SAVAŞ HÂLİNDE BİLE CEMAAT OL

Allahü Teâlâ cihat-savaş hali ve korkulu anlarda bile cemaat halinde namaz kılmayı emretmektedir. Nitekim Nisa suresi 102. Ayette şöyle buyruluyor:
“ve sen içlerinde olup da onlara namaz kıldıracak olursan, onlardan bir bölümü seninle birlikte namaza dursun, silahlarını da yanına alsınlar.” Savaş hali ve korkulu anlarda bile cemaatle namaz kılmanın teşvik edilmesinden normal zamanlarda cemaatle namaz kılmanın ne kadar önemli olduğu gerçeği ortaya çıkıyor.
Sevgili Peygamberimiz kendisi hayatı boyunca cemaate namaz kıldırmış, hastalandığında ise Ebu Bekir’in arkasında namaz kılmıştır. Camide isteyerek ve Allah rızası için namaz kılan kimse balığın suda kendisini rahat hissettiği gibi kendisini camide rahat hisseder. İbadetten zevk almayan ve Allah rızası için ibadet etmeyen kimse ise kendisini camide kuşun kafeste kendisini tedirgin hissettiği gibi tedirgin hisseder. Gözü dışarıdadır. Namazın bir an önce bitmesini ister ve hemen kendini caminin dışına atar.
Resûlullah (s.a.v.) buyuruyor ki
“Biriniz sünnet ve vaciplerini yerine getirerek güzel bir abdest alıp, sadece namaz kılmak niyetiyle evinden camiye gitmek için yola çıkarsa, her sol ayağını atmakla bir günahı silinir. Her sağ ayağını atmakla da bir sevap yazılır. Bu hal camiye varıncaya kadar devam eder. Mü’minler yatsı ve sabah namazlarındaki sevap derecelerini bilmiş olsalardı, emekleyerek bile olsa gelip (bu namazları) cemaatle camide kılarlardı.” (İbni Ömer. İmâm Suyuti, Camiu’s-sağir, 1/698)
Resûlullah (s.a.v.) buyuruyor ki
“Biriniz camiye girerken bana selatü selam getirerek şöyle duada bulunsun:
“Ey Rabbim, bana rahmet kapılarını aç.” Camiden çıkarken yine selavat getirerek:
“Ey Yüce Rabbim, senin feyz, bereket ve faziletini dilerim” diye dua etsin.” (Müslim. İmâm Suyuti, Camiu’s-sağir: 1/698)
Cuma namazı dışında en kuvvetli cemaat, sabah namazının cemaati, sonra yatsı namazının cemaati, sonra da ikindi namazının cemaatidir. Hz. Peygamber (s.a.v.) şöyle buyurmuştur:
“İnsanlar ilk safın sevabını bilselerdi, ön safta durabilmek için kurra çekmekten başka yol bulamazlardı. Namazı ilk vaktinde kılmanın sevabını bilselerdi bunun için yarışırlardı. Yatısı namazı ile sabah namazının faziletini bilselerdi bunun için yarışırlardı. Yatsı namazı ile sabah namazının faziletini bilselerdi, emekleyerek te olsa bu namazları cemaatle kılmaya gelirlerdi.” (Buhari, “Ezan” 9, 32; Müslim, “Salât “ 129, 131)