BEN BUNLARA ÜZÜLÜRÜM

Kuşlar gibi, atıp tutarken
Kurudu. Dilimiz, damağımız
Erebilmek için, son kapıya
Kapandı. Yolumuz, yordamımız
Hıdırlığı kuruttuk. Başkası yok
Sarardı. Toprağı, kırıldı dallarımız
Kârlımıyız. Zararlı mı? Şaştım
Geçmedi. Ne paramız. Ne pulumuz
Biz okyanus hayaliyle gezerken
Kurudu. Yandı, Eber- Salda gölümüz
Bahçelerde kokan güller ararken
Döküldü. Kokmadı. Gül dalımız
Tutunayım dedim. Ayakucuna
Kısa geldi. Enimiz boyumuz.
Kimler nasıl bilir. Sorsan söylemez
Perişan oldu. Durgun halimiz
Onlar ırmak gibi coşarken
Kesildi. Bizim akarımız çayımız
Durmayıp, hesap kitap uğraşırken
Dert oldu. Paramız mülkümüz
Ne alabildik. Ne satabildik
Bağlandı. Elimiz kolumuz
Gelin, Dost bildiklerim. Yaklaşın
Ortada kaldı. Dirimiz, ölümüz
Bilmediğine, yalancı şahit oldu
Eğrildi. Çıkar için insanımız
Bu hikâyeyi ben mi yazdım sandınız
Oysa hepsi sizin ortada konuştuğunuz
***
Akıllı insan
Fikirli
Danışmaya açıktır.
İçinden gelir. Özdem
Yararlanmak ister
Başka önerilerden
Koku alır, renk renk çiçeklerden
Çiçekler vardır. Çabuk dökülür sular
Çiçek vardır. Tohumuyla asırlar yaşar
Çimeni düşünün. Her yıl ekim istemez
Suyu güneşi görür
Çıkar yazı beklemez
***
Can avkında âbı hayat gibi
Akmakta sevgin
Abı hayat bile senin aşkınla arkta
Seni araya araya akıp gitmekte
Dünya bilgin kuşların
Seni öğünç nağmeleriyle dopdolu
Kuşlar anıldı mı?
Gönül kuşların uçmada sanki
Onların anmasıyla vereyim canımı
Hoş bir hâlde gülerek vereyim bu canı
Can sevgiliyi anarak giderse
Nasıl olur da gülmez?