Bilindiği gibi, biz Türkler dünyada hiçbir millet de olmayan özelliklere sahibiz.
Konuyla ilgili olarak, 1820’de Türkiye Ortodoks Patriğinin Rus Çarına gönderdiği rapordaki tespitleri siz değerli dostlarla paylaşmak istedim.
– Türkleri savaş meydanlarında yenmek yetmez. Çünkü Tükler çok sabırlı ve mukavemetlidirler. Gayet mağrur ve izzet-i nefis sahibidirler. Kahramanlık duyguları dinlerine bağlılıklarından ve kadere rıza göstermekten gelmektedir.
– Türkler zekidirler. Kendilerini müspet yolda sevk ve idare edecek liderlere sahip oldukça da çalışkandırlar.
– Türkler kanaatkardırlar.
– Türkleri yenmek için, evvela itaat duygusunu kırmak ve dini metanetlerini zaafa uğratmak icap eder. Milliyetçi ve muhafazakarlığa uymayan harici fikirleri aşılamak gerekir. Türkler arasında küfrü yaymak gerekir. Bunun bir adım ötesi millet- devlet sürtüşmesidir.
– Yapılacak olan, Türklere birşey hissettirmeden bünyelerindeki dini ve manevi tahribatı tamamlamaktır.
Batılı din ve devlet adamlarının aynı konuda benzer yüzlerce raporları vardır.
Yine bir zamanlar onbeş yıl kadar süreyle İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesinde ders vermiş bir Alman Prof. diyor ki; “Biz Türkleri sevmiyoruz. Neden sevelim ki; Türkler olmasaydı İslamiyet sadece Mekke-Medine’ye sıkışıp kalmış olacaktı.“
Yıllar önce yukarıdaki tespitlerle bize sundukları acı reteceyi bal diye yutturmuşlar bize. Yok dinlerarası uzlaşma iyi, yok Türk milliyetçiliği zararlı safsatasıyla milletin kafasını karıştıranlar büyük vebaldeler.
Evet dostlarım; Mensubu olmaktan gurur ve şeref duyduğum, hürriyetinden asla taviz vermeyen, vatanı, bayrağı kutsal bilen ve herşeyden üstün gören büyük ve Aziz TÜRK milleti için ne yapsak, ne kadar öğünsek, ne kadar çalışsak yetmez.
“NE MUTLU TÜRKÜM DİYENE.”