Belagât şehveti denen bir olgu var. Bir yerlerde bir konuşma yapan kişi, kürsünün, mikrofonun, dinleyen kalabalığın ya da diğer bazı etkenlerin etkisine öyle kapılır, öyle kendinden geçer ki, ağzından çıkanları kulakları ne yazıktır ki duyamaz. İş çığırından çıkınca da günahı üzerinden atmak için “yanlış anladınız”, “yanlış algıladınız” diyerek savunmaya geçilir. Özellikle siyaset sahnesinde böylesi durumlara çok rastlanılır. Sonrasında 7 mahallenin muhtarı bir araya gelse durumu düzeltemez. Hani derler ya; bir deli kuyuya taş atar, 40 akıllı çıkartamaz diye. İşte öyle… Makam, mevki sahibi olmanın bir bedeli var. Boğaz dokuz boğum. Bir söyleyecek, 9 düşüneceksiniz. Sonra toparlaması zor oluyor…