TARİH BİZİ BEKLİYOR

Yavuz ağabeyle gitmiş bir heyet Orta Asya’ya.
Kominizim zulmü ne götürmüş, koyacaklar ortaya.
Bakmışlar ki ortalıkta ne mabet kalmış, ne de din.
Yok edilmiş o duygular, yıkanmış onca beyin.
Bir beldeye heyetce varmışlardı tetkike.
Hayli şaşırmıştı, şahit oldu bir ilk’e.
Vakti kaçırmamak için bir görevliye seslendi.
Kendine temiz bir yer, bir de yaygı istedi.
Amir yaygı ve temiz yer’i Yavuz beye gösterdi.
Yavuz ağabey namazını orda eda eyledi.
Amirde ona karşı doğdu candan, izzet, ikram.
Yalnız Yavuz’aydı bu ilgi, şaşkına döndü bir an.
Amir’e sordu: “Dostum beni sen nerelerden tanıdın?”
Amir: “Sen yatıp kalkarken dedemi hatırladım.
O şöyle demişti bana: (Bir tek yöne doğrulup, eğilecek, yatıp, kalkanlar size çok huzur getirecek.
Aman onları görürseniz yürekten ilgilenin.
Onlara tabi olup, hoş tutun, sahiplenin.)
İstikbali senin yatıp kalkmanda gördüm ben.
Bana sizi tarif etti, hatrıma geldi dedem.”

Buna benzer bir olay Bosna Hersek’te oldu.
Yardım eli ulaştıran Türkler orayı da buldu.
Ev, ev mağdurlara paketleri verirken.
Bizden biri kulübe gördü tepeyi incelerken.
Dedi: “Orayı unuttuk biz çıkıp yetişmeliyiz.
Kim varsa içinde ona da vermeliyiz.”
Vardılar eve, iki bükük yaşlıca kadıncağız.
Gelenlere sevinerek konuştu yarım ağız.
Dedi: “Sizler kimsiniz? Söyleyin isminizi.”
Dediler: “Biz Türk’üz tanıdınız mı bizi?”
Yaşlı kadın sevgiyle: “Nasıl tanımam ki sizi.
Bunlar gelirlerdi diye bekledim hepinizi.
Eskiden bunalınca biz, hep siz gelirdiniz.
Yaraya merhem olur, acıyı dindirirdiniz.”

Bu gün Suriye’de de bazan geç kalınıyor.
Neden geç kalındığını onlar bile soruyor.
Zalim ülkelerde dahi vardır Salih insanlar.
Onlar bile hak üzere yürüyen ülke arar.
Ey millet uyanalım!. Tarih bizi çağırıyor.
Bıkmış haksızlıklardan doğruları arıyor.
İstikbalimiz yüksekte tarih bizi bekliyor.
Eski izlere doğru durmadan itekliyor.
01.05.2018