Zekât ve sadaka konusunda gevşeklik gösterilmemesine dikkat çeken Sevgili Peygamberimiz bu konuda şöyle buyuruyor:
“Cimrilikten ve (mala, servete karşı) ihtirastan korununuz. Çünkü cimrilik sizden evvel geçenleri helak etmiş, onları kan dökmeye, haramı helal görmeye sevk etmiştir.” (Riyazüssalihin 1/584)
Bu konuda yine sevgili Peygamberimiz :
“Fakirlik neredeyse kâfirlik olacaktı!“ buyuruyor.
“Kesenin ağzını bağlama, senin de rızkın bağlanır. (yani cimrilik etme) İnfak et, sayma (sayarsan) sana da sayı ile verilir. Malını kilere kapatma, (kapatırsan) Senin de rızkın kapanır.” (Buhari ve Müslim)
Diğer bir hadis-i Şerifte ise: “Sadakanın en değerlisi; fakirin gücü nispetinde gizlice başka bir fakire verdiği sadakadır.” (Hadis-i Şerif) buyrulmuştur.
Belâ Sadakanın Önüne Geçemez
Sadaka, ateşin suyu söndürdüğü gibi günahları söndürür. Yetmiş tane kötülüğü önler. Sevgili Peygamberimiz(S.A.V.):
“Sadaka Rabbin gazabını söndürür ve kötü bir halde ölmeyi önler” buyurmuştur. (Şir’at’ül –İslam, s:178) Sadakanın önlediği kötü neticelerden bazıları şunlardır:
Çok fakir duruma düşmek; Şiddetli ağrısı ve sancısı olan bir hastalığa tutulmak; Allahü Teâlâ’yı zikretmeyi unutmak, yıkılma, boğulma, yangın ve âni ölümdür. Hadisi şerifte:
“Geçmiş üzüntüleri ve gelecekte olabilecek sıkıntıları sadaka ile gidermeye çalışınız. Allahü Teâlâ böylece sizi sıkıntıdan kurtarır, düşmanlarınıza karşı size yardım eder, musibet halinde ayağınızı sâbit kılar” buyrulmuştur. (Şir’at’ül-İslam s:178)
“İnanan insanın zekât ve sadaka vermede acele etmesi gerekir, zira bela sadakanın önüne geçemez.” (Feyz’ül Kadir, 3/195) Sevgili Peygamberimiz: “Başka bir gölgenin bulunmadığı kıyamet gününde Allah Teâlâ yedi insanı Arşın gölgesinde barındıracaktır. (Bunlardan biri de), sağ elinin verdiğini, sol elinin bilmeyeceği kadar sadaka veren kimsedir.” (Buhari, Ezan 36, Zekât 16; Müslim, Zekât 91)
Ömer b. Abdülaziz: “Namaz seni yolun yarısına, oruç da Melik’in kapısına, sadaka ise Melik’in huzuruna iletir,” demiştir. Nitekim Yüce Rabbimiz “Kullarım, seni Benden sorarlarsa, (bilsinler ki) gerçekten Ben (onlara) çok yakınım.” Bakara 2/286 buyurmaktadır. Bir kutsi hadiste şöyle buyrulmaktadır: “Kulum bana bir karış yaklaştığı zaman, Ben onu bir arşın yaklaşırım; O Bana bir arşın yaklaşınca Ben ona bir kulaç yaklaşırım; O bana yürüyerek geldiği zaman, Ben ona koşarak varırım.” (Buhari, Tevhid 50; Müslim, Zikir 2,3 20-22)