YOĞUN BAKIM – Kocatepe Gazetesi

Hep başkası, başkaları bekler Yoğun Bakım ünitesinin önünde. Bana bir şey olmaz, benim sevdiklerime de. Ben Yoğun Bakım’ın önünde volta atacak adam mıydım, adam mıyım? Diye düşündüğünüz anda gelip çalıverir kapınızı hastalık.
Eline dokunduğunuz, ağzından çıkan her sese kurban olduğunuz canınız, hastalanır. Sizi canınızı görmeye sınırlı dakikalarla, günde 1 kez, hadi hastane iyiyse 2 kez alırlar Yoğun Bakım’a.
Alsalar ne yazar ki? Elinden gelmeyen dilinden gelir insanın. Dua edersin kendinden büyük makinelere bağlanmış canın ayaklansın diye. Hele o kadar ilaç ve uyku arasında sizi tanırsa nasıl parçalanır içiniz. Maddi mesafe ne kadar az olursa olsun, aranızdaki maskeler, önlükler ve nice tıbbi malzemeler, sizin ve canınızın durduğu yeri hatırlatır.
Yoğun Bakım, dünyadaki Ahiret stajı resmen. Umutla umutsuzluk arasındaki hem keskin, hem flu çizginin merkezidir Yoğun Bakım kapıları.
Göğüs kafesinin tam ortasında, akciğerin iki bölümünde bir öküz oturup durur. Ya da kelebek havalanır, karınca oynaşır. Tuhaf bir med cezir yaşarsınız adı ‘otomatik kapı’ olan şeyin kart okuma sistemi aygıtının önünde.
Canınız sadece birkaç adım ileride olduğu için, saatler sonra onu göreceğiniz için heyecan; doktorun kötü bir şey diyeceği zannıyla da adsız, tarifsiz bir endişe, sizi anın gerçekliğinden soyutlar.
Ama en kötüsü belirsizlik.
Sağlık çalışanları renk vermezler. İyiyi ve kötüyü, karanlığı ve aydınlığı anlatırlar sadece. Oysa sizin aydınlığa ihtiyacınız vardır, bilirler. Yoğun Bakım Ünitesi önünde ellerinizi temizlerken baktığınız aynada, yüzünüzün kırışıklıkları, saçınızdaki, sakalınızdaki aklar çarpar gözünüze. Kederdendir elbette, başı belli, sonu bitimsiz bir keder.
Siz ellerinizi itinayla temizlerken çaprazdaki bir çöp kutusu, onun yanındaki paspas odası birlik olup itiraz ederler bu itinaya. Tezatlık bununla kalmaz. Canınız rahatsız olmasın diye öksürmez, hapşurmazsınız da, sağlık çalışanı tam da canınızın karşısında hapşurur. Kızsanız ne çare… Canınızın emanet olduğu kişiye atar yapmak istemezsiniz neticede.
Yoğun Bakım Ünitesi’nin öğretici yönleri de yok değil. Üniteye girmeden önce son hazırlıkların yapıldığı ve dakikaların yıllar gibi geldiği Görüşme Odası’nda başka başka ailelerin başka başka hikayelerini dinlersiniz. Çoğunun canı sizinkinden daha çok yanmıştır. Beterin beterinin olduğunun kanıtıdır burada duyduklarınız. Ama bir taraftan da kıyamazsınız canınıza. Sorgulamak hayatı baştan sona ve ‘Neden biz’ deyip durmak, Yoğun Bakım alışkanlığı olmuştur belki de.
Dipsiz kuyuda bir ses, tünelde bir ışık bekler gibi durursunuz Yoğun Bakım Ünitesi’nde.