Güvensiz Yaşıyoruz

Pagan dönemi eski bir Türk yazıtı şöyle;
Kuzu dizlerinin üzerine çökerek annesini emer,
Karga yaşlı annesini besler;
Bunun adı “saygılı davranmaktır.”
Horoz şafak vakti öter, Yaban kazları her bahar kuzeye, her sonbahar güneye uçar;
Bunun adı ”söz tutmaktır.”
Yeşilbaşlı ördek eşini yitirdikten sonra ölene kadar yeni eş aramaz.
Bunun adı ”sadakattir.”
Bir geyik iyi bir otlağa rastladığında yaşadığı sürüyü oraya davet eder ve paylaşır,
Karınca yemek gördüğünde bütün koloniyi oraya çağırır;
Bunun adı ”adalettir .”
Eğer bir insan bu erdemlere sahip değilse düzgün yaşamıyordur.
Çok eski zamanlardaki pagan Türk duası şöyle der: Tanrım, İlk önce: Dağa, taşa ver, ormana, hayvanlara, suya ver. O’ndan sonra; insanlara, kapı komşuma, muhtaç olana ver. Kalırsa, en son bana ver.
Gelelim şimdiki sözde modern ve acımasız dünyaya; Ne adalet var. Ne sadakat var. Ne sözünde durmak var. Ne saygı var. Ne de güven var. Aile hayatında, ticari hayatta, iş hayatında ve siyasi hayatta güven eksikliği zirve yapmış durumda. Nereye gidiyoruz böyle?
Makedonya ziyaretimizde orada yaşayan Makedonyalı Türk esnafla sohbetimizde bizlere söyledikleri ile bitirelim; “Ben de Türküm. Sıkça da İstanbul’a gider gelirim. Ancak siz Türkiye’de yaşayan Türkler hiç kimseye güvenmiyorsunuz. Birbirinize de, bizlere de güvenmiyorsunuz. Türkiye’de yaşayan Türkler olarak önce kendinize çeki düzen vermelisiniz. Böyle olunca da gergin, huzursuz ve sağlıksız yaşıyorsunuz. Böyle de ömür bitmez ki!”
Yorum siz değerli dostların.
Güvenli, huzurlu, sağlıklı kalınız.