamana, ‘biz ancak ıslah edicileriz” derler. İyi bilin ki onlar bozguncuların ta kendileridir. Fakat farkında değillerdir” (Bakara; 2/11-12)
Münafıkların işi gücü yeryüzünde fitne, fesat ve savaş çıkarmaktır. Çünkü bu kargaşa ortamında onlar rahat yaşar ve düzenlerini devam ettirirler. Çıkardıkları kargaşa ve savaşlardan çeşitli yollarla çıkar elde ederler.
Allah’ı Ve Müminleri Aldatmaya Çalışırlar.
Bu husus kur’ân’da şöyle bildirilmektedir:
“(Münafıklar) Allah’ı ve müminleri aldatmaya çalışırlar. Halbuki sadece kendilerini aldatırlar da farkında değillerdir” (Bakara, 2/9).
İkiyüzlüdürler, Müminlerle Alay Ederler
Münafıklar ikiyüzlüdürler, hatta bunların yüzleri bile yoktur; yüzsüzdürler.
“İman edenlerle karşılaştıkları zaman, ‘iman ettik’ derler. Fakat şeytanlarıyla (münafık dostlarıyla) yalnız kaldıkları zaman, ‘şüphesiz, biz sizinle beraberiz. Biz ancak onlarla (müminlerle) alay ediyoruz’ derler” (Bakara, 2/14)
“İkiyüzlü erkek ve kadınlar da birbirlerindendir: Kötülüğü emreder, iyiliğe engel olurlar; elleri de sıkıdır; Allah’ı unuttular, bu yüzden Allah da onları unuttu. Doğrusu ikiyüzlüler fâsıktırlar.” (Tevbe/67.)
“Münafık, gözlerine hâkim olup istediği şekilde ağlayabiliyor”(Deylemi / Cami’us Sağir, İmam Suyuti H, No:9237)
Çünkü sürekli iki renklidirler, Bir görünen bir de görünmeyen renkleri vardır Ortama göre renk değiştirirler Rol icabı ağlamalarına şeytan yardım eder.
Malik bin Dinar (ra) diyor ki: “Ben Tevrat’ta gördüm: ‘Münafığın nifakı kemale erince gözlerine hâkim olabiliyor’ Bundan dolayı hep deniliyor ki; ‘Kötü insanlar gözlerine hâkimdirler (istedikleri gibi ağlayabiliyorlar)” (Feyd’ul – Kadir, geçen hadisin şerhinde)
“Kim ki kalbindeki Allah korkusundan daha fazlasını insanlara göstermeye çalışırsa o münafıktır” (İbn-i Neccar / Cami’us Sağir h no:8383)
Mümin tek yüzlüdür Yaptığı amelin ücretini Allah (cc)’tan bekler Hiçbir şeyin ondan gizli olmadığını bilir Gösterişin ona hiçbir fayda kazandırmayacağını bildiği için ona ne ihtiyaç duyar ve ne de teşebbüs eder
Münafık ise iki yüzlüdür insanlardan ödül beklediği için kendini daha takvalı ve daha iyi göstermekle daha fazla kazanacağını düşünür insanların görünüşe göre hüküm vermelerinden dolayı onları münafıklıkla kandırıp kendini onlara sevdireceğine inanır Oysa durum hiç de öyle değildir Kalpleri yönlendiren Allahu Teâlâ’dır İstediği şekilde çevirip yönlendirir. Bazı insanlar vardır ki insan onları sevmek ister de bir türlü sevemez Bazı insanlar da vardır ki insan onları sevmeden duramaz Gerçek müminlerin düşmanları bile onları övdüğü ve istemeyerek de olsa onlara bir sevgi besledikleri halde, münafıkların en yakın dostlarının bile onlardan hoşlanmamaları ve kalben onlardan bir ağırlık hissetmeleri, nefret duymaları bunun en bariz delilidir
Kötülüğü Emreder
Münâfık erkekler ve münâfık kadınlar birbirlerindendirler. Münâfık erkekler ve kadınlar küfür ve nifakta birbirlerine benzerler. Birbirlerinin velîsi ve dostudurlar onlar. Kötülüğü, münkeri emrederler ve iyiliği, marufu men ederler. İyiliklerin engellenmesi, kötülüklerin yayılması için çırpınırlar. Kötülük taraftarıdır onlar. Kötülük onların vazgeçilmez özellikleridir. İyiye düşmandırlar, iyilikten nefret ederler. İyileri iyilikten vazgeçirmek için çırpınırlar. İyilerin ve iyiliklerin önüne bari-katlar koymaya say ederlerken, kötülüklerin işlenmesine elbirliği ya-parlar.
Elleri de sıkıdır onların. Hayırlı hiç bir işe zerre kadar bir har-cama yapmazlar. Mallarını kötülük ve fuhşiyyat yollarında tüketirler. Münâfıklığın belki en belirgin alâmetleri işte bunlardır. İyiliği men etmek, kötülükleri yaymaya çalışmak ve de cimrilik yapmak. Bu özellikler önünde sonunda insanı münâfıklığa götürür Allah korusun.
Münafıklar kötülüğü emreder, iyiliği men ederler, cimridirler, Allah’ı unuturlar, hak yoldan çıkmış insanlardır. Toplumda kötü söz, fiil ve davranışların yayılmasını isterler, bu onların genel karakteridir. Yüce Allah bu hususu şöyle bildirmektedir.
“Münafık erkek ve münafık kadınlar birbirlerindendir. Kötülüğü emredip iyiliği yasaklarlar, ellerini de sıkı tutarlar. Onlar Allah’ı unutmuşlardır. Şüphesiz münafıklar fâsıkların ta kendileridir” (9/Tevbe-67).
Müminleri bırakıp kâfirleri dost edinirler, onlarla anlaşıp kaynaşırlar, itibar ve değeri onların yanında ararlar (Nisa, 4/139).