Nöbetçi Eczaneler
13 Ağustos 2013 Salı 03:00:00 Öğretmenin itibarı yerlerde sürünüyor, sendikanın genel başkanı akilde oldu ya, yanına varılmıyor.
Tüm öğretmenler bu onur kırıcı durumun ağırlığı altında eziliyorlar.
Geçmişle kıyaslamak ise hayal olarak karşımıza çıkıyor.
Artık öğrencinin de gözü açıldı, şimdi onlar da öğretmenlerini örnek alınacak rol model olarak görmüyorlar.
Öğrenci evinde anne-babasında gördüğü maddi donanımı okulda öğretmeninde görmüyor.
Babasındaki elbiseyi, annesindeki aksesuarı öğretmeninde de göremeyen çocuk, artık öğretmenlerine de pek değer vermiyor.
Bir vesileyle yanındaki cep telefonunu çıkararak gösteriş yaparken öğretmeni ise demode olmuş cep telefonunu nasıl gizlerim diye tedirginlik yaşıyor.
Öğretmen borçlu, hem de çok borçlu.
Borç yiğidin kamçısıdır demişti bir münafık yıllar önce.
Hocalarımız, bu söze çok kızardı ve “aman evladım aldanmayın o söze, borç yiğide boyun eğdirir” derdi.
Okuldan evine boynu bükük dönüyor öğretmenlerimiz.
Özgüveni zedelenen öğretmenlerimiz kimi zaman yanlışa da tenezzül edebiliyorlar.
Eğitimdeki yeni anlayış öğretmenin elini kolunu bağlıyor.
Vatandaştan gelen en ufak bir serzeniş dahi hemen işleme konuyor ve öğretmene adeta potansiyel suçlu muamelesi uygulanıyor.
Onun da bir insan olduğu duygularının, hislerinin varlığı unutuluyor.
Veli kendi çocuğunu o kadar yüceltiyor ki yanlış yaptığını, öğretmenine karşı hakaretamiz tavırlar sergilediği/sergileyebileceği kabullenemiyor.
Müdür odasına çağrılan, eline sarı zarf verilen ya da muhakkikle muhatap olan öğretmenin morali bozuluyor, performansı düşüyor.
Veli şikâyet ederken meselenin bu boyutunu hiç kestiremiyor, sonuçta olan, eğitime oluyor tabi ki.
Özellikle ücret konusunda polisin, din görevlisinin bile gerisine düşen öğretmenin maneviyatı çok bozuk.
Kalem ehlinin kılıç ehli kadar bile itibar görmemesi kahrediyor eğitimciyi.
Eğitimciler adına hükümetle masaya oturan yetkili sendikaya bunları hatırlatmanın tam zamanı şimdi.
Yine, istediklerimizi alamadan masadan kalkılırsa bu sefer durumu tabana anlatmak çok zor olacaktır.
Öğretmen itibarına yeniden kavuşursa sendikası da bundan payına düşeni alır.
Tam tersine itibarı olmayan öğretmenin, şatafatlı sendikası da bir hiçtir.
Asıl olan öğretmendir.
Üyelerinin hakkını koruyamayan, yeni imtiyazlar elde edemeyen sendika üye üzerinde bir yüktür.
Sendika başkanlığı nüfuz ticareti yapılan bir makam olmaktan çıkmalıdır.
Ağalığının dönemi geçti.
Hedef hizmet sendikacılığı olmalıdır.
Ne dersiniz, bir gün aynaya bakın ve bizde öğretmeniz, ne yapıyoruz diye düşünün…
(Bir Eğitimci)
