HİKÂYE EDİLİR Kİ

Aşağıdaki satırlar bir ağabeyimizden edindiğimiz hikâyenin paylaşımı üzerinedir.
Hikâye edilir ki; Ariflerden bir zat bir gece rüyasında sağanak halinde yağmur yağdığını, yağmur sularının çeşme sularına karıştığını, çeşme sularından içen herkesin çıldırdığını görür. Korku ve dehşet içerisinde uyanır. Sabaha kadar bu rüyanın hikmetini düşünür. Ertesi günü ustaları çağırarak evinin bahçesine bir sarnıç yaptırır. İçini su ile doldurur ve beklemeye başlar.
Gel zaman git zaman bir gün aynı rüyasında gördüğü gibi yağmur yağmaya başlamıştır. Ev halkına dışarı çıkmamalarını tembih ederek penceresinden olacakları seyre koyulur. Gerçekten de çeşme sularından içenler çıldırmaktadır. Derken toplum karışmış alt üst olmuştur. Bir müddet sonra ortalık durulmuş, deliler kendilerine göre yeni bir nizam kurarlar.
Arif Zat her ne kadar aileden kimseyi dışarı çıkartmasa da, evin ihtiyaçları gelip çatmıştır. İhtiyaçları temin etmek üzere kendisi sokağa çıkar. Bunu gören sokakta ki çocuklar peşine takılarak ‘deli var deli, var’ diye taşa tutarlar. Arif Zat canını evine zor atar. Hemen kızının eline testiyi tutuşturur çeşmeden su getirmesini söyler. Kızı ‘baba ne oldu bizde mi çıldıracağız’ der. Babası ‘Kızım ya bu sudan içeceğiz ya da bu diyardan gideceğiz’ diye cevap verir.
Kişilerden somut gerçeğe aykırı olanı kabul etmesi, gerekirse akla aykırı olanı bile bile doğru bellemesi istenmektedir.