Özenmedik mi?

“Bayram namazını Stadyum’da kılalım” başlıklı yazıda, Ramazan Bayramı sabahında topluca namaz kılmayı önermiştim. Çok tepki geldiğini söyleyemem. Ama TÜGVA İl Temsilcisi Behlül Beşen girişimde bulundu. “Makam ve mevki” sahipleri nedense Beşen’in önerisine de soğuk baktılar.
Bir sivil toplum kuruluşu ise “Bayramda dışarıya gidiliyor. Biz Kadir Gecesi’nde Teravih Namazı’nı topluca kılalım” demiş.
Kütahya’nın Tavşanlı ilçesi bunu başardı.
Ama Afyon’da nedense bir durgunluk hâli hüküm sürüyor.
Daha önceki senelerde Ramazan’la ilgili etkinliklerin yapılmayacağı açıklanmış ve Teravih Namazı’nın geç saatlere kadar sürmesi buna gerekçe olarak gösterilmişti.
İyi, fakat meselâ AK Partili Aksaray Belediyesi Ramazan Sokağı kurarken, şairleri, yazarları sohbet programı çerçevesinde Aksaray’a getirirken “zaman” mefhumu farklılaşıyor mu?
Afyonkarahisar’a “Ramazan” denilince aklınızda ne kaldı, ne kalıyor?
Haydi yaşı 30’u aşanları bir kenara bırakalım.
Yaşı 30’un altındakiler Afyonkarahisar’da Ramazan’a dair ne hatırlayacaklar, ne anlatacaklar?
Allah’tan Ensar Vakfı’nın Ramazan Sohbetleri vardı…
Ancak halkın ekseriyetini kucaklayabildi mi bu etkinlik dizisi?
Konumuz bu değil…
Bayram namazından bahsediyordum.
Asr-ı Saadet’te bayram namazı, topluca kılınırmış; namaz hutbesini de her yaştan Mü’min dinlermiş.
Bu adet, dünyanın çeşitli yerlerinde sürdürülüyor.
Bu Ramazan Bayramı’nda Balkanlar’dan Çin Seddi’ne kadar pek çok ülkede namaz, meydanlarda kılındı.
Ne bir taşkınlık meydana geldi, ne katılım düşük oldu.
Yurtdışını bırakalım; Çanakkale’de savaşların yaşandığı alanlar namaza açıldı; halk gönül rahatlıyla ibadetini eda etti, aynı zamanda duada şehitlerimizi unutmadı.
Biz ise Afyonkarahisar’da bayram namazını birbirinden kopuk şekilde, kendi mahallelerimizin camilerinde kılmayı yeğledik. Tanıdık, eş, dost, akrabayı görürsek de o anda bayramlaştık; sonra da ziyaretlere başladık.
Sakinlik dışında “Ramazan Ruhu”nu yakalayamadığımız şehrimizde “Bayram Ruhu”nu da yakalaşamadık. Bayram, protokolün tokalaşmasından ve ev ziyaretlerimizdeki dolma ve tatlıdan ibaret kaldı.
Oysa insan, hatıraları ile yaşar. Acı ya da tatlı, hatıralar tat verir hayata. Yeri gelir ders çıkarır; yeri gelir hayıflanır; yeri gelir tebessüm eder…
2015’te veya önceki birkaç senede “Ramazan”a ilişkin hangi ortak hatıramız kaldı aklımızda?
Toplu bayram namazı, şehir ve kardeşlik bilincinin bir unsuru olacaktı.
Bu sefer olmadı.
Belki Kurban Bayramı’nda, Çin’deki toplu namazlara özenmek yerine şehrimizdeki manevi havayı ihya ederiz.