Münafıkların ve mürâilerin durumlarının anlatıldığı Maun suresinde “Yazıklar olsun o namaz kılanlara ki onlar namazlarında gafildirler” hitabından sonra özetle şöyle denilmektedir: “Din gününü yalan sayanı görüyor musun? İşte yetimi itip kakan; yoksulu doyurmayı özendirmeyen odur… Yazıklar olsun o namaz kılanlara… Onlar namazlarından gafildirler… Onlar gösterişçilerin tâ kendileridir… Zekâtı da menedenler onlardır.”
İşte bu sûreye göre münkir ve münafığın özellikleri:1-Yetimi itip kakmak  2-Yoksulu doyurmayı özendirmemek 3-Namazdan gafil olmak 3-Gösterişçi olmak 4-Zekâtı menetmek.
Görüldüğü gibi bu beş özellikten üçü garip, fakir, yetimlerle, yardımlaşma ve zekatla  ilgili… Peki el-Beled suresinin 10–17 ayetleri ne söylüyor:
    “Biz ona iki yol gösterdik . Fakat o sarp yokuşa saldıramadı.  Nedir sarp yokuş biliyor musun? Köleleri hürriyete kavuşturmaktır. Açlık günlerinde açları doyurmaktır. Yakındaki yetime, toprakta sürünen bir yoksula
sonra da iman edenlerden birbirine sabrı ve merhameti tavsiye edenlerden olmaktır.”
İsra sûresi 26. ayette ise:  “Hısıma, yoksula, yolda kalmışa hakkını ver” buyrulur. Buradaki haktan kasıt zekâttır. Çünkü zekât, bizim verip vermemekte serbest olduğumuz bir ibadet olmayıp, bizzat vermek zorunda olduğumuz fakirin hakkıdır.
Yüce Kur’an’da akrabanın, yoksulun hakkını verenlerin öbür dünyada Allah’ın cemalini görmek şerefine nâil olacakları haber verilmekte ve şöyle buyrulmaktadır:
“Haydi akrabaya, yoksula, yol oğluna hakkını ver. Bu ALLAHIN CEMÂLİ’Nİ dilemekte olanlar için hayırlıdır ve onlar korktuklarından emin, umduklarına nail olacaklardır.” (Rum/38)    
Ayet çok açık değil mi? ALLAHIN CEMÂLİ’ni dileyenler, yani ALLAHA ULAŞMAK ve ONU GÖRMEK isteyenler, yani kendileri için Miraç talebinde bulunanlar, akrabaya, yoksula, yolda kalmışa haklarını verecekler. Yüce Kur’an “hak”larını ver diyor. Yani verilen onların hakkı olandır. Yüce Kur’an güvence veriyor. Diyor ki: “Onlar korktuklarından emin olacaklar; umduklarına erişeceklerdir.”
Yine Yüce Kur’an’a bakalım. el-İnsan ed-Dehr suresi:
“Sevdiklerinden vererek yoksulu, yetimi, tutsağı doyururlar. Biz ancak Allah’ın cemali için yediriyoruz, sizden karşılık da beklemiyor, alkış da…”
Miraç, Hz. Peygamberin şahsında insanoğlunun ulaştığı en yüce mertebedir. Sevgili Peygamberimiz Miraç’ta Yüce Yaratan ile vasıtasız görüşmüştür. İnsanoğlunun bir diğer şansı da Cennette Yüce Allah’ın cemalini görmek olmasıdır. Yüce Allah’ın cemalini kimler görecektir. Yukarıdaki ayetlerde bunun cevabı verilmektedir.
Rum suresi 38. ayette: “Allah’ın cemalini görmek istersen, akrabaya, yoksula, yolda kalmışa hakkını ver” den ilmektedir. Yâni akrabaya, yoksula, yolda kalmışa iyilikte ihsanda bulunanlar, infak edenler, zekatlarını verenler öbür dünyada Allah’ın cemalini göreceklerdir.
Mirac insanın ulaştığı, ulaşabildiği ve ulaşılabilecek en yüce dereceydi. Sevgili Peygamberimiz bu makama, dereceye nasıl ulaşmıştı? Hangi işi, hangi ibadeti, hangi eylemi ile Allah’ın cemalini görmeye hak kazanmıştı?
Allah, Elçisine kendisi ile elçisiz doğrudan görüşme fırsatını niçin vermişti? O’nu en yüce noktaya, Cebrail’in bile yücelemediği noktaya niçin yüceltmişti?
Sevgili Peygamberimizin yolundan gidenlere de aynı yücelik verilecek mi? Yani Allah’ın didârı, cemali, Allah ile kavuşma, O’na inananlar için mümkün mü? Mümkünse nasıl, hangi yol ve hangi yöntemle?
Bu soruların karşılığını Ahmet Yesevi, Hikmet’inin hemen başında veriyor.
Sözü söyledim, kim isterse Allah’ı görmek
Canını canına bağlasın, damarlarını eklesin
Garip, yetim, fakirlerin gönlünü alsın.
Garip, fakir, yetimlerle Elçi ilgilendi
O gecede Mirac oldu Allah’ı gördü
Döndü geldi yine fakirlerin halini sordu.
Ahmet Yesevi hazretleri Hikmetli Divanında dediği gibi:  “Kim Allah’a ulaşmak istiyorsa… Garip, yoksul, yetimlerin gönlünü alsın…” Allah’ın kendisine verdiği malları yine Allah yolunda ve Allah’ın emrettiği gibi harcasın, zekâtını, sadakasını versin ve bu sâyede Allah’ın dîdarını ve cemâlini görsün.